- Konu Sahibi medidnired
-
- #221
Daha 17 yaşımdaydım sorumluluğu aldım Allah o gücüde sabrıda nasibide rızkıda verir canım inan yeterki evladına sarıl bırakma
4 yaşında
Yazdım yazdım sildim. Kendi hayatımdan mı örnek versem, başka hayatlardan mı bilemedim. Kendi fikrimi söyleyeyim önce. Öleceğimi bilsem bile oğlumu asla bırakmam. Bir çocuğun babadan çok anneye ihtiyacı vardır...
Ben yengemi kaybettim kanserden. Yeğenlerimin biri yedi diğeri üç yaşında. Yedi yaşında olan yeğenim, annesinin hastalık sürecine şahit olduğu halde, aylarca öfkesi bitmedi. Annesinin onu bırakıp gitmesine o kadar öfkeliydi ki asla annesinden bahsetmedi. Hala öfkeli ama ilk kez geçen hafta onu yıkarken "hala, biliyor musun annem beni yıkarken 'su geliyor deniz kızııı' diye bağırıp su dökerdi" dedi. Yedi ayda ilk kez ağzından anne kelimesini duydum. Ne diyeceğimi bilemedim. "benim de öyle söylememi ister misin" diye sordum. Sevinerek evet dedi. Ağladığımı görmesin diye o kadar çabaladım ki. Off aman neyse işte çocukların hislerini hafife almayın. Annenin bırakma sebebi ölüm bile olsa öfkeleri asla geçmiyor. Yavrunuzu bırakmayın.
Doktor dedi bir tarafı düzeltirken diğer tarafı bozduk sanırım.. beni gördüğünde annemin arkasına saklandı gelmek istemedi. Çocuklar etkileniyor sakın verme onun sana çok ihtiyacı var.. o ameliyatlı halimle hep kucağıma aldım.. yapma bunu. Al velayeti bir çözümü bulunur.Neler yaşadığınızı bilmiyorum ama konunuz beni çok etkiledi.. verme asla verme.. bende 8-5 çalışıyorum.. vermem yani hiçbir durumda vermem.. ölürüm yavrum olmadan.. 5 gün ayrı kaldım hastanede yattım. Taşikardi oldum bir de kalbim çıkacak gibi oluyordu yerinden doktorum acıdı hadi çık dedi biraz daha yatmam gerekiyordu..
Çocukla daha önce kim vakit geçiriyordu siz mi baba mı ? Ona göre yorum yapacağım.
Kreşe verin ?
4 yaşında
neden çocuğunu terketmiş muamelesi yapanlar olmuş anlayamadım. Eğer zaten babaannesi bakıyorsa ve eşinizle anlaşıyorsanız haftasonları alma konusunda çok da sorun olacağını sanmıyorum şahsen. Sonuçta mahkeme her zaman anneye vermez kimin durumu koşulu daha iyiyse çocuk orada kalmalı ki eşinizin durumu ve koşulu daha iyiymiş madem mahkeme de zaten ona verecektir. Şahsen yanına al kreşe ver diyenlere katılamıyorum kreşte elalem bakacağına babaannesi baksın çok daha mantıklı..
Şaşkınım. Gözümün önünde 4 yaşında bir çocuk var. Gece uyumadan önce çocuğunuzu öpmez misiniz siz? Masal anlatmaz mısınız? İşten gelince kocaman sarılıp günün yorgunluğunu atmaz mısınız? Yemek yerken sohbet etmez misiniz? Sırtınızda taşımaz mısını, oyun üretmez misiniz? Gözünün içine bakıp seni seviyorum demez misiniz?
Bunları yapmadan geçecek 1 gün bile korkunç. Belki buhrandasınız bilemiyorum. Psikolojik destek alsanız daha iyi olur.
Olay zaten fazlasıyla dramatize. Babalarda ilgi gösteriyor, babalarda seviyor, öpüyor. Ama 9 ay siz taşıdınız, siz doğurdunuz, çocuk sizi emdi, altını çoğunlukla siz değiştirdiniz değil mi? Ben evde oturup çocuğuna bakan bi baba, evi geçindiren bi anne duymadım. Doğanın bazı kanunları var çünkü. Annelik içgüdüsü gibi, annelere has merhamet gibi, annelere has fedakarlık gibi -ki buda her annede bulunmuyor maalesef- Anne yoksunluğunu duydunuz mu? Babaların olmaması çocuklar için annenin olmaması kadar tramvatik değil. Ne yapalım nasıl değiştirelim bunu? Olan bu.Ya olayı inanılmaz bir şekilde dramatize hale getirip artık anneliğimi sorgulamaya kadar gitmiş olaylar..
Ben bu söylediklerinizin hepsini yapıyorum hanfendi.. Boşansam da, oğlum orada yaşasa da benimle olduğu her
an yapmaya devam edeceğim.
Çocuğu sadece biz yapmışız gibi davranıyoruz her zaman. Bu çocuğun babası da var..
Babası da öpüyor, babası da masal anlatıyor,babası da sırtında taşıyor.
Sizin eşiniz çocuklarına karşı ilgisiz de bunları sadece siz yapıyormuşsunuz ve bağlı değil de bağımlı çocuklar haline gelmişler gibi geldi bana da..
Bu da hiç sağlıklı bir durum değil bence..
Zaten kararınızı vermişsiniz neden ne yapsam diye konu açıyorsunuz.Ya olayı inanılmaz bir şekilde dramatize hale getirip artık anneliğimi sorgulamaya kadar gitmiş olaylar..
Ben bu söylediklerinizin hepsini yapıyorum hanfendi.. Boşansam da, oğlum orada yaşasa da benimle olduğu her
an yapmaya devam edeceğim.
Çocuğu sadece biz yapmışız gibi davranıyoruz her zaman. Bu çocuğun babası da var..
Babası da öpüyor, babası da masal anlatıyor,babası da sırtında taşıyor.
Sizin eşiniz çocuklarına karşı ilgisiz de bunları sadece siz yapıyormuşsunuz ve bağlı değil de bağımlı çocuklar haline gelmişler gibi geldi bana da..
Bu da hiç sağlıklı bir durum değil bence..
O zavalli cocuga cok acidim yavrum benim.iki sorumsuzun cocugu olmus.nden sizin gibilrin cocugu oluyor ki okadar isteyen varken.bakamiyacaksiniz size yuk geliyorsa niye yaptiniz bunu sorun kendinize.kendi canini kanini babane hala dedeye birakip oh cekmek bilmem nasil bir annesiniz ben anlayamadim.Allah size vicdan versin...
Annesiz buyumekten iyidir hepsi. Benim de annem calisiyordu bazen gun agarmamisken sicak yatagimdan kaldirilip kucaga alinip birakilacagim yere goturulurdum. Araba da yoktu herzaman dolmusla sunla bunla..yazi kişi hergunde.. ama annesiz buyumek mi deseler bu kosusturma mi.. o kucucuk aklimla da o gun gene kosustutmayi secerdim...Asla rahatımı,özgürlüğümü falan düşündüğümden değil..
Ben işe giderken uyandırıp onu da peşimde birine bırakmak zorunda kalıcam 8 iş başı çünkü..
Akşam olacak ordan al eve taşı tekrar çocuğu..
O hengamede büyümek zorunda kalacak.
En azından bu şekilde bir düzeni olur beni her istediğinde görür haftasonları da birlikte geçiririz diye düşündüm..
Kötü giden bir evlilikte tukenmislik sendromu nedeniyle çocuğa bakacak gucu kendisinde bulamayabilir.
Bana cok normal geldi..
Olay zaten fazlasıyla dramatize. Babalarda ilgi gösteriyor, babalarda seviyor, öpüyor. Ama 9 ay siz taşıdınız, siz doğurdunuz, çocuk sizi emdi, altını çoğunlukla siz değiştirdiniz değil mi? Ben evde oturup çocuğuna bakan bi baba, evi geçindiren bi anne duymadım. Doğanın bazı kanunları var çünkü. Annelik içgüdüsü gibi, annelere has merhamet gibi, annelere has fedakarlık gibi -ki buda her annede bulunmuyor maalesef- Anne yoksunluğunu duydunuz mu? Babaların olmaması çocuklar için annenin olmaması kadar tramvatik değil. Ne yapalım nasıl değiştirelim bunu? Olan bu.
Bayılıyorum bu bağlı-bağımlı ayrımını yapmaya çalışan annelere. Siz çalıştığınız için başkası baktı, e doğal olarak bağımlı değil özgüvenli ve sağlıklı bağlanmış bi birey oldu değil mi çocuğunuz?
Böyle karmışık bi duygu halleri yok onların. Anne dediği zaman orada olmazsanız bikaç kere daha çağırır, sonra zaten ihtiyaç duymamaya başlar. Sizde “güçlü birey, özgür birey” diye övünür durursunuz.
4 yaşında daha anne kuzusu olan bi çocuğa bakmaktan sıkılarak tüm haftaiçini ayrı geçirmeye göze alıyorsanız, benim ve ailemin sağlığını değil, kendi ruh halinizi tartın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?