Yalnız Aileler..


Çok can iki dostum var, eşimin ailesi var, çevremiz var severim insanları, öğrenciliğimden, sporculuğumdan, iş hayatımdan bir sürü görüştüğüm insan var, şu an 45 yaşındayım elim ayağım tutuyor, çalışıyorum ama ileride ne olur bilmem, çevre de kısıtlı bir destek aslında. Son yıllarda her yerde mantar gibi huzur evleri açıldı, toplumca değiştik, bireyselliğe itildik. Çok şikayetçi değilim bu durumdan, çocuğumda yok yaşlanınca gider yatarım bir huzur evine diyorum ama o zaman gelince nasıl hissederim şimdi kestiremiyorum, Rabbim kararlar diye bir söz var çok seviyorum, elbet yanımda olacaktır diye düşünüyorum, insan her şekilde yalnız aslında, güzel yaşayıp gitmek lazım bu dünyadan ötesini çok düşünmüyorum
 
Benim annemde öyle kimseyi cekemez sonra yalnızım der.
Bir de şu var mesela sürekli bizi yanında ister.
Kendi kendine yapacak hiçbir şeyi yok maalesef.
 
Üç kardeştik en küçüğümuz vefat etti.Iki kardeş kaldık.Kaprislerine,bencilligine dayanamadım ve görüşmeleri minimumda tutuyorum ki tartışmaya falan dönüşmesin diye..Teyzem dayım kendi dünyasında, hep öyleydi isleri düştüğünde annemi bulurlardı..
Babam tarafi herkes vefat etti sağlıklarında da kopuktuk.Yillarca kimse kimseyi görmedi..
Eşim kendi kardeşleriyle mesafeli isteklerinden bıktı mesafe koydu..
Ve benim ailem eşimin ailesi ve kendimiz farkli illerdeyiz.Herkesin işi hayati sorumluluğu cok farkli..
Aslında ne kadar kalabalık olsa da herkes bir birey yaşaması gereken bir hayati taşıması gereken sorumlulukları var..
Kötü zamanlarda Allah bir güç kuvvet veriyor, iyi insanlar denk getiriyor.Allah o iyi insanların sayısını artırsın.. kan bağı önemli değil, can bağı daha önemli.
 
Rabbim kararlar lafını ilk kez duydum ne güzelmiş..
Ötesini düşünmesek düşünmeyebilsek ya da kendi adıma ben düşünmesem çok rahatlayacağım aslında ama yapamıyorum
 
Seni çok iyi anlıyorum.bende tek çocuğum evlendim ve bir oğlum bir kızım oldu ancak annemi babamı hiçbir zaman bırakamadım çünkü benden bende kimseleri yok.
 
Bu yüzden Allahim nasip ederse iki cocuk var gönlümde…. Biz iki kardesiz, iyi ki var canim benim , uzakta olsa bile varligi yeter


Ama akraba akrep o kesin
 
Rabbim kararlar lafını ilk kez duydum ne güzelmiş..
Ötesini düşünmesek düşünmeyebilsek ya da kendi adıma ben düşünmesem çok rahatlayacağım aslında ama yapamıyorum

Düşünmemek elimizde değil, hiç düşünmesem bana bir şey olsa eşim ne yapacak diye düşünüyorum, bensiz yemek yemesin diye mesaisi bitene kadar aç durup, illa birlikte yiyelim diyen bir adam, elimizde olmadan düşünüyoruz ama insanın bir alın yazısı var, rahmetli annem küçük kardeşlerim için benden sonra ne yapacak bunlar, ablanla senin eliniz ekmek tutuyor bunlar sürünür diye ağlardı, ana yüreği üzülürdü ama herkes yaşadı, benim çalışarak kazandıklarımdan daha fazlasına sahip oldular, kocaman aileler kurdular, biraz yürek ferahlığı lazım, hayat bizim elimizde değil. Çok uzun planlar yapıyoruz ama dünya bizim dışımızda dönüyor, o yüzden çok üzmemeye çalışın kendinizi, herkesin bir sınavı var ve onu veriyor, Allah yarattığını asla yalnız bırakmıyor, bunu yaşayarak öğrendim, dini yorumlar yasak ama böyle zamanlarda İnşirah suresini okuyun, dinleyin, ben yüksek sesle dinlerim evde cidden rahatlıyor insan
 
Teşekkür ederim çok saolun .
 
Ailem memlekette, iki kardeşiz ikimiz de başka şehirlerde yaşıyoruz. Ben de ailem için sıkça endişeleniyorum. Bir teyzem var İstanbul’da. Babamın bütün abileri öldü bir halam var çok yaşlı. Babam en küçükleriydi. Bazı arkadaşları çocuklarının peşinden başka şehirlere taşındılar, vefat edenler oldu, eski ortamları kalmadı. Biz de dışardayız. Bazen aklıma geliyor bir şey olsa nasıl ayarlayacağız bakım ve tedavi süreçlerini bilemiyorum. Çünkü bazen sizi de alırız bizim oralara dediğimde kesinlikle istemiyorlar. Allah herkesin yardımcısı olsun, kimse darda kalmasın…
 
Annenizin babanızın geliri yok mu? Var ise yeter kendi yaşlılıkları için. Bulursunuz bir bakıcı,siz de ilgilenirsiniz. Benim annemin şu an bakıma ihtiyacı yok Allaha şükür ama yine de iyi madem bakım lazım değil deyip kendi haline bırakmadım tabiki. A’dan z’ye tüm ihtiyaçlarıyla ben ilgileniyorum 18 yıldır. Tam tersi kardeşim olsa onu sen mi yapacaksın buna ben mi bakayım derdim olacaktı. İyi ki tek çocuğum,gönlümce ilgileniyorum annemle. Her sene 2 defa benimle ve eşimle tatile gelir,onun dışında kış boyu ayda 1 termale götürürüm 2 gece kalırız başbaşa. Yani demem o ki ailenizle ilgilenmek için tek olmanız daha güzel. Mis gibi yaşar gidersiniz yeter ki sağlık olsun.
 

Ben şuanda da uzakta değilim aslında aramızda iki durak var yakınım ama annemler de 5. Katta oturuyorlar onu bile düşünüyorum nasıl olur bir şey olsa diye. Ev değiştirmeye çalıştık ama olmadı şuanki meblalardan dolayı. Biz de kiradayız zaten. Kesinlikle Allah herkesin yardımcısı olsun.
Babamın emekli maaşı var şuanda da çalışıyor oturursam ben hastalanırım diyor çünkü ama yarın bir gün ikisine birden bakım lazım olsa nasıl olur bilemiyorum işte ..
 
Babanızın emekli maaşıyla olmaz tabii,siz de destek olursunuz. Elden ayaktan düşerlerse Allah korusun o zaman para lazım olur. Yoksa şu an nasıl geçiniyorlarsa yine aynen devam ederler. Size yakın bir evleri olursa mesele kalmaz
 
Belki de hiç bakıma yardıma ihtiyaçları olmaz. Şimdiden kafanızda kurmayın zaten yakınmışsınız.
 
Çok kardeş olsa ne olacak ki yine herkese bakmak düşmüyor. Eşim cok kardeş ama kimisi sehir disinda başka yerde, bize de belli olmaz bakarsin yurtdisina gideriz. Eee yaninda kim tek kaldiysa bakmak ona kaliyor yine.

Ben tek cocugum. Eşimle Turkiyede yaşiyoruz suan, ailem yurtdisinda yasiyorlar, birbirlerine yetiyorlar. Hatta anneannem ve dedem de yurtdisinda(kendi ulkemizde) yalniz yasayip birbirlerine yetiyorlar yaşlilar.

Anne babadan biri vefat eder, nebileyim kalanin da saglik sorunu vs olur o zaman yakinda oturulur destek olunur. Bu kadar kafada kurup buyutmeye gerek tok
 
Benim çocuğum var. Ama asla ona yük olmak istemem. Yaşlılığımda baksın gençliğini tüketsin istemem. Gerekirse maaşımı bağlarım bir kuruma bakarlar. Yada maaşımla bakıcı tutulmasını isterim. Gerçi umarım elden ayaktan düşmeden tonton yaşlanırız. Annemler yetmişe geldi hala her işlerini yaparlar. Arkadaşlarıyla kahvelerini içerler gün de yapıyorlardı iki sene öncesine kadar. Ben de öyle bir yaşlılık hayal ediylrum
 
Rabbim kararlar lafını ilk kez duydum ne güzelmiş..
Ötesini düşünmesek düşünmeyebilsek ya da kendi adıma ben düşünmesem çok rahatlayacağım aslında ama yapamıyorum
Belki güzel bir yaşlılık yaşayacaklar. Bunları şimdiden kurmayın. Her yaşlı illa elden ayaktan düşmüyor. Anneannem 87 yaşında öldü bir gün yatmadı. Kalp krizi geçirdi hastaneye götürüldü orada da vefat etti. Çok hareketli dinç bir yaşlıydı. Her yaşlı yatalak olmaz bakıma ihtiyaç duymaz. Anneannem kendi yaşadı o yaşına kadar her gün çocukları arardı dayım gelir öğlen kahvesini içer dönerdi. Siz de yakında oturursunuz onlar kendine bakar yine. Çok kötüyü çağırıp kurmayın bence Allah sağlık versin
 
Bizde kalabalık bir aile değiliz maalesef.
Ne anne tarafından şanslıyım ne de baba tarafından.
Ama bayram seyran da birlik olup toplaşılan ailelere de özenmiyorum değil.
Fakat tüm akrabaların çıngıraklı yılan olduğunu düşününce vazgeçiyorum özenmekten.
 
Merak etme gerçekten su akıyor yolunu buluyor. İki kardeşiz ama kardeşim uzakta memur .bizimde akrabalar yaşadığımız sehirden çok uzakta .annem babam yaşlı ve hasta..herseylerine ben koşuyorum ..karnım burnumdayken babam hastanede bende Dr peşindeydim...bebeğim küçük ama bir şekilde elim hep onlarda maddi manevi...tek başıma evlerini taşıdım yerleştirdim düşün...ALLAH güç kuvvet veriyor merak etme...
Ayrıca unutma hayat biz plan yapatken başımıza gelenlerdir...plan yapma akışına birak
 
Ben de tek çocuğum daha doğrusu tek kalan çocuk. Bir kardeşimi bebekken birini de 15 yaşındayken kaybettik. Ömrü de doğumundan beri hastalıklarla, havalelerle hastanede geçti birçok kere ameliyat oldu. Ölmesinin üzüntüsü bir yana sağlıklı bağımsız yaşayamaması daha çok koyuyor. Annem zaten yıllarını hasta bakıcı gibi geçirdi. Çocukluğum, ergenliğim böyle dertlerle geçtiği için hayata karşı da karamsar ve temkinliyim.
Kardeşim sağlıklı olsa ne kadar güzel olurdu ne kadar mutlu olurduk diye bin kere hayal kurmuşumdur çocukluğumda bazen hala kurarım bizim yaşlarda abla kardeş gördüğümde. Sonuç olarak o kadar emek sıkıntı sonrası iyileşiyor olsa her şeye değecekti. Yani ben babası iş yerinde, annesi hastanede yalnız bir çocuktum. Babamın akrabalarında iş yok anneminkiler farklı illerde farklı ülkelerde...
Gerçekçi olmak gerekirse tek çocuk olsam muhtemelen 40 kat daha güzel bir çocukluk geçirirdim, anne babamın ilgilenecek enerjisi ve parası kalırdı ki bunu geçtim o kadar zor ki acı çeken birine karşı hissedilen sorumluluk ve çaresizlik. Evde hasta bir çocuk varken mecbur tüm odak ona kayıyor.
 
Son düzenleme:
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…