Buna ben de katılıyorum. Ablalarım evet destek oluyor varlıkları yeter. Ama her zaman yanımda olamazlar kendi aileleriyle de dertleri oluyor. Bu haftasonu mesela biz yalnızız çekirdek aileyle. Annem babam yazlıkta, ablam arkadaşına gidecek iki günlüğüne. Büyük ablam da kızının kursları nedeniyle kimseyle görüşemez bugün. Yani evlenince kendi hayat dertlerine odaklanıyorsun.
Kardeşi olan da olmayan da yalnız.
Ben mesela kardeşlerimin içinde çevresinde en çok insan tutanım. İnsanları idare eden bir yapım var sanırım. Büyük ablam da genelde yalnızım diye içine kapanır. İnsanları çok Tolere edemez. Ben ilkokul lise üniversite yurt derken pek çok insanı arar sorarım. Oğlumun arkadaşlarının annelerini dahi samimi arkadaşlığa çevirmeye çalıştım. Tek çocuk olsam da yalnız kalmazdım. Biraz da yapı sanırım. Bazı insanlar yalnızım diye üzülüyor ama en ufak ters düşmede soğuyor çekiyor elini. Ben insanları hatalarıyla kabul edip çevremde tutuyorum yine
Benim annemde öyle kimseyi cekemez sonra yalnızım der.Küçüklüğümden beri kalabalığa özeniyorum sanırım ondan böyle oldum. Ben de çalışıyorum bu arada öğretmenim. Eşimin iyi kötü yanları var tabi ama benim ailemi de kendi ailesi gibi benimser asla ayrım yapmaz ve hiçbir şeylerini ihmal etmez öyle bir yapısı var zaten.
Babam şuan 66, annem 60 yaşında. İşte birkaç sene daha ilerisini düşününce ne olacak nasıl olacak yetebilecek miyim diye düşünmeden olmuyor. Çalışmasam hayat çok zor artık. Çalışsam nasıl bakacağım. Anksiyetem de var bu ara azdı biraz o da ondan böyle oldum sanırım. Bayramlar felan da benim için hep zulüm olmuştur.
He bu arada bu kadar yalnızlığı da seçen annem evet. Evinde tvsini açsın işini gücünü yapsın ister bu devirde kimseden fayda yok der hep ama bazen de işte yalnızlıktan dem vurur o da..
Bilemedim ki kafamda bir ton soru işte.
Rabbim kararlar lafını ilk kez duydum ne güzelmiş..Çok can iki dostum var, eşimin ailesi var, çevremiz var severim insanları, öğrenciliğimden, sporculuğumdan, iş hayatımdan bir sürü görüştüğüm insan var, şu an 45 yaşındayım elim ayağım tutuyor, çalışıyorum ama ileride ne olur bilmem, çevre de kısıtlı bir destek aslında. Son yıllarda her yerde mantar gibi huzur evleri açıldı, toplumca değiştik, bireyselliğe itildik. Çok şikayetçi değilim bu durumdan, çocuğumda yok yaşlanınca gider yatarım bir huzur evine diyorum ama o zaman gelince nasıl hissederim şimdi kestiremiyorum, Rabbim kararlar diye bir söz var çok seviyorum, elbet yanımda olacaktır diye düşünüyorum, insan her şekilde yalnız aslında, güzel yaşayıp gitmek lazım bu dünyadan ötesini çok düşünmüyorum
Seni çok iyi anlıyorum.bende tek çocuğum evlendim ve bir oğlum bir kızım oldu ancak annemi babamı hiçbir zaman bırakamadım çünkü benden bende kimseleri yok.Herkese merhaba. Bu ara her şeyi kafama çok mı takıyorum bilemiyorum ama içim çok darlanıyor.
Ben tek çocuğum.
Babamın tarafı çok uzakta ve babama zamanında çok kazık atmışlar o yüzden görüştüğümüz söylenemez. Babam tek gibi yani tek tük arkadaşları var burada sadece.
Annemler 6 kardeş hep farklı farklı şehitseler. Görüşüyoruz tabi ki ama herkes işin özünde kendi çocuklarınla kendi hayatında doğal olarak.
Annemin arkadaşı yok komşuları da hep taşındı.
Annem de yalnız yani.
Ben hep yanlarında olmaya çalışıyorum. Babam çalışıyor.
Bayramda, Ramazan’da vs.
Şimdi annem rahatsız ben yanındayım ama diyorum ki tek başıma nasıl yeteceğim. Annem, babam.. çocuğum olsa o. Nasıl yetişeceğim diye düşünüyorum.
Var mı benim gibi yalnız hissedenler ?
Tek çocuk olanlar ?
Tek çocuk düşünen varsa bana her şeyi sorabilir bu arada zorlukları ve kolaylıkları olarak…
Sizin yanınızdalar mı ? Ve siz çalışmıyor musunuz ?Seni çok iyi anlıyorum.bende tek çocuğum evlendim ve bir oğlum bir kızım oldu ancak annemi babamı hiçbir zaman bırakamadım çünkü benden bende kimseleri yok.
Rabbim kararlar lafını ilk kez duydum ne güzelmiş..
Ötesini düşünmesek düşünmeyebilsek ya da kendi adıma ben düşünmesem çok rahatlayacağım aslında ama yapamıyorum
Teşekkür ederim çok saolun .Düşünmemek elimizde değil, hiç düşünmesem bana bir şey olsa eşim ne yapacak diye düşünüyorum, bensiz yemek yemesin diye mesaisi bitene kadar aç durup, illa birlikte yiyelim diyen bir adam, elimizde olmadan düşünüyoruz ama insanın bir alın yazısı var, rahmetli annem küçük kardeşlerim için benden sonra ne yapacak bunlar, ablanla senin eliniz ekmek tutuyor bunlar sürünür diye ağlardı, ana yüreği üzülürdü ama herkes yaşadı, benim çalışarak kazandıklarımdan daha fazlasına sahip oldular, kocaman aileler kurdular, biraz yürek ferahlığı lazım, hayat bizim elimizde değil. Çok uzun planlar yapıyoruz ama dünya bizim dışımızda dönüyor, o yüzden çok üzmemeye çalışın kendinizi, herkesin bir sınavı var ve onu veriyor, Allah yarattığını asla yalnız bırakmıyor, bunu yaşayarak öğrendim, dini yorumlar yasak ama böyle zamanlarda İnşirah suresini okuyun, dinleyin, ben yüksek sesle dinlerim evde cidden rahatlıyor insan
Annenizin babanızın geliri yok mu? Var ise yeter kendi yaşlılıkları için. Bulursunuz bir bakıcı,siz de ilgilenirsiniz. Benim annemin şu an bakıma ihtiyacı yok Allaha şükür ama yine de iyi madem bakım lazım değil deyip kendi haline bırakmadım tabiki. A’dan z’ye tüm ihtiyaçlarıyla ben ilgileniyorum 18 yıldır. Tam tersi kardeşim olsa onu sen mi yapacaksın buna ben mi bakayım derdim olacaktı. İyi ki tek çocuğum,gönlümce ilgileniyorum annemle. Her sene 2 defa benimle ve eşimle tatile gelir,onun dışında kış boyu ayda 1 termale götürürüm 2 gece kalırız başbaşa. Yani demem o ki ailenizle ilgilenmek için tek olmanız daha güzel. Mis gibi yaşar gidersiniz yeter ki sağlık olsun.Küçüklüğümden beri kalabalığa özeniyorum sanırım ondan böyle oldum. Ben de çalışıyorum bu arada öğretmenim. Eşimin iyi kötü yanları var tabi ama benim ailemi de kendi ailesi gibi benimser asla ayrım yapmaz ve hiçbir şeylerini ihmal etmez öyle bir yapısı var zaten.
Babam şuan 66, annem 60 yaşında. İşte birkaç sene daha ilerisini düşününce ne olacak nasıl olacak yetebilecek miyim diye düşünmeden olmuyor. Çalışmasam hayat çok zor artık. Çalışsam nasıl bakacağım. Anksiyetem de var bu ara azdı biraz o da ondan böyle oldum sanırım. Bayramlar felan da benim için hep zulüm olmuştur.
He bu arada bu kadar yalnızlığı da seçen annem evet. Evinde tvsini açsın işini gücünü yapsın ister bu devirde kimseden fayda yok der hep ama bazen de işte yalnızlıktan dem vurur o da..
Bilemedim ki kafamda bir ton soru işte.
Ailem memlekette, iki kardeşiz ikimiz de başka şehirlerde yaşıyoruz. Ben de ailem için sıkça endişeleniyorum. Bir teyzem var İstanbul’da. Babamın bütün abileri öldü bir halam var çok yaşlı. Babam en küçükleriydi. Bazı arkadaşları çocuklarının peşinden başka şehirlere taşındılar, vefat edenler oldu, eski ortamları kalmadı. Biz de dışardayız. Bazen aklıma geliyor bir şey olsa nasıl ayarlayacağız bakım ve tedavi süreçlerini bilemiyorum. Çünkü bazen sizi de alırız bizim oralara dediğimde kesinlikle istemiyorlar. Allah herkesin yardımcısı olsun, kimse darda kalmasın…
Babamın emekli maaşı var şuanda da çalışıyor oturursam ben hastalanırım diyor çünkü ama yarın bir gün ikisine birden bakım lazım olsa nasıl olur bilemiyorum işte ..Annenizin babanızın geliri yok mu? Var ise yeter kendi yaşlılıkları için. Bulursunuz bir bakıcı,siz de ilgilenirsiniz. Benim annemin şu an bakıma ihtiyacı yok Allaha şükür ama yine de iyi madem bakım lazım değil deyip kendi haline bırakmadım tabiki. A’dan z’ye tüm ihtiyaçlarıyla ben ilgileniyorum 18 yıldır. Tam tersi kardeşim olsa onu sen mi yapacaksın buna ben mi bakayım derdim olacaktı. İyi ki tek çocuğum,gönlümce ilgileniyorum annemle. Her sene 2 defa benimle ve eşimle tatile gelir,onun dışında kış boyu ayda 1 termale götürürüm 2 gece kalırız başbaşa. Yani demem o ki ailenizle ilgilenmek için tek olmanız daha güzel. Mis gibi yaşar gidersiniz yeter ki sağlık olsun.
Babanızın emekli maaşıyla olmaz tabii,siz de destek olursunuz. Elden ayaktan düşerlerse Allah korusun o zaman para lazım olur. Yoksa şu an nasıl geçiniyorlarsa yine aynen devam ederler. Size yakın bir evleri olursa mesele kalmazBen şuanda da uzakta değilim aslında aramızda iki durak var yakınım ama annemler de 5. Katta oturuyorlar onu bile düşünüyorum nasıl olur bir şey olsa diye. Ev değiştirmeye çalıştık ama olmadı şuanki meblalardan dolayı. Biz de kiradayız zaten. Kesinlikle Allah herkesin yardımcısı olsun.
Babamın emekli maaşı var şuanda da çalışıyor oturursam ben hastalanırım diyor çünkü ama yarın bir gün ikisine birden bakım lazım olsa nasıl olur bilemiyorum işte ..
Belki de hiç bakıma yardıma ihtiyaçları olmaz. Şimdiden kafanızda kurmayın zaten yakınmışsınız.Ben şuanda da uzakta değilim aslında aramızda iki durak var yakınım ama annemler de 5. Katta oturuyorlar onu bile düşünüyorum nasıl olur bir şey olsa diye. Ev değiştirmeye çalıştık ama olmadı şuanki meblalardan dolayı. Biz de kiradayız zaten. Kesinlikle Allah herkesin yardımcısı olsun.
Babamın emekli maaşı var şuanda da çalışıyor oturursam ben hastalanırım diyor çünkü ama yarın bir gün ikisine birden bakım lazım olsa nasıl olur bilemiyorum işte ..
Benim çocuğum var. Ama asla ona yük olmak istemem. Yaşlılığımda baksın gençliğini tüketsin istemem. Gerekirse maaşımı bağlarım bir kuruma bakarlar. Yada maaşımla bakıcı tutulmasını isterim. Gerçi umarım elden ayaktan düşmeden tonton yaşlanırız. Annemler yetmişe geldi hala her işlerini yaparlar. Arkadaşlarıyla kahvelerini içerler gün de yapıyorlardı iki sene öncesine kadar. Ben de öyle bir yaşlılık hayal ediylrumÇok can iki dostum var, eşimin ailesi var, çevremiz var severim insanları, öğrenciliğimden, sporculuğumdan, iş hayatımdan bir sürü görüştüğüm insan var, şu an 45 yaşındayım elim ayağım tutuyor, çalışıyorum ama ileride ne olur bilmem, çevre de kısıtlı bir destek aslında. Son yıllarda her yerde mantar gibi huzur evleri açıldı, toplumca değiştik, bireyselliğe itildik. Çok şikayetçi değilim bu durumdan, çocuğumda yok yaşlanınca gider yatarım bir huzur evine diyorum ama o zaman gelince nasıl hissederim şimdi kestiremiyorum, Rabbim kararlar diye bir söz var çok seviyorum, elbet yanımda olacaktır diye düşünüyorum, insan her şekilde yalnız aslında, güzel yaşayıp gitmek lazım bu dünyadan ötesini çok düşünmüyorum
Belki güzel bir yaşlılık yaşayacaklar. Bunları şimdiden kurmayın. Her yaşlı illa elden ayaktan düşmüyor. Anneannem 87 yaşında öldü bir gün yatmadı. Kalp krizi geçirdi hastaneye götürüldü orada da vefat etti. Çok hareketli dinç bir yaşlıydı. Her yaşlı yatalak olmaz bakıma ihtiyaç duymaz. Anneannem kendi yaşadı o yaşına kadar her gün çocukları arardı dayım gelir öğlen kahvesini içer dönerdi. Siz de yakında oturursunuz onlar kendine bakar yine. Çok kötüyü çağırıp kurmayın bence Allah sağlık versinRabbim kararlar lafını ilk kez duydum ne güzelmiş..
Ötesini düşünmesek düşünmeyebilsek ya da kendi adıma ben düşünmesem çok rahatlayacağım aslında ama yapamıyorum
Bizde kalabalık bir aile değiliz maalesef.Herkese merhaba. Bu ara her şeyi kafama çok mı takıyorum bilemiyorum ama içim çok darlanıyor.
Ben tek çocuğum.
Babamın tarafı çok uzakta ve babama zamanında çok kazık atmışlar o yüzden görüştüğümüz söylenemez. Babam tek gibi yani tek tük arkadaşları var burada sadece.
Annemler 6 kardeş hep farklı farklı şehitseler. Görüşüyoruz tabi ki ama herkes işin özünde kendi çocuklarınla kendi hayatında doğal olarak.
Annemin arkadaşı yok komşuları da hep taşındı.
Annem de yalnız yani.
Ben hep yanlarında olmaya çalışıyorum. Babam çalışıyor.
Bayramda, Ramazan’da vs.
Şimdi annem rahatsız ben yanındayım ama diyorum ki tek başıma nasıl yeteceğim. Annem, babam.. çocuğum olsa o. Nasıl yetişeceğim diye düşünüyorum.
Var mı benim gibi yalnız hissedenler ?
Tek çocuk olanlar ?
Tek çocuk düşünen varsa bana her şeyi sorabilir bu arada zorlukları ve kolaylıkları olarak…
Merak etme gerçekten su akıyor yolunu buluyor. İki kardeşiz ama kardeşim uzakta memur .bizimde akrabalar yaşadığımız sehirden çok uzakta .annem babam yaşlı ve hasta..herseylerine ben koşuyorum ..karnım burnumdayken babam hastanede bende Dr peşindeydim...bebeğim küçük ama bir şekilde elim hep onlarda maddi manevi...tek başıma evlerini taşıdım yerleştirdim düşün...ALLAH güç kuvvet veriyor merak etme...Herkese merhaba. Bu ara her şeyi kafama çok mı takıyorum bilemiyorum ama içim çok darlanıyor.
Ben tek çocuğum.
Babamın tarafı çok uzakta ve babama zamanında çok kazık atmışlar o yüzden görüştüğümüz söylenemez. Babam tek gibi yani tek tük arkadaşları var burada sadece.
Annemler 6 kardeş hep farklı farklı şehitseler. Görüşüyoruz tabi ki ama herkes işin özünde kendi çocuklarınla kendi hayatında doğal olarak.
Annemin arkadaşı yok komşuları da hep taşındı.
Annem de yalnız yani.
Ben hep yanlarında olmaya çalışıyorum. Babam çalışıyor.
Bayramda, Ramazan’da vs.
Şimdi annem rahatsız ben yanındayım ama diyorum ki tek başıma nasıl yeteceğim. Annem, babam.. çocuğum olsa o. Nasıl yetişeceğim diye düşünüyorum.
Var mı benim gibi yalnız hissedenler ?
Tek çocuk olanlar ?
Tek çocuk düşünen varsa bana her şeyi sorabilir bu arada zorlukları ve kolaylıkları olarak…
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?