Yalnız Aileler..

Plan yapmayıp akışına bırakmayı o kadar çok istiyorum ki bende gerçekten ama olmuyor yapamıyorum
Allah yardımcınız olsun zor şeyler atlatmışsınız siz de …
 
Herkes yalnız inan. Bi tanidik yasli adam 9 cocugi var kiz erkk karisik adam yatalak oldu kkmse evine almadı hastanede bakim alsin dediler adami ozel hastanede kac ay biraktilar orda öldü. Bunlari düşünme sen saglikli olursan yetişmek istersen yetişirsin herseye. Bir yolu vardir hep
 
Yanı genelde akraba pek sevilmez evet ama bizde bir zamanlar tam tersiydi yillar önce annem bi rahatsızlık geçirdi 1 ay hastanede kaldı o zmn biznkucuituk yyannda kalabilecek durumda degildik. Yengemler dayilarimin eşleri sırayla kaldı teyzemin gelini kaldi insan insana hastalıkta ihtiyaç duyuyor. Yine geçen yıl amcamin eşi rahatsız oldu annem evlerine her gün yemek yapıp gönderdi. Kalabalık aile tabii ki iyi bana gore. Cocukken annem bi iftar yapardı kaç sofra kurardık bir sürü kuzen toplanır otururduk.
Ha şimdiki durum ne kuzenler evlendi koptuk dayimlarla çok samimi değiliz.teyzem vefat etti.Ablamla görüşürüz 1 çocuğu var başka düşünmüyor benim 1 cocugum v ar başka düşünmüyorum.. cocugum öyle kalabalıkta büyüyemeyecek..saglik olsun. Akraba olsa da illa yakın olacak diye bir durum yok..
Kpeder 3 erkek kardeş hepsi birbiriyle kus karşıda kardeşi oturuyor daha 1 bardak çay içmeye gitmediler kaç zamandır..üst katta yine eşimin amcası var onla da küsler. Iki amca normalde yurt dışında oturuyor ayni sokakta onair da küs birbiriyle.
Allah hayırlı dostluk kurmak nasip etsin. Insanın çevresini olması güzel
.benim de öyle kalabalık çevrem yok olsa iyi olurdu.
 
Burdan anladığım kalabalıkta da insan yalnız hissedebiliyor. Bu da kötü. Benim çevrem var aslında arkadaşlarım çok. Ben daha çok annem ve babam adına daha da çok annem adına üzülüyorum. Kimsesiz gibi. Gidecek hiçbir yer yok. Teyzemlere gidiyor arada o da benimle. Arkadaşı vs yok görüştükler hep başka şehre taşındı. Bir de kendi yaşıtlarıyla anlaşamıyor genelde hep daha büyüklerle anlaşıyordu onların da çoğu öldü böyle işte :/
 
Kalabalık bir aileyiz. Ama küçüklüğümden beri babamın prensipleri gereği bayram, düğün, cenaze veya hastalık gibi bir durum olmadığı sürece akrabalarımıza gitmeyiz onlar da gelmez ve bu durumdan inanılmaz mutluyum. Akrabalar ile 1 saat aynı ortamda kalınca babamın anlından öpesim geliyor shsjhshs Şaka bir yana akrabaların hepsi şeytan gibi. Görüşünce insana kötülükten başka bir şey getirmiyorlar. Onun yerine kendi seçtiğim akrabalarım olan arkadaşlarım var. Menfaatsiz ve sevgi dolu bir ilişki içinde yaşıyoruz. Bütün akrabalarımı bir arkadaşıma değişmem.
 
Mer
 
Ben varım siz gibi olan 3 kardeşiz 1 kardeşim engelli ağır,abim var oda evlendi herkesi unuttu ne arar ne sorar ne kimseyle ilgilenir ben tek başıma aileme koşuşturmaya çalışırım. Ve okadar iyi anliyorumki hiçbişeye yetemiyorsun omuzlarında yükler le kendi hayatın olmuyor ben cocuk yaptim dünyanın en güzel şeyi annelik ve ben çalıştığım için kimsemde olamayınca çokzorlandim o evde ağladı ben isterinde ama öyle böyle buydu keşke daha çok çocuğum olsaydı ilerde şenlik olurdu zaten bizler yalınızız dahada yalnizlastiriyoruz kendimizi ben cocuk düşündüm sonradan olmadi sizde geç kalmayın allah bir kapı aciyo zor olsada
 
Bn tek çocuk ya da çok çocuktan kaynaklı olduğunu düşünmüyorum çok çocuk olup arkasını dönüp bakmayan da çok var. Ben sadece kızım için yeterli olmayı düşünüyorum başka çocuk istemiyorum
 
Aynen dediginiz gibi akrabalar düşman çok zor zamanlar geçirmişimdir arkamda ne dayı ne teyze olmuştur
Menfaatleri varsa ararlar yoksa hiçbirisi slm vermez sevgi dolu şefkatli destek olunsa ne olurdu insaniz sonuçta başımıza neler neler geliyor
 
Biz öyle bir aileydik.
Annem tek çocuk, babamın kardeşleri başka şehirde.
Hayatımda görmediğim kuzenim var benim, öyle diyeyim.
Emeklilik sonrası babam çevresinden uzaklaştı, aile dostları da kalmadı kendi isteği buydu.
Annem ise kendine ayrı bir çevre yaptı bu yalnızlıktan.
Ablam evliydi, ben koşturmaya çalışırdım her şeye anladığım kadarıyla ama yaş 20, pek de bilemezdim.
Şimdi ise ben evliyim, ablam ailemle yaşıyor, yine tek başına yetmeye çalışıyor.
Kimsenin bir yükü olmasa da insan kendinde sorumluluk hissediyor ama nereye kadar?
Sırf bu sebeple ailemin yakınında ablama ev açtırdım kendin yaşa diye, hayatını ailemize adamıştı bir nevi ama bu yanlış.
Ne madden ne manen ne de fiziki bir zorluk durumu yoksa, insan kendi hayatını ihmal etmemeli, gereksiz şeylerin altına girmemeli.
O açıdan anlıyorum sizi, lütfen hayatınızı bir köşeye koymayın.

Kardeş meselesinde ise, aile yetiştirmesi olduğunu düşünüyorum.
Annem tek çocuk olduğundan dolayı, ablamla beni kardeş değil anne evlat gibi yetiştirdi.
Hep derim, annemsiz dayanırım ama ablamsız ne yapardım bilemiyorum.
Hayatta hiçbir zaman başka insana ihtiyaç duymam lakin bu dünyada önce çocuklarım sonra ablamdır.
Hem küçük annem hem evladım gibidir, ben de onun öyle.
Dünyanın öbür ucunda da olsak bu bağım biteceğine inanmıyorum.
 
Valla o kadar şanslısın ki anlatamam. Akraba dediğin bela... bizimkiler buyuk bir aile. Ikiz bebeklerim var yardim eden bir allahin kulu yok. Ama gezmeye gelir ben de kalirlar. Kimse düşünmez. Duzeltilmis 40 lari xikmis bebeklerimle dun yatili misafir ağırladık. Bugun akrabalara baska yere gidin demek zorunda kaldım. Sonuc olarak bebeklerden biri su an hastalandi. Gecenin bir yarısı inanilmaz yorgun olan ben, akrabalarım yuzunden hastalanmış yavrum bakiyorum.
 
Haklisiniz ama en azından var kardeşleriniz nekadar destek olmasalarda daraldiginizda elinize telefonu alıp bana yol gösterirmisin diyeceğin birisi var bu bile güzel yada arayıp açını paylaşacağın ağlayacağın bizlerde o sadece duvar oluyor bomboş ağlasam yalnız başıma şu telim çalmaz annen baban hasta olsa basında yalnizsin yetemiyorsun kendi hayatına bakamıyorsun başka şehirlere bile bırakıp gidmeiyosun
 
Herkesin kalbi, duyguları farklı, var olanın uzak olması acı veriyor bazen. 3 ameliyat geçirdim, biri eşim yemek bekler dedi, biri çocuklarım küçük dedi, biri bahane bile bulmadı, bekardım o zamanlar, yalnız yattım hastanede, bir bardak suyu almak için hemşireyi beklerdim. Son ameliyatımda bir dostum kaldı yanımda, üzülüyor insan ,beklentim olmamasına rağmen içten içe üzülmüştüm. Düğünümü bile yalnız yaptım ben, kimse konfor alanından çıkmadı, arkadaşlarım koşuşturdu onların yerine. Ben onları hiç bir dar zamanda yalnız bırakmadım, hala bırakmam kıyamam ama ben hep yalnızdım. Sonra evlendim sağolsun eşim sardı o yaraları hatta kardeşleri ve ailesi ama zor, kabullenmiş olsam da çok zor. Şimdilerde abla allah başımızdan eksik etmesin diyorlar ama ne fayda ben artık onlara yanımda olun deme kabiliyetini yitirdim. Kulağımda bir sorun var mesela her yıl bahar başında halsizlik,denge kaybı gibi sorunlar yaşıyorum on gün kadar sürüyor, duş almama bile eşim yardım ediyor ama onlara diyemiyorum biliyorum bin bir bahane çıkar çünkü velhasıl olupta olmamaları bana daha zor geliyor
 
Ayni sekilde dusunuyorum.Kizim tek cocuk ona hic bir zaman yuk olup hayatini zorlastirmak istemem.Mecbur kalirsam ben de bakimevine giderim.
 
Tabiki anlayabiliyorum nekadar insan artık bisey beklemiyorum desede insan bekliyor işte işin durumda acı ben çalışıyorum mesla odada herkesinn kardesi var yarasını saracak hemen telefona sarılıp biribirlerine can oluyor biz 3 kardeşiz 1 ranesi ağır engelli digeride abim işte osa evlendi kesinlikle ne arar ne sorar sadece bayramlarda ben ararım okadar bende evlendim ama malesefki eşimin aileside çok dışladılar herkes o özveride olamıyor herkes iyi olmuyormuş ben dedim evlenirsem bir ailem olur onları anne baba gibi gördüm inan bak yapmadikalri zulüm kalmadi çünkü sahipsiz olunca elde vurdu tekmetyi oğlumuzun evden çıkmasını kabul etmiyoruz dediler evden dışarı çıksak bizden izinsiz biyere gidemezsiniz ne kavgalar çıkıyordu günlük çocuğum oldu çalıştığım için o bile ortada kaldı annesi ben gezer tozarım günümden kalırım dedi o cocuk ortada kaldı bakmadılar kredi çektirdiler en son o şehri terketmek zorunda kaldım o süreçte kimse olmadi yanimda arayıp ta siz neden yapiyosunuz bunları diyen yoktu aynı dediginiz gibi ameliyat oldum yalnız basima ağlaya ağlaya malesef hayat gülmedi hiç hayattada oakdar vericiyimdirki fedaakrlimdorki herkes kullanır atar bir kenara
 
Bu aile yapisina bağlı
Bizim sülale çok geniş.
Annemler 9 kardeş ve farklı farklı şehirlerde hata ülkelerde yaşamalarına rağmen asla kopmamışlar
Özellikle kadınlar çok bağlılar. Devamlı görüntülü görüşüp, mümkün mertebe çok sık bir araya gelirler. Anne tarafımdan hiç kimseyle sorunum yok biz kuzenlerde çok yakımız birbirimize, herşeyimize koşarız birbimizin. Çocuklarımızda çok iyiler, yaşları yakın, bir araya geliyorlar kimseye ihtiyaç duymuyorlar. Iyiki varlar.
Baba tarafim ise tam kabus gibi. 6 kardeşler (2si vefat etti) kimse kimseyi sevmez kimse kimseyle görüşmez desem yalan olmaz. Ama birde bakmışsın hepsi çok iyi olmuş bazen öylede oluyorlar.
Bayram olur kime gideceğimi bilemem çünkü babamlar o sıra küsmü kavgalımı belli olmaz. Gidersin niye gittin, gitmessin niye gitmedin ayıp değilmi o senin amcan/halan. Baba tarafımdan kuzenlerimle 2 kişi hariç hiç biriyle görüşmem çocuklarımı görüştürmem. Amca cocuklarimla ayni binada birarada büyüdük ama sokakta görünce selam vermeden geçiyoruz artik. Öyle tuhaf bir durum. Olmazsalar birsey kayipetmem kisacasi.
Biz 3 kardeşiz çok bağlıyız, yine çocuklarımızda çok iyi.
Eşim 2 kardeş bildim bileli kardeşiyle arası kötü, görüşmüyorız uzun zamandır. Ne eltimi ne çocukları 2-3 sene olmuştur görmiyeli. Umrumdada değiller açıkcası.
 
Kardeşi olanlar ( yukarıda okuduğum ameliyatta yalnız kalma vs gibi durumlar dışında) çok şanslılar yine de. Bir dertleri olduğunda arayıp can olacak bir sesleri var. Ben her şeyi tek başıma düşünüyorum şuan. Annem babam hastalansa 5. katta oturuyorlar nasıl indiririz ne olur diye bile tek başıma düşünüyorum. Çok zor inanın kardeşlerinizin kıymetini bilin ..
 
Bu yalnızlığın nedeni tek çocuk/çok çocuk değil bence. Günümüz yaşam koşullarında hepimiz yalnızız. Kimseye muhtaç olmamaya çalışarak hayatlarımızı sürdürüyoruz çoğumuz. Durumu kabullenin ve buna göre yaşayın.
 
Ben kendi adıma kabullendim de annem adına kabullenemiyorum çok üzülüyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Ailem istemiyor
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
1K
Lady Guinevere
  • Kilitli
Aileyle görüşmeyi kesmek
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
2K
Mune
E
Ailemle olan haksız durumlar
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
1K
Emiliaa
E
R
  • Kilitli
Sevgilimle buluşma korkusu
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
1K
rosalindamiss
R
N
Manipülatif aile, sorunlu kardeş, boğulan ben
Yorumlar
4
Görüntüleme
1K
Per aspera ad astra
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…