yalnız ana babalarımız:(

alonedark18

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Ocak 2019
2.921
1.694
63
azonce annemin evinin önünden geçerken ona meyve götürdüm eşim assada bekliyodu hemen kapıdan verip donecektim...açtı kapıyı babam da yok evde biyere gitmiş yarın gelecekmiş kardesimde arkadaşında kalacakmış ..annem yapayalnız garip garip oturuyordu evde:( onu öyle görünce içim burkuldu ...hadi hemen gel araba assada bize gidelim yalnız durma dedim yok yok baban sabaha karşı gelebilir belki dedi ...siz gelin dedi arabada bebeğim ağlıyor eve geçip banyonyaptirip yikiyacam dedim...çocuklu olunca bizim biyerde kalmamız çok zor oluyor ..ve gittim ..ama aklim kaldı onda..şükür eli aygai tutuyor diyeceksiniz ki ne saçma bı düşünce ...ama üzüldüm işte boğazıma bişey oturdu sanki ...annem yalnızlığı sevmez ...bütün çocukları evlendi çekti gitti koca evde kaldılar yalnız diye zaten ayrıca üzülüyorum..bide öyle görünce garip garip :( çok mu duygusalim bilmiyorum bende istemiyorum kendimi bukadar üzmek ama elimde değil..melek gibiydi evde tek basina..üç evli kardeşiz ucunuzde annemlerle aynı mahalledeyiz hep üç beş sokak var araçlarımızda...şükrediyorum ama biz evimize çekilince onlar yine yalnız...tıpkı bu akşam gordugim manzara gibi...eşlerimizden çekiniyorlar galiba sık sık gelmiyorlar biz cagrirsak anca...bilmiyorum içimde hep böyle bir vicdanla yaşıyorum ...:(
 
Bu kadarı da abartı ama.
Çocukları evlendi çekti gitti ne demek, ne olacaktı başka ?
Madem öyle evlenmeyip kalsaydıniz anne babanızla.
Kadın evinde, sabaha eşi gelecek, çocukları birşey olsa 3-5 dakikaya ulaşacak yerde yaşıyor. Ne olacaktı başka?
Bu kadar dramatize etmeyin olağan bir olayı.
 
Gereksiz bir vicdan yapıyorsunuz bence. Anneniz sizin anneniz olmaktan öte kendi başına bir birey. Bütün hayatınızı ördek ailesi gibi geçiremezsiniz. Elbette yalnız kalabilir. Böyle düşünenlere evlenmeseydiniz madem ailecek birlikte yaşasaydınız diyesim geliyor.
 
Üzülmeyin en azından babanız hayattaymış şükür sanırım o anda duygusal bir anınıza denk gelmiş, sizlerde ziyaretlerine gidiyorsunuzdur zaten bizlerde ileride yalnız kalacağız çocuklarımız evlenince dünyanın düzeni böyle sanırım.. Benim annemde tek babamda rahmetli ama çok şükür biz varız annemin herzaman yanında şükredin..
 
azonce annemin evinin önünden geçerken ona meyve götürdüm eşim assada bekliyodu hemen kapıdan verip donecektim...açtı kapıyı babam da yok evde biyere gitmiş yarın gelecekmiş kardesimde arkadaşında kalacakmış ..annem yapayalnız garip garip oturuyordu evde:( onu öyle görünce içim burkuldu ...hadi hemen gel araba assada bize gidelim yalnız durma dedim yok yok baban sabaha karşı gelebilir belki dedi ...siz gelin dedi arabada bebeğim ağlıyor eve geçip banyonyaptirip yikiyacam dedim...çocuklu olunca bizim biyerde kalmamız çok zor oluyor ..ve gittim ..ama aklim kaldı onda..şükür eli aygai tutuyor diyeceksiniz ki ne saçma bı düşünce ...ama üzüldüm işte boğazıma bişey oturdu sanki ...annem yalnızlığı sevmez ...bütün çocukları evlendi çekti gitti koca evde kaldılar yalnız diye zaten ayrıca üzülüyorum..bide öyle görünce garip garip :( çok mu duygusalim bilmiyorum bende istemiyorum kendimi bukadar üzmek ama elimde değil..melek gibiydi evde tek basina..üç evli kardeşiz ucunuzde annemlerle aynı mahalledeyiz hep üç beş sokak var araçlarımızda...şükrediyorum ama biz evimize çekilince onlar yine yalnız...tıpkı bu akşam gordugim manzara gibi...eşlerimizden çekiniyorlar galiba sık sık gelmiyorlar biz cagrirsak anca...bilmiyorum içimde hep böyle bir vicdanla yaşıyorum ...:(

Evlenmeseydiniz, silah zoruyla mı nikah kıydılar. Anneniz yalnız kalmazdı
 
Üzülmeyin ya bu kadar. Sanki bakıma muhtaç da siz yüz üstü bırakıp gitmişsiniz gibi yazmışsınız. Ne güzel hepiniz yuvanızı kurmuşsunuz. Herkes evinde rahat der annem hep. Belki anneniz de babanız gelene kadar rahat takılmak istiyordur evinde. Bu kadar üzülecek bir durum yok ortada.
 
İnsan öyle görünce üzülür ama aslında yalnız değil yanında babanız varmış. Sonuçta evlendiğimizde de yalnız oluyoruz sonra çoluk çocuk derken kalabalık oluyor yıllar geçip herkes kendi yoluna gidince yeniden karı koca kalıyoruz. Tabi şanslıysak eşinizle yaşlanıyoruz şanslı değilsek işte o zaman yalnız kalmış oluyoruz
 
Bu kadar üzülecek bir şey yok ki

Kadın evinde güvende

Yalnız olsa ne olacak ki baban da gelecek sabaha

Siz hiç evde yalnız kalmıyor musunuz

Çocuğunuz büyüyünce o da evlenip gidecek siz de eşinizle başbaşa kalacaksınız bu kötü bir şey değil ki

Bence gel bize gidelim biz sende kalalım vs demek yerine ooooo yaşadın sen keyif yaparsın deyip bulunulan durumu güzellemek
 
azonce annemin evinin önünden geçerken ona meyve götürdüm eşim assada bekliyodu hemen kapıdan verip donecektim...açtı kapıyı babam da yok evde biyere gitmiş yarın gelecekmiş kardesimde arkadaşında kalacakmış ..annem yapayalnız garip garip oturuyordu evde:KK43: onu öyle görünce içim burkuldu ...hadi hemen gel araba assada bize gidelim yalnız durma dedim yok yok baban sabaha karşı gelebilir belki dedi ...siz gelin dedi arabada bebeğim ağlıyor eve geçip banyonyaptirip yikiyacam dedim...çocuklu olunca bizim biyerde kalmamız çok zor oluyor ..ve gittim ..ama aklim kaldı onda..şükür eli aygai tutuyor diyeceksiniz ki ne saçma bı düşünce ...ama üzüldüm işte boğazıma bişey oturdu sanki ...annem yalnızlığı sevmez ...bütün çocukları evlendi çekti gitti koca evde kaldılar yalnız diye zaten ayrıca üzülüyorum..bide öyle görünce garip garip :KK43: çok mu duygusalim bilmiyorum bende istemiyorum kendimi bukadar üzmek ama elimde değil..melek gibiydi evde tek basina..üç evli kardeşiz ucunuzde annemlerle aynı mahalledeyiz hep üç beş sokak var araçlarımızda...şükrediyorum ama biz evimize çekilince onlar yine yalnız...tıpkı bu akşam gordugim manzara gibi...eşlerimizden çekiniyorlar galiba sık sık gelmiyorlar biz cagrirsak anca...bilmiyorum içimde hep böyle bir vicdanla yaşıyorum ...:KK43:
Anneniz sizinle yaşarken de babanne anneanneniz evinde yalnızdı. Yapacak birşey yok doğanın kanunu bu
 
Sizi çok iyi anlıyorum ben de hep bu duyguya kapılıyorum. Dünyanın kuralı bu çocuklar ayrılır anne babadan yani. Biraz gereksiz vicdan yapıyoruz duygusallaşıyoruz. Ama unutmayın ki onlar sizin mutluluğunuzu, yuva kurmanızı ister. Eş ve çocuklar ile anne baba arasında denge kurmak gerek.
 
Bu kadar günlük bir olayı neden böyle ajitasyon yaparak anlattınız?
Ne oluyor yalnız olunca, ben de yalnızım bu hafta eşim şehir dışında, siz hiç yalnız kalmadınız mı da bu kadar acıdınız annenizin evde yalnız olmasına, anlayamadım?
Öyle bir yazmışsınız ki Allah vermesin kadının hayatta hiçbir sevdiği kalmamış, yapayalnız ortada kalmış gibi. Bu kadar dram bünyeye zarar.
 
Çocuğum daha 4 yaşında, pek de sevimli mıncır bi şey görseniz (Ya da anası olduğumdan bana güzel bilmiyorum).

Doğduğunda, ilk kucağıma aldığımda hatırlıyorum (Lohusalıktan herhalde) "Ayy büyüyeceekk, evlenip gideceeekk çocuğuuumm ben onsuz naaparııım"a kadar kurup ağlamıştım.
Sonra 15 gün geçti ve kolik aylarımız başladı. O sıralarda "Rabbım evlat, atsan atılmaz satsan satılmaz"a bağlamaya başladım, hani "Ben ana olmasa mıydım acaba?" sorgusuna girdiğim dönemler.
Neyse şimdi tadından yenmiyor, ama iple de çekiyorum hani temelli kendi ayakları üzerinde duracağı kendini koruyup kollayacağı, işi bilmem nesi olacağı, evleneceği yerini yurdunu bileceği zamanı.

Böyle bi şey, yani yalnız kalsam filan bana koymayacak, mutlu olduğunu bileyim tamam ben zaten mutluyumdur.
Yalnız takılırken de ayrıca daha bi güzel oluyor. Çok şeapmamak lazım, anneniz de iyidir yalnız takılmak güzeldir, evlat tasası yok oh mis. Feraha erilen zamanlar bence tam.
 
Back
X