Yanlış yaptığımın farkındayım

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Çocuğun kafasını bilmem de annesinin kafası pek çalışmıyor gibi.
İlkokul 2.sınıf matematiğini otuz küsur yaşında yapabilince kendini bir halt sanmış haspam ..çocuğun tepesine çöktükçe çökmüş eczacı olamayacaksın diye
 
Kafası çalışmıyor olur mu hiç? Yaşı küçük daha ve yeni yeni öğreniyor kafası karışacak tabii. Siz de yeninden denemesi için onu cesaretlendirecek zorlandığı yerlerde ipuçları vereceksiniz. Bu böyledir. Her çocuk özeldir. Ne demek kafasız? Ne kadar acı. Bu tutumunuz okuldan da derslerden de nefret etmesine, var olan potansiyelini kullanamamasına neden olur. Ödev yaparken bocalamasının nedeni sizin beklentinizi karşılamak için girdiği kaygı bile olabilir. Hem madem bu 'kafa' sizin için çok önemli kendimden örnek vereyim. Ben 4.5 yaşında kendi kendime okuma öğrendim. Herkes çok zeki olduğumu söylerdi. İlkokulda da bilseme kabul edildim ki bilseme kabul edilen öğrenciler sıkı bir seçim sürecinden geçiriliyor. Yani üstün zekalıyım, üstün yetenekliyim. Ama noldu biliyor musunuz geçen yıl girdiğim üniversite sınavında doğru düzgün yüzüne bakılmayan çok düşük puanlı mühendislikleri bile kazanamadım. Çünkü küçük yaştan itibaren ailem ve bazı öğretmenlerim akademik başarı konusunda inanılmaz beklentiye girmiş ve baskı yapmışlardı ve ben değerimi belirleyen tek şeyin akademik başarı olduğuna inanmıştım. Ancak tezata bakın ki bu tutum bana sınavda çok kötü bir derece, yüksek anksiyete ve majör depresyon getirdi. Naptığınızın farkında olun.
 
Keşke anne baba olmasaydınız. Eczacılık hayalinizse gidin okuyun ama demek ki kafası çalışmayan sadece kızınız değil. Genetik demek ki! Kendi ulaşamadığınız hedefleri çocuklarınız hedefiymiş gibi göstermeyin bu onları mutsuzluğa sürüklüyor. Bugün eczacılık ister, yarın öğretmenlik. Size ne bundan? O hayat onun. Biz de istetik hukuk, ama öğretmen olduk. Ne var yani aç mı kaldık? Ya istediğini olur ya olamaz, ya altını olur ya daga üstünü ama önemli olan mutlu olması ve istediği mesleği yapması. Sizin istediğinizi değil!!!
 
+1
"illa başında dikilicem kitap okuması için" yazmış bir de. Girdiyi baştan aşağı sınav kağıdı gibi okuyup düzeltesim geldi, ama sonra da gramer-nazi diyorlar. Noktalama işaretleri yok, cümle nerede başlıyor nerede bitiyor belli değil. Paragraf düzeni zaten yok, yazım hatası gırla, bağlaç ayırmak zaten bu durumda lüks. Beşinci sınıflarım bundan daha iyisini yapar, iddialıyım.
Ayrıca evet başında duracaksınız, tabi elinizde bir kitapla. Her hafta okuma saati düzenleyip ben de başlarında "dikiliyorum". Anne babaları da bunun aynısını evde devam ettiriyorsa kitap okumayı çocuğa sevdireceğiz demektir.
Üniversite mezunu birinin fiil çekimini konuştuğu gibi yazması zaten içler acısı. Kim olursa olsun iyi eğitimli biri olarak göremiyorum.
 
Çocuğunuzun yolunu siz çiziyorsunuz sanırım, yoksa o yaştaki bir çocuk eczacı olmak istemez bence doktor olmak ister, öğretmen olmak ister hatta çıtayı yükseltir astronot olmak ister ama eczacı ne bileyim çocuklara çok sıkıcı gelen bir meslekmiş gibi geliyor.

Yanlışınızın farkındasınız çok güzel, sizi yargılamayacağım bir kaç öneride bulunmak isterim: 1. Kendini gerçekleştiren kehanet; siz kafan çalışmıyor, yapamıyorsun diye o çocuğu sıkarsanız yapacağı varsa da yapamaz. Lütfen daha yapıcı olun, onun eksilerine değil artılarına odaklanın. Mutlaka güzel yapabildiği bir şey vardır ya da siz imkan yaratın size yardım etmesini isteyin ve çok harika oldu, bu işte çok iyisin gibi sözler söyleyerek onu yüreklendirin.

2. Madem sinirleniyorsunuz, bırakın ödevlerini kendisi yapsın hatta yanlış yapsın. Doğrusunu öğretmeni açıkladığında çok daha iyi öğrenir. (Yahu nedir şu çocuklarınıza mükemmel ödev yaptırma yarışınız! Gerçekten bırakın şu çocuklar yanlış yapsın, yanlış yapa yapa öğrenecekler.)

3. Tabletten nasıl uzaklaştırabilirsiniz bunun basit bir çözümü yok maalesef fakat sizinle geçireceği kaliteli zamanlar arttıkça tabletle geçirdiği zaman da azalacaktır diye düşünüyorum. Mesela madem kitap okumasını istiyorsunuz siz de onunla birlikte okuyacaksınız.

Ve maalesef ödevini yaparken saatlerce başında beklemek emek vermek değildir asıl emek, ne kadar sinirlenseniz yorulsanız da ona güler yüzünüzü eksik etmeden onu her zaman desteklemektir.
 
ebeveyn olmanın en zor yanlarından biri çocuğuna isteklerimizi dayatmamaktır
hadi yemeğini ye bile demiyorum ,acıkırsan yemek hazır diye haber veriyorum ,öyle dikkat ediyorum konuşmalarıma küçük yaştakiler için özellikle, kendime sık sık önce insan sonra çocuğum olduğunu hatırlatıyorum.

evladına baskı yapan kişinin tek derdi ego tatmini olduğunu düşünüyorum

kızım astronot olup gezegenlerde doğa ve hayvanlar üzerinde çalışmalar yapacakmış biliminsanı olacakmış öyle diyor 6 yaşında kendisi, canın ne isterse onu yap diyorum,yarın başka birşey olmak ister onda da destek olurum ,birşey yapmaya çalışırken beceremiyorum diyor kendi kendine söyleniyor,niye beceremeyecekmişsin sadece biraz zamana ihtiyacın var istediğin zaman sana yardımcı olabilirim diyorum... çocuğum benden daha özgüvenli, çünkü benim annemde beni büyütürken hatalar yaptı

2 çeşit insan var kimisi ben çektim aynı şekilde çocuğumda çeksin der,kimisi de ben çektim bari çocuğum çekmesin der

konu sahibi gelinine zulm eden kaynana gibi davranıyor çocuğuna ne acı, bizlerde ebevenylerimizin yanlışlarını görebilmiş kendimizi ona göre yönlendirmişiz
 
Bir de yazılanlara katılıyorum, eczacılık sizin dayatmanız. O yaştaki bir çocuk gökyüzü yıldızlar merakını cezbettiği için astronot olmak ister, hayat kurtardığı için doktor olmak ister, kahraman görür polis asker olmak ister, eğlenceli gelir şarkıcı olmak ister, hareketlidir dansı sever dansöz olmak bile ister de, eczacı neden olmak istesin ki? Garibime gitti. Amcalara, teyzelere, ninelere ilaç satmak, dükkanda akşama kadar oturmak gibi bir hayali olduğunu sanmıyorum.
 

Ne kadar güzel öneriler bunlar. Ama daha cocuk kendi kendine kurduğu oyununu bile oynayamiyor, 2 yasindaki kardeşi rahat vermiyormuş.
2 yaşindaki cocugunu oyalayip, buyuk cocuga oyun oynamaya alan bile sağlamiyorken sirkeymiş deneymiş hayatta yapmaz.
 
Lütfen anne olmanın da ehliyeti olsun. Her çiftleşen yapıyor bir tane Ne münasebet çocuğunuzun mesleğine siz karar veriyorsunuz ki? Belki çocuk sporcu olacak, sanatçı olacak, edebiyatçı olacak?

Bugün annelik ehliyeti getirilse istenen nitelikler ne olur sizce ?

Eğitimi ve eğitimli insan olmayı alınan diplomalar ve okunan okulların adıyla ölçenler olduğu sürece asla annelik ehliyeti çıksın demem ben.

Böyle bir uygulama olursa : konu sahibi gibi hanımlara ehliyet verilirken , hayat okulunu bitirdim ben diyen ; lise , üniversite diploması olmayan ancak kendini yetiştirmiş , okumayı seven , diplomasız eğitimli anneler mağdur olur.

Ne istediğimize çok dikkat etmeliyiz.
 
Hem psikolojiniz bozuk hem de vizyonsuzsunuz. Hazır yaşı küçükken matematik türkçeye boğacağınıza dil kursuna yazdırın. Hem daha çok keyif alır hem de ileride on kat daha fazla işine yarar. Çoğu aile takmış kafayı türkçeye matematiğe. Ayrıca kendi hayatınızda problemleriniz var da çocuğunuzla kafayı bozarak onları mı bastırmaya çalışıyorsunuz? Bu kadar tutturmanın başka bir açıklaması olamaz yani eczacılık ne alaka 2.sınıfta.
 
Somut parametreleri olmayacağı için mümkün olmadığının farkındayım da, siz de ironiden anlasanız keşke.
 
Sizin yaptığınız doğru.
Bazı insanlar çocuğu kendi uzantısı, vücudunun bir parçası olarak görüyor. O doğurdu diye, her türlü "kullanım hakkı", karar yetisi kendine ait sanıyor. Ama alakası yok, göbek bağı ayrıldığı anda o kendi başına bir insan. Tamamen bağımsız yani. Bunu bir anlasalar...
Ben de büyürken benzer sorunlar yaşadım. Şimdi doğursam bana yapılanı tekrar etmem. Çünkü en baştan mantıksız olur, kısır bir döngü olur bu. Ben mutsuz oldum, çocuğumu mutsuz ettim, o da kendi çocuğunu derken... Eee nereye varacak bu?
 
Linç yememek için yazamadım da hakikaten kim o yaşta eczacılık hayali kurar ki ne acayip insanlar var
 
Zeka genetikse sorun sizde o zaman!

Yazık o kadar üzüldüm ki o çocuğa
Eczacıymış, peh! 8 yaşında daha bunu mu düşünüyorsunuz, ne biçim bir annesiniz
Ay sinirimden kelimeleri toplayıp cümle kuramıyorum ya

Konuyu silmiş bir de uyanık!
Aman ÇOK ZEKİ pardon!!
 
Konuyu silmiş konu sahibinin konusunu ekliyorum ayrıca konu sahibi sizin tedavi görmeniz gerekli. Ayrıca çocuklarınız üzerinden hayal kurmayı bırakın bir zahmet siz eczacı olun, çocuk niye olsun? Nasıl tuhaf insanlarsınız siz ya? Anlamak imkansız.

2.sınıfa giden 8 yaşında bi kızım var kafası çalışmıyor ödev yaparken bi problemde hangi işlem yapılacağını kestiremiyor bende niye anlamıyorsun burada azalma var eksilme var eee ne yapıcaz çıkarma işlemi diye çıkışıyorum sinirleniyorum eczacı olacak diye hayal kuruyoruz kendi de bizde eczacı olarak hayal ediyoruz ama umudum kırılıyor kafayı çalıştıramayınca sen böyle eczacı falan olamazsın diyorum işte orda yanlış yapıyorum özgüveni kalmıyor zaten çocuğun yanlışımın farkındayım ama emek veriyorum çocuğa niye kestiremiyor bazı şeyleri zeka meselesi sanırım eşimde bende çok zeki değiliz ama iyi kötü üniversite mezunuyuz bu zeka meselesi de genetik olduğuna inanıyorum bazı çocuk leb demeden leblebiyi anlıyor ben çocuğuma emek veriyorum bazı şeyleri bilsin anlasın bende mutlu olayım istiyorum tablete bakıyor saatlerce aç bi kitap oku diyorum yok illa başında dikilicem o kitabı okuması için hatalarım ani sinirlenmek çocuğu aşağılar tarzda konuşmak eczacı olamazsın gibi konuşarak bunlar benim hatalarım 2 yaşında bi kardeşi var o da rahat vermiyor bi oyun kurup oynasa küçük olan gelip bozuyor çocukta kolayından tablete sarılıyor tablette ne izliyor ne yapıyor takip ediyorum ama beyni köreliyor tablet yüzünden üzülüyorum. Beslenmesine de dikkat ediyorum kafası çalışsın sağlıklı beslensin diye bana akıl verin çocuğum başarılı olsun istiyorum ama psikolojisi de önemli tabi
 
İlgi alanlarını ve yeteneklerini keşfetmeye çalışıp, çocuğu ona göre yönlendirmek varken, kendi çizdiğiniz projeye göre hareket etmesini istiyorsunuz.

Kitap okumasını istiyorsunuz ama elinize bir kitap alıp ona örnek olmuyorsunuz.

Çocuğunuzu sürekli rencide edip öğrenmesine ket vuruyorsunuz.

Her çocuğun potansiyeli, yeteneği ve ilgi alanları farklıdır. Örneğin dil alanına yatkınlığı olan bir çocuğu matematik alanında zorlamak bir balığı kafese koyup ötmesini beklemekle eşdeğerdir.

Gerçekten çok kötü bir ebeveynsiniz. Bundan sonra rehber öğretmenine danışarak çocuğunuz için neler yapabileceğinizi öğrenin. Saçma sapan baskılar yapmayın. Hatanızın neresinden dönerseniz kârdır.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…