selam kızlar.
Sinirden ağlıyorum. O kadar sinirliyim ve kızgınım ki.
Eşim olacak kişi sabah kalktı apar topar ben arkadaşımla bi etkinliğe gidicem, işte davet edildim gitmem gerek sana da demiştim dedi. Ama pazar sabah dememiştin dedim. Bugünmüş dedi arkadaşı da arıyor ikide bi hadi diye, başlamış geç kalacağız diyor sesini duyuyorum hani başka bi yere mi gidiyor acaba diye bi şüphem Yok.
Kahvaltı yapacak mısın dedim hayır dedi. Bende mutfağa gittim kendime sandviç hazırladım iki tane. Sonra geldi off şahane olmuş falan dedi. Bende iki tane yerim diye düşünmüştüm çok açım ama birini al istersen dedim. İkisini de alıyorum arkadaşıma vereceğim dedi. Bende bi şey demedim. Ama teşekkür etme falan Yok. Dolaptan tekrar malzeme çıkardım hazırladım fakan kendime. Sonra ben çıkıyorum ddi. Boğazında kalsın demek istiyorum insan bi sağol der dedim. Sandviçleri yere attı ve çıktı gitti. Arkasından aradım ne yapıyorsun sen çocuk Musun dedim. İnsanı evden kaçırıyorsun bravo deri kapattı. Üç tane sandviç önümde sinirden patlıyorum şu an.
Tamam dediğim belki ağırdı ama insan gibi davranmıyor ki ben alıyorum bunları deyip çıkması. O gıcık arkadaşına da götürmesi.. ne bilim o kadar uğraştım peşimde çocuk kendime kahvaltı hazırladım. Sabah uyandığından beri eş olma Vasıf’larından hiçbirini yerine getirmedi. Sonra böyle umarsızca davranması bana koydu.
Hep bi çaba halindeyim. Ev iş çocuk. Kendi kendime savaşıyorum. Bu adam hayatımın neresinde bilmiyorum. Ve de onu bırakamıyorum. Benim gibi bi insan böyle bi evliliğe Nası eyvallah diyor anlamıyorum. Ne kendimi anlıyorum ne eşimi.
Bir dağın tepesine çıkıp avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum.
Çok konu açıyorum belki bilmşyorum ama şimdiden yorum yapan herkese teşekkürler