- 6 Temmuz 2017
- 401
- 338
- 53
- 34
- Konu Sahibi Lazkizii54
-
- #81
Sen de benim gibi anlatsan bitmezler le dolusun canım. O kadar cektikki önümüzde insan öldürseler etkilenmez kalbimiz taş olmuş zamaninda
Sen de benim gibi anlatsan bitmezler le dolusun canım. O kadar cektikki önümüzde insan öldürseler etkilenmez kalbimiz taş olmuş zamanindaAcı yaristirimiyoruz değil mi? Madem öyle anlatayım ..
Ben bebeğimi dogurduktan sonra alıp eve gideceğimi düşünürken herkes o hastaneden çıkamayacağını biliyordu ,yüzüme acıyarak bakiyorlardi. O heyecanla anlayamıyordum . Sadece 3 gün kalabildi benimle .ben ne hayaller kurdum biliyor musun , yaşım 21 ,herşey toz pembe ..hastaneden çıktım gittim gece eşimle kıyafetlerini hazırladık şunu giyer bunu takar bilmem ne diye .eşim ağladı ,anlam veremedim ,sigara uzattı bana ,ona hic anlam veremedim .hamile kalmadan önce kullanıyordum fakat artık bebeğim vardı kullanmayacaktim. Neyse kutlamamiz son bir sigarayla olsun dedim .heyecandan uyuyamadık .yani ben öyle sanıyordum .eşim korkudan uyuyamıyorDu .yoğun bakımdaki bebeğimiz sabaha kadar zor dayanirmis, bunun haberini almış .kalktı hastaneye gitti .bebeğimızı yalnız bırakmak olmaz ,sen çok acı çekiyorsun ,yat dinlen sabaha güçlü uyanman gerek ,babası ona cok iyi bakacak diye çekti gitti .gözleri dolu doluydu ama heyecandandir dedim .o da küçücük daha 21 yasinda bir baba ..gitti gelmedi ..sabah geldi ,elindekine anlam veremedim .ondan önce tüm hazırlıklar yapılmış iki doktor odamın kapısının önünde bekliyor .hiç umrumda değil üstüme alınmıyorum çünkü birazdan bebeğim gelecek ..neyse bi baktım fermuarlı çanta gibi kefen gibi değişik birşey ..eşimin gömleği paramparça, gözlerinin beyazı kıpkırmızı ..o ne dedim biraz doğruldum ,bu arada bi on kişi beni zaptedemiyor, neremden yakalarlarsa iki iğne ,üçüncüye hazırlanıyorlar ,ameliyatliyim birde ..o an bağırdım ,beni onunla beraber gömmeyen kendi mezarını kazsin, bebeğimi bırakmam .bir getirdiler dünya güzeli ..hemen hazırladığım kıyafetleri giydirttim. Elbise gibi önü kapaklı birşey olduğundan zahmet olmadı bebişime. .sardım sarmaladim kollarimla ,iğneler etkisini gösterdi gözlerim kapanıyor ama daughter pes eder mi ,1 metre yakınıma kimseyi yanastirmadim. Gerisi çok uzun ..o günden sonra sigara kullanmaya devam ettim .aldılar tabi bebeğimi benden .biraz zor oldu ama becerdiler . Herkese herşeye küstüm ..çoğunun haberi yok ,hayata küstüm ,yalandan yaşıyordum. Sonra allah belamı verdi tabi ,sen kimsin dedi ,başka sevdiklerimi aldı ,en son da canımı babamı aldı ..
Öyle acı eşiği macı eşiği geçeceksin o işleri ..ben babamdan sonra aç geziyorum ama 18 kilo aldım .kullandığım ilaçlar serumlar bilmem neler derken iyice hayatım kaydı .. acı nedir ben çok iyi bilirim .öyle haybeden gazel okumuyorum . Ama bak yaşıyorum ,ölürüm diyordum ,ölmedim. Icimdekini kimse bilmez ,bilmek zorunda da değil .sen paylaş paylasmana birşey dediğim de yok .sadece aynı yerde debelenmene laf ediyorum .azıcık ileri goturemedin kendini ..Offf neyse boşver senin acı eşiğin var ben odunum takılma sen bana
Merhaba hanımlar hepinize iyi akşamlar.. Bu zamana kadar iyi kötü her zaman bana doğru yolu göstermeye çalıştınız,hep iyiliğimi düşündünüz. Öncelikle bunun için hepinize çok teşekkür ederim. Görmeden ne kadar çok destek çıkılır bunu farkettim sizinleyken.. Konuma gelecek olursak.. Özet geçeyim;
1 gebelik geçirdim. Evlilik dışı olan bir gebelikti,nişanlıydım. Öğrendiğimizde hiç istememiştim neden oldu demiştim. İlişkiden sonrada olursa aldırırım demiştim. Ama yapamadım. En başta istemeyen ben benimle yaşadığı her gün boyunca onunla konuşmaya başladım. Çok sevdim,görmeden,başıma gelecekleri bilmeden kabullendim evladımı. Başta mutluyduk,daha sonra nişanlımın ailesi ve para sebebiyle ayrılmak zorunda kaldık babasıyla. Uyuşturucu kullandığını bağımlı olduğunu öğrendim. Daha önceden bilmiyordum çünkü üniversiteyi farklı şehirlerde okuyorduk. Farkedememiştim. Daha sonra da bebeğim zorunlu olarak gitti zaten benden. Gitti gitmesine ama beni çok etkiledi bu durum. Çünkü özlüyorum,deli gibi. 25 nisanda gitti benden tamamen,yaşamasına nefes almasına imkanı yoktu bebeğimin,yiyecek ekmeği yokmuş.. Nasip dedim. Ama bu acı hiç geçmiyor. Sanki bir daha asla çocuğum olmayacakmış gibi geliyor,onu deli gibi özlüyorum. Başta istemediğim için kendime kızıyorum. Gözümde hiçbirşeyin değeri yok o günden beri. Ne para istiyorum ne pul,sadece bebeğimi geri istiyorum. İleride allah izin verirse bie evladım olursa onun yerine geçeceğini düşünmüyorum. Bazen rüyamda elleri yüzü kanlı pembe giyinmiş bi bebek görüyorum. Onu orda öylece bırakıp gidiyorum. İçime işledi artık. Psiyatriye gidin demeyin çünkü gidiyorum. İlaç antidepresan kullanıyorum ama etkisinden çıkamıyorum. Unutmaya çalışıyorum ama olmuyor. Siz söyleyin hanımlar bu acı geçer mi? Bir daha evladım olur mu? Babası uyuşturucu bağımlısıymış başından beri. Ağır ve yasla olmayan bir çok uyuşturucu içiyormuş.kendisinde de kalıcı zararları var zaten gözle yörülür. Bebeğim yaşasaydı uyuşturucunun etkileri onda olur muydu? Yani genetiğinde bi problem olur muydu? Sağlıklı olacağını düşünmüyordum ama ne bileyim. Sadece özlüyorum. Çok özlüyorum. İçim soğumuyor.
Yaşadıgın acı çok zor allah sana güc kuvvet versin inşallah.Bence ileride bebegin olur bunu takma kafana cogu kadınin ilk bebegi boyle olabiliyor sonrakiler saglikli oluyor ayrıca bebeginin durumu babasından kaynaklidir diye düsunuyorum ayrıca allah bi aci yaşattı ama eger dogsaydı babasndan kaynaklı belki bagimli dogucaktı sen bu acıyı hergün yaşıcaktın hergün ölüp ölüp dirilicektn.Bebegin acı çekıcekti.allahım acını dindirsn bir daha yaşatmasınMerhaba hanımlar hepinize iyi akşamlar.. Bu zamana kadar iyi kötü her zaman bana doğru yolu göstermeye çalıştınız,hep iyiliğimi düşündünüz. Öncelikle bunun için hepinize çok teşekkür ederim. Görmeden ne kadar çok destek çıkılır bunu farkettim sizinleyken.. Konuma gelecek olursak.. Özet geçeyim;
1 gebelik geçirdim. Evlilik dışı olan bir gebelikti,nişanlıydım. Öğrendiğimizde hiç istememiştim neden oldu demiştim. İlişkiden sonrada olursa aldırırım demiştim. Ama yapamadım. En başta istemeyen ben benimle yaşadığı her gün boyunca onunla konuşmaya başladım. Çok sevdim,görmeden,başıma gelecekleri bilmeden kabullendim evladımı. Başta mutluyduk,daha sonra nişanlımın ailesi ve para sebebiyle ayrılmak zorunda kaldık babasıyla. Uyuşturucu kullandığını bağımlı olduğunu öğrendim. Daha önceden bilmiyordum çünkü üniversiteyi farklı şehirlerde okuyorduk. Farkedememiştim. Daha sonra da bebeğim zorunlu olarak gitti zaten benden. Gitti gitmesine ama beni çok etkiledi bu durum. Çünkü özlüyorum,deli gibi. 25 nisanda gitti benden tamamen,yaşamasına nefes almasına imkanı yoktu bebeğimin,yiyecek ekmeği yokmuş.. Nasip dedim. Ama bu acı hiç geçmiyor. Sanki bir daha asla çocuğum olmayacakmış gibi geliyor,onu deli gibi özlüyorum. Başta istemediğim için kendime kızıyorum. Gözümde hiçbirşeyin değeri yok o günden beri. Ne para istiyorum ne pul,sadece bebeğimi geri istiyorum. İleride allah izin verirse bie evladım olursa onun yerine geçeceğini düşünmüyorum. Bazen rüyamda elleri yüzü kanlı pembe giyinmiş bi bebek görüyorum. Onu orda öylece bırakıp gidiyorum. İçime işledi artık. Psiyatriye gidin demeyin çünkü gidiyorum. İlaç antidepresan kullanıyorum ama etkisinden çıkamıyorum. Unutmaya çalışıyorum ama olmuyor. Siz söyleyin hanımlar bu acı geçer mi? Bir daha evladım olur mu? Babası uyuşturucu bağımlısıymış başından beri. Ağır ve yasla olmayan bir çok uyuşturucu içiyormuş.kendisinde de kalıcı zararları var zaten gözle yörülür. Bebeğim yaşasaydı uyuşturucunun etkileri onda olur muydu? Yani genetiğinde bi problem olur muydu? Sağlıklı olacağını düşünmüyordum ama ne bileyim. Sadece özlüyorum. Çok özlüyorum. İçim soğumuyor.
Normalde uyeligim vardi ama giris yapmaya usendigim ucin disardan okurdum siz boyle yazinca icime isledi...Merhaba hanımlar hepinize iyi akşamlar.. Bu zamana kadar iyi kötü her zaman bana doğru yolu göstermeye çalıştınız,hep iyiliğimi düşündünüz. Öncelikle bunun için hepinize çok teşekkür ederim. Görmeden ne kadar çok destek çıkılır bunu farkettim sizinleyken.. Konuma gelecek olursak.. Özet geçeyim;
1 gebelik geçirdim. Evlilik dışı olan bir gebelikti,nişanlıydım. Öğrendiğimizde hiç istememiştim neden oldu demiştim. İlişkiden sonrada olursa aldırırım demiştim. Ama yapamadım. En başta istemeyen ben benimle yaşadığı her gün boyunca onunla konuşmaya başladım. Çok sevdim,görmeden,başıma gelecekleri bilmeden kabullendim evladımı. Başta mutluyduk,daha sonra nişanlımın ailesi ve para sebebiyle ayrılmak zorunda kaldık babasıyla. Uyuşturucu kullandığını bağımlı olduğunu öğrendim. Daha önceden bilmiyordum çünkü üniversiteyi farklı şehirlerde okuyorduk. Farkedememiştim. Daha sonra da bebeğim zorunlu olarak gitti zaten benden. Gitti gitmesine ama beni çok etkiledi bu durum. Çünkü özlüyorum,deli gibi. 25 nisanda gitti benden tamamen,yaşamasına nefes almasına imkanı yoktu bebeğimin,yiyecek ekmeği yokmuş.. Nasip dedim. Ama bu acı hiç geçmiyor. Sanki bir daha asla çocuğum olmayacakmış gibi geliyor,onu deli gibi özlüyorum. Başta istemediğim için kendime kızıyorum. Gözümde hiçbirşeyin değeri yok o günden beri. Ne para istiyorum ne pul,sadece bebeğimi geri istiyorum. İleride allah izin verirse bie evladım olursa onun yerine geçeceğini düşünmüyorum. Bazen rüyamda elleri yüzü kanlı pembe giyinmiş bi bebek görüyorum. Onu orda öylece bırakıp gidiyorum. İçime işledi artık. Psiyatriye gidin demeyin çünkü gidiyorum. İlaç antidepresan kullanıyorum ama etkisinden çıkamıyorum. Unutmaya çalışıyorum ama olmuyor. Siz söyleyin hanımlar bu acı geçer mi? Bir daha evladım olur mu? Babası uyuşturucu bağımlısıymış başından beri. Ağır ve yasla olmayan bir çok uyuşturucu içiyormuş.kendisinde de kalıcı zararları var zaten gözle yörülür. Bebeğim yaşasaydı uyuşturucunun etkileri onda olur muydu? Yani genetiğinde bi problem olur muydu? Sağlıklı olacağını düşünmüyordum ama ne bileyim. Sadece özlüyorum. Çok özlüyorum. İçim soğumuyor.
Yasadiklarimiz hissediklerimiz hemen hemen yakin sayilirmis ☺demek ki her anne ilk hamileliğinde herkes ayni seyi yasiyorİlk bebegi asla unutmuyorsunuz, ama baska bir bebek sahibi oldugunuzda epey hafifliyor...
İlk hamile oldugumu duydugumda bende ayni seyi yasadim, beklemedigim hazir olmadigim bir zamanda hamile kalmistim agladim nerden cikti bu dedim, sonra fikre alistim ama kalbi durdugu icin bu kez ben onu kaybettim, yasadigim aci tarifsizdi, gunden gune azalir diye beklerken buyudukce buyumustu acisi icimde... ve ben de kiz oldugunu dusunuyordum, kisa bir sure sonra tekrar hamile kaldim ve su an bir oglum var, bir canliyi bu kadar nasil sevebildiginize sasirarak seviyorsunuz evladi o bambaska, ama ilk bebegim saniye aklimdan cikmiyor, yasasa su kadar olurdu simdi sunu yapiyor olurdu diye surekli dusunuyorum, ama bas etmesi cok daha kolay oluyor...
Nisanliniz zaten uygun bir baba profilinde degilmis, her ne kadar yalniz buyutmeyi goze alsaniz da onun da bir babasi olacagini unutmayin, bahsettiginiz sartlarda dunyaya gelmemis olmasi her ikiniz ixin de daha hayirli olmus gibi gorunuyor, kaldiki yasamla bagdasmiyor demissiniz muhtemelen kalitesiz sperm sebebiyle sagliksiz bir gebelikti, sizin durumunuzda yokluguna alisma evresi cok daha uzun surecektir, cunku anne olana kadar o aci asla gecmeyecek, anne olma sureniz ise bu sartlarda uzayacaktir, ama geciyor emin olun.
Merhaba hanımlar hepinize iyi akşamlar.. Bu zamana kadar iyi kötü her zaman bana doğru yolu göstermeye çalıştınız,hep iyiliğimi düşündünüz. Öncelikle bunun için hepinize çok teşekkür ederim. Görmeden ne kadar çok destek çıkılır bunu farkettim sizinleyken.. Konuma gelecek olursak.. Özet geçeyim;
1 gebelik geçirdim. Evlilik dışı olan bir gebelikti,nişanlıydım. Öğrendiğimizde hiç istememiştim neden oldu demiştim. İlişkiden sonrada olursa aldırırım demiştim. Ama yapamadım. En başta istemeyen ben benimle yaşadığı her gün boyunca onunla konuşmaya başladım. Çok sevdim,görmeden,başıma gelecekleri bilmeden kabullendim evladımı. Başta mutluyduk,daha sonra nişanlımın ailesi ve para sebebiyle ayrılmak zorunda kaldık babasıyla. Uyuşturucu kullandığını bağımlı olduğunu öğrendim. Daha önceden bilmiyordum çünkü üniversiteyi farklı şehirlerde okuyorduk. Farkedememiştim. Daha sonra da bebeğim zorunlu olarak gitti zaten benden. Gitti gitmesine ama beni çok etkiledi bu durum. Çünkü özlüyorum,deli gibi. 25 nisanda gitti benden tamamen,yaşamasına nefes almasına imkanı yoktu bebeğimin,yiyecek ekmeği yokmuş.. Nasip dedim. Ama bu acı hiç geçmiyor. Sanki bir daha asla çocuğum olmayacakmış gibi geliyor,onu deli gibi özlüyorum. Başta istemediğim için kendime kızıyorum. Gözümde hiçbirşeyin değeri yok o günden beri. Ne para istiyorum ne pul,sadece bebeğimi geri istiyorum. İleride allah izin verirse bie evladım olursa onun yerine geçeceğini düşünmüyorum. Bazen rüyamda elleri yüzü kanlı pembe giyinmiş bi bebek görüyorum. Onu orda öylece bırakıp gidiyorum. İçime işledi artık. Psiyatriye gidin demeyin çünkü gidiyorum. İlaç antidepresan kullanıyorum ama etkisinden çıkamıyorum. Unutmaya çalışıyorum ama olmuyor. Siz söyleyin hanımlar bu acı geçer mi? Bir daha evladım olur mu? Babası uyuşturucu bağımlısıymış başından beri. Ağır ve yasla olmayan bir çok uyuşturucu içiyormuş.kendisinde de kalıcı zararları var zaten gözle yörülür. Bebeğim yaşasaydı uyuşturucunun etkileri onda olur muydu? Yani genetiğinde bi problem olur muydu? Sağlıklı olacağını düşünmüyordum ama ne bileyim. Sadece özlüyorum. Çok özlüyorum. İçim soğumuyor.
Cok kotu oldumAcı yaristirimiyoruz değil mi? Madem öyle anlatayım ..
Ben bebeğimi dogurduktan sonra alıp eve gideceğimi düşünürken herkes o hastaneden çıkamayacağını biliyordu ,yüzüme acıyarak bakiyorlardi. O heyecanla anlayamıyordum . Sadece 3 gün kalabildi benimle .ben ne hayaller kurdum biliyor musun , yaşım 21 ,herşey toz pembe ..hastaneden çıktım gittim gece eşimle kıyafetlerini hazırladık şunu giyer bunu takar bilmem ne diye .eşim ağladı ,anlam veremedim ,sigara uzattı bana ,ona hic anlam veremedim .hamile kalmadan önce kullanıyordum fakat artık bebeğim vardı kullanmayacaktim. Neyse kutlamamiz son bir sigarayla olsun dedim .heyecandan uyuyamadık .yani ben öyle sanıyordum .eşim korkudan uyuyamıyorDu .yoğun bakımdaki bebeğimiz sabaha kadar zor dayanirmis, bunun haberini almış .kalktı hastaneye gitti .bebeğimızı yalnız bırakmak olmaz ,sen çok acı çekiyorsun ,yat dinlen sabaha güçlü uyanman gerek ,babası ona cok iyi bakacak diye çekti gitti .gözleri dolu doluydu ama heyecandandir dedim .o da küçücük daha 21 yasinda bir baba ..gitti gelmedi ..sabah geldi ,elindekine anlam veremedim .ondan önce tüm hazırlıklar yapılmış iki doktor odamın kapısının önünde bekliyor .hiç umrumda değil üstüme alınmıyorum çünkü birazdan bebeğim gelecek ..neyse bi baktım fermuarlı çanta gibi kefen gibi değişik birşey ..eşimin gömleği paramparça, gözlerinin beyazı kıpkırmızı ..o ne dedim biraz doğruldum ,bu arada bi on kişi beni zaptedemiyor, neremden yakalarlarsa iki iğne ,üçüncüye hazırlanıyorlar ,ameliyatliyim birde ..o an bağırdım ,beni onunla beraber gömmeyen kendi mezarını kazsin, bebeğimi bırakmam .bir getirdiler dünya güzeli ..hemen hazırladığım kıyafetleri giydirttim. Elbise gibi önü kapaklı birşey olduğundan zahmet olmadı bebişime. .sardım sarmaladim kollarimla ,iğneler etkisini gösterdi gözlerim kapanıyor ama daughter pes eder mi ,1 metre yakınıma kimseyi yanastirmadim. Gerisi çok uzun ..o günden sonra sigara kullanmaya devam ettim .aldılar tabi bebeğimi benden .biraz zor oldu ama becerdiler . Herkese herşeye küstüm ..çoğunun haberi yok ,hayata küstüm ,yalandan yaşıyordum. Sonra allah belamı verdi tabi ,sen kimsin dedi ,başka sevdiklerimi aldı ,en son da canımı babamı aldı ..
Öyle acı eşiği macı eşiği geçeceksin o işleri ..ben babamdan sonra aç geziyorum ama 18 kilo aldım .kullandığım ilaçlar serumlar bilmem neler derken iyice hayatım kaydı .. acı nedir ben çok iyi bilirim .öyle haybeden gazel okumuyorum . Ama bak yaşıyorum ,ölürüm diyordum ,ölmedim. Icimdekini kimse bilmez ,bilmek zorunda da değil .sen paylaş paylasmana birşey dediğim de yok .sadece aynı yerde debelenmene laf ediyorum .azıcık ileri goturemedin kendini ..Offf neyse boşver senin acı eşiğin var ben odunum takılma sen bana
Çok doğru ,anlatsam bir kitap dolusu hikaye çıkar ve çok satanlarda en başa konulur :)Sen de benim gibi anlatsan bitmezler le dolusun canım. O kadar cektikki önümüzde insan öldürseler etkilenmez kalbimiz taş olmuş zamaninda
Üzgünüm, üzmek istemedim .Cok kotu oldum
Dediğim gibi. Herkesin acı eşiği bir değil ben küçük yaşta kendi hatalarımla bunları yaşadığım için bende travma etkisi yarattı. Yani insanlara basit gelen bir çok şey bana daha ağır gelebiliyor. Belki 10 sene sonra gülüp geçeceğim ama şuan değil. Umarım düzelirim.Ben hatırladım sizi.
Bebeği bir aldıracam dediniz.
Bir aldırmayacam dediniz.
Şimdi de düştü diyorsunuz.
Turarsızlık var ama neyse,asıl önemli olan ;
Şimdiki durumunuz.
Destek alın.
Çünkü bu kadar fazla üzülmek artık anormal boyutlarda olmuş.
Evli değilsiniz.
Bebek sağlıksızmış,düşmüş.
Babası yok zaten.
Yaşadığınız acı bir tecrübe olarak yanınıza kalsın ve hayatınıza devam edin.
İnsanlar evlatlarını kaybediyor ama sabrediyor.
Dünyanın en zor şeyi ama sizin durumunuzda olan biri daha fazla üzülmemeli diye düşünüyorum.
Önünüzde muhtemel yıllar var.
Yine sever,evlenir,anne olursunuz.
2.bir bebek ancak 4-5 yıl sonra olacak canım. Şuanki durumum buna imkan vermez çünkü okuyorum. Unutmaya çalışıyorum dediğin gibi ama bende öfkeliyim,aileme nişanlıma ailesine ama en çokta kendime.6 Ay önce dogurdugum bebeği kaybettim ben 9 saat yaşadı . Yaşayacağın a emindim öleceği aklıma gelmedi ne olursa olsun ama öldü hala kabillenebilmis değilim hazmedemiyorum çok öfkeliyim. Acinida çok iyi anlıyorum ama eğer Acının geçmesini istiyorsan önce kendi hayatını düzene sok bu acının tek ilacı ikinci bi bebek ama ona iyi bi hayat verebilmek çok önemli
Durumumuz hemen hemen çok benziyor. Bende istemiyorum aldıracağım dedim. Ama kendisi gidince çok koydu çok üzüldüm. Kendime gelemedim. Ama bak allah 2 güzel evlat nasip etmiş sana. Rabbim yokluklarını göstermesin inşallah.Bende ilk gebeliğimi istemedim ama sonra 2,5 aylıkken düşük oldu kürtaj oldum. Çok üzüldüm ve dr a neden düştü dedim. Bir bilim adamının cevabı şuydu; tıp bile bazı şeyleri açıklayamaz Allah’ a inan. Vardır hayırlı bir sebebi dedi. O cevap beni kendime getirdi. Allah bana 2 çocuk nasip etti. Çok şükür. Üzülüp hayatını zindana çevirme doğsa zaten bağımlı olarak doğacaktı. Neler çekicekti kimbilir.
İnşallah sağlıklı bir insanla güzel mutlu bir yuva kurar ve sağlıklı bebeklere sahip olursun.
Evet bende böyle düşünüyorum bazen büyüttüğümü söylüyorum kendi kendime ama işte evlat. Doğurup doğurmamla alakası yoktu bana hissettirdikleri o bulantılar kusmam terlemelerim hepsi çok başkaydı. İstemediğim için pişmanım şuan.Aldırdınız veya düşürdünüz veya başka bir şey oldu orası beni ilgilendirmez. Ama anlaşılan zor bir donemdesiniz. Öncelikle Allah bu dünyada da ahirette de iyilik ve güzellik versin. Hayatta her şey biz insanlar için ne yazık ki. Zamanında yanlış şeyler yapmışsınız olabilir, insanoğlu hep hata yapar zaten. Geçmişe takilmamaya calisin.
Gelecege karşı umutlu olun, bol bol dua edin , Allah'a sığının. Evlat acısı zordur gerçekten ama doğmuş olsaydı öyle bir baba ile hayatı daha zor olacaktı. Mutlu bir ailesi olmayacaktı. Hep bir şeyler eksik olacaktı hayatında. Belki ilerde çok mutlu olacağınız bir yuvaniz ve çok iyi bir babalık yapacak eşiniz olacak. Ve siz de çok iyi bir anne olup , çok güzel bir evlat yetistireceksiniz.
Yaptığınız hatalara takılıp kalmayın, dedigim gibi affını da sadece Allah'tan isteyin.Hatalarımızdan dolayı hesap vereceğimiz tek mercii Allah'tır. Canı veren de alan da o. Demek ki hayırlısı buymuş. Bol bol dua edin, sabredin güzel günler gelecektir.
Amin teşekkür ederim.Ben sizi hatırladım.
Ve konuyu okuyunca bu sizin sınavınızmış dedim.
Zaten nefesi olmayan bir cana mı kastedecektiniz yoksa her şeye tüm zorlu yollara rapmen göğüs mü gerecektiniz diye, iyi ki siz anneliği seçmişsiniz ama sağlık sorunlarından kavuşamamışsınız.
Başınız sağolsun, yaşamayan anlamaz.
Ama sizin yapabileceğiniz hiçbir şey yoktu, ölüm bizlerin elinde değil.
Zamanla azalacak acınız, unutmayacaksınız ama alışacaksınız.
Teşekkürler.psikolojik destek alin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?