Sevgili konu sahibi, çok önemli bir yol ayrımındasınız. Gelişmeleri inanın hayretle takip ediyorum.
Sözlünüze mutlaka değer veriyorsunuzdur, onun ailesinden çok farklı olduğunu düşünüp ayrılmaya yanaşmak istemiyorsunuzdur, yakın zamanda başka biriyle evlilikten dönmüş olmanızın da az da olsa etkisi vardır buna, ancak oturup ciddi ciddi düşünmeniz gerekiyor.
Sözlünüzün ailesi düzgün bir aile değil. Abisinin kadınlara karşı tutumu açık. Gerçi kız kovulduğu halde gitmiyor demişsiniz, baştan sona saçma sapan bir durum ama neticede biraz onuru gururu olan adam kendine yakışan bir ilişki yaşardı. Kızın ne olduğu burada konu dışı, isterse hayat kadını olsun, önemli olan o evde nasıl karşılandığı, ya da sizin örneğinizde nasıl kullanıldığı...
Ailesinin de eşşek kadar adamın ilişkisine karışmaya hakkı yok belki ama ne yerine konulduğu belli olan bir kızı evlerine sokmamaları gerekir. Yanlış hatırlıyorsam düzeltin, ama o evin de bir kızı vardı sanırım, hoş değil. "Ne haliniz varsa görün, ama bu evde olmaz!" demeleri lazım. Kaldı ki bu durum yüzünden sözlünüz de mağdur, ortak kullandıkları odayı kullanamaz olmuş.
Bir de bana en tuhaf gelen durum var, aile bireylerinin aynı yatakta uyuması. Anladığım kadarıyla sözlünüzün odası işgal edilmeden önce anne ve kızı birlikte yatıyorlardı, olabilir. Ancak sözlünüz ortada kalınca onlara katılmış. Bulunabilecek onca yol varken kaç yaşında adamın annesi ve kız kardeşiyle aynı yatakta yatması, o yatağın da iki kişilik olması ve üç kişi sıkış tepiş yatılması hoş mu sizce?
Bir de babanın durumu var, bütün bunları anlattınız bir şekilde ama onu anlatmaya diliniz varmadı. Onun daha hayret ve dehşet verici bir durumda olduğunu düşünüyorum, bilmiyorum yanılıyor muyum?
Siz diyebilirsiniz ki "sözlüm hiç öyle değil, gerçekten çok iyi bir insan." Belki de haklısınızdır, armut bazen dibine düşmeyebiliyor, çok ender de olsa.
Ancak içinde yetiştiği ailenin durumu ortada. Ki bunlar sadece bizim bildiklerimiz. Daha bizim bilmediklerimiz, sizin bilmedikleriniz var.
Kaldı ki evlenmek arkadaşlığa benzemez, "ben sadece o adamla arkadaşlık ediyorum, geri kalanı beni ilgilendirmez" diyemezsiniz. Siz o insanlara "anne, baba, abi" diyeceksiniz, aileniz "dünür, enişte" diyecek, ve çocuklarınız "dede, amca, hala" falan diyecekler. O aileye katılacaksınız, onların soyadını alacaksınız, o insanlarla anılacaksınız, o insanlarla görüşüp konuşacaksınız, belki de ilerde onlarla yaşayacaksınız. Ve sözlünüzün dönüşümüne şahit olacaksınız, ailesine benzemeye başlayacak...
Biraz seçici olun, kendinizi daha düzgün bir aileye layık görmüyor musunuz? Bu insanların ahlak anlayışı sizde soru işareti oluşturmuyor mu?