- 2 Kasım 2023
- 4.027
- 7.852
- 88
- 32
- Konu Sahibi meryemsancar
-
- #181
İşe girebilirsiniz , hobileriniz ilgi alanlarınız nedir
İşe girebilirsiniz , hobileriniz ilgi alanlarınız nedirEvliyim, eşimin yaşadığı şehire geldim gelin olarak, çocuğum okula gidiyor, eşimin ailesi doğulu, aile apartmanından taşındık, geçinemiyorduk çünkü, arkadaş edinmek için çok uğraşıyorum ama olmuyor, kimsem yok, oturduğum yerde komşuluk yok, eşin yeter diceksiniz ama oda çalışıyor, akşama kadar evde uyuyorum, görümcelerimle geçinemiyorum, hepsinden yoruldum, tek başıma kafayı yicem evde, kardeşim yok, arkadaşım yok, halk eğitim kurslarına gittim ama arkadaş edinemedim, herkesin bir çevresi var, birileri var etrafında , ben neden yapayalnızım
Şunu anlatmak istediğim için, devlet okulların da arkadaşlık daha yaygın o yüzden demek istedim, benim Ankara da kuzenlerim var onların çocukları gidiyor ordan biliyorumBenim oğlumda özel okulda. Gayet oradan da arkadaşlarımız var.
Hatta haftasonu okuldan arkadaşıyla aynı kursa yazıldığı için her haftasonu annesiyle kahve içe içe samimiyeti ilerlettik.
Siz bence insanları gözünüzde büyütüp gereksiz bir kompleks yapmışsınız. Şarap kanepe içiyorlar özel okul velisi öyle olmuyor falan gibi cümleleriniz dikkatimi çekti. Bence çevrenizden aşağıda görüyorsunuz kendinizi ondan böyle hissediyorsunuz ama kendinize güvenirseniz gayet arkadaşlık kurarsınız.
Spor salonuna pilatese yogaya o tarz biseylere yazilin cok iyi gelir kendinize bi hedef koyun mesela vucut sekillendirme kaslanma , incelme, neye ihtiyaciniz varsa ona gore beslenin arastirin , ve gidip geldikce arkadasta edinirsiniz.Kimsem yok evde neden çevre edinemiyorum sorun bende mi
aile apartmanı değil ama ailelerimiz hepsi yakın mesafede yürüyerek bile gidebiliriz herkesin imkanı durumu arabası var ama gelmek istemeyen sebep buluyor. Çocuğum küçük ben davet edersem hazırlık yapmak zorundayım kimsede evdeysen geleyim demiyor öyle olsaydı daha samimi olurduk. Yalnız olmak elbette zordur ama en azından insanlar uzakta diyorsun ne bileyim ya aslında herkesin yaşadığı kendine zor işte psikolojik birazAile apartmanı mı çok zor , ama şunu söyleyeyim tek başına olup yalnız olmak ta zor, insanlarla da olmuyor ama yalnız da olmuyor ama bir tercih yapacak olsaydım tekrar yalnız olmayı aile apartmanında olmaya tercih ederim, çünkü orada yaşanılan o psikolojik baskı , gerilim ve rekabet, kıskançlık insanı tüketiyor
Bana biraz ozguveniniz dusuk geldi , girisken olun cekinmeyin bende hep ozel okullarda okudum her zaman ailemin arkadas olduklari vardi.Yok ya ne bahane bulucam durumu anlattım, sorun bende de olabilir ayrıca normal yapacak birşey yok napalım
Aa gerçekren mi ya ne kadar ayıp. Tamam çat kapı gidilmesi doğru değil ama ne bileyim birisi beni böyle düşünüp gelse evim dağınık olsa ya da misafirimde olsa içeri alırım. Ama bu beniö düşüncem herkes öyle değil demekkiElimde pasta ile gittim , işimiz var başka zaman dedi normal değildi, kırıldım yani çağırsa da gitmem
Maalesef öyle , bende asla geri çeviremem, zaten zor selam veriyor görünce oturdugum rezidans biraz böyle tiplerle doluAa gerçekren mi ya ne kadar ayıp. Tamam çat kapı gidilmesi doğru değil ama ne bileyim birisi beni böyle düşünüp gelse evim dağınık olsa ya da misafirimde olsa içeri alırım. Ama bu beniö düşüncem herkes öyle değil demekki
Pek samimi yaklaşmamış sana sanırım ona rağmen pasta alıp gitmişsin sen iyi niyetle yaklaşmışsın olsun başka birisi illaki denk gelir ağartman komşuluğu olanlara ötle özeniyorum ki akrabalarla o samimiyet olmuyor. Terliğinle pijamanla iki dk gidip geliyorsun benim hiç olmadı daha ama görüyorum öyleleri var bence çokta güzel. Eskiden ben çocukken evimize gelirdi annemin arkadaşları şimdi komşuluk yokMaalesef öyle , bende asla geri çeviremem, zaten zor selam veriyor görünce oturdugum rezidans biraz böyle tiplerle dolu
Bakın insanlarla yüzeysel arkadaşlıkta bile iletişim kurmak önemlidir. Sizin anlattıklarınıza göre sizin iletişim şekliniz şikayet etmek, bunu yansıtmadığınızı düşünseniz bile bazen gizleyemezsiniz. Madem evde sıkılacak kadar vaktiniz var bence bu konuda kendinizi geliştirebilirsiniz. Dijital çağda yaşıyoruz.Hiç hayatımda kimseye derdimi anlatmadım annemden başka, yanılıyorsunuz bu konuda, burada forum olduğu için içimi döktüm sadece
Ben sizi anladım, rezidansta komşuluk yok herkes kapısını kapatıp oturuyor, okula kursada kendi bırakan veliler arabasıyla bırakıp gidiyodur belli segmentteki okullarda velilerin elleri belinde çocuk beklediğini hiç görmedim açıkcası. Ya servis ya aile aracı işe giderken bırakıp alıyolardır, zaten herkesin hayat telaşı birbirinden uzak bu konuda haklısınız. Bence aile apartmanı için görgülü bu çevre için daha az görgü seviyesinde kalmışsınız (niyetim asla görgüsüz demek değil ortam kişiler eğitim durumu farklıymış), bu demek değil ki tek kalasınız bence bu durumda en güzel uğraş okul okumaktır. Hem vaktin değerlenir hem meslek edinirsin.Maalesef öyle , bende asla geri çeviremem, zaten zor selam veriyor görünce oturdugum rezidans biraz böyle tiplerle dolu
Söyleyen oldu mu bilmiyorum, çocuk doğurun ; şöyle keyifli keyifli büyütün.Neyse konu zaten bitti herkes tavsiyesini verdi başka yapacak birşey yok teşekkür ederim hepinize
Evet bende öyle bir çevrede büyüdüm ve çok özeniyorum keşke olsa, eski gecekondu evlerinde herkes birbirini tanıyordu, ben oturduğum semti ve insanları sevmedim, hiç sıcaklık yok, hepsinin burnu bir karış hava daPek samimi yaklaşmamış sana sanırım ona rağmen pasta alıp gitmişsin sen iyi niyetle yaklaşmışsın olsun başka birisi illaki denk gelir ağartman komşuluğu olanlara ötle özeniyorum ki akrabalarla o samimiyet olmuyor. Terliğinle pijamanla iki dk gidip geliyorsun benim hiç olmadı daha ama görüyorum öyleleri var bence çokta güzel. Eskiden ben çocukken evimize gelirdi annemin arkadaşları şimdi komşuluk yok
Bir tane var okula gidiyorSöyleyen oldu mu bilmiyorum, çocuk doğurun ; şöyle keyifli keyifli büyütün.
komşuluk yok burada, evet bütün özel okullar aynı değildir ama dediğimiz gibi veliler birbiri ile muhattap olmuyor ve insanlar tarafından kırıldığım için kimseye teklif etmeyi düşünmüyorum açıkçası çünkü olmayan özgüvenim daha da kırılıyor böyle, en iyisi yalnız kalmaya ve buna alışmaya çalışmakBen sizi anladım, rezidansta komşuluk yok herkes kapısını kapatıp oturuyor, okula kursada kendi bırakan veliler arabasıyla bırakıp gidiyodur belli segmentteki okullarda velilerin elleri belinde çocuk beklediğini hiç görmedim açıkcası. Ya servis ya aile aracı işe giderken bırakıp alıyolardır, zaten herkesin hayat telaşı birbirinden uzak bu konuda haklısınız. Bence aile apartmanı için görgülü bu çevre için daha az görgü seviyesinde kalmışsınız (niyetim asla görgüsüz demek değil ortam kişiler eğitim durumu farklıymış), bu demek değil ki tek kalasınız bence bu durumda en güzel uğraş okul okumaktır. Hem vaktin değerlenir hem meslek edinirsin.
Durumu iyi rezidansta yaşayan özel okulda çocuk okutan bir kadına kasiyerlik önerilmiş yok daha neler yani
Siz bi program yaparak başlayın işe üniversite+pilates gibi. Gittiğiniz yerde özgüvenli dik durun, ilk teklifi siz yapın kahve sohbet vs bi bakın enerjiye baktınız uyumlu ordan devam edersiniz. Ayda 1 buluştuğun sohbet arkadaşın bile olsa yeter insana.
Birde tek kalmayı sevin, iyi yönlerine bakın doldurun hayatınızı, artık eskisi gibi kolay değil komşuluklar dostluklar.
Anladım sizi şimdi evet aile apartmanı için görgülü bu çevre için az kaldım çok doğru söylediniz , araftayımBen sizi anladım, rezidansta komşuluk yok herkes kapısını kapatıp oturuyor, okula kursada kendi bırakan veliler arabasıyla bırakıp gidiyodur belli segmentteki okullarda velilerin elleri belinde çocuk beklediğini hiç görmedim açıkcası. Ya servis ya aile aracı işe giderken bırakıp alıyolardır, zaten herkesin hayat telaşı birbirinden uzak bu konuda haklısınız. Bence aile apartmanı için görgülü bu çevre için daha az görgü seviyesinde kalmışsınız (niyetim asla görgüsüz demek değil ortam kişiler eğitim durumu farklıymış), bu demek değil ki tek kalasınız bence bu durumda en güzel uğraş okul okumaktır. Hem vaktin değerlenir hem meslek edinirsin.
Durumu iyi rezidansta yaşayan özel okulda çocuk okutan bir kadına kasiyerlik önerilmiş yok daha neler yani
Siz bi program yaparak başlayın işe üniversite+pilates gibi. Gittiğiniz yerde özgüvenli dik durun, ilk teklifi siz yapın kahve sohbet vs bi bakın enerjiye baktınız uyumlu ordan devam edersiniz. Ayda 1 buluştuğun sohbet arkadaşın bile olsa yeter insana.
Birde tek kalmayı sevin, iyi yönlerine bakın doldurun hayatınızı, artık eskisi gibi kolay değil komşuluklar dostluklar.
Aslında kendinizi ait hissedemiyorsunuz. Daha aşağıda davranıyorlar gibi geldiği için de otomatik önyargılı olup kendinizi çekiyorsunuz gibi hissettim ben.Evet bende öyle bir çevrede büyüdüm ve çok özeniyorum keşke olsa, eski gecekondu evlerinde herkes birbirini tanıyordu, ben oturduğum semti ve insanları sevmedim, hiç sıcaklık yok, hepsinin burnu bir karış hava da
İnstagram da görüyorum kadınlar toplanıyorlar, giyinip süslenip buluşuyorlar, o kadar özeniyorum ki, beni de alın aranıza dicem utanmasam ama tabiki de yapamıcam bunu, pek öyle göründüğü kadar kolay değilAslında kendinizi ait hissedemiyorsunuz. Daha aşağıda davranıyorlar gibi geldiği için de otomatik önyargılı olup kendinizi çekiyorsunuz gibi hissettim ben.
Mesafe illa samimiyetsizlik değildir. Kimsenin evine çat kapı elimde pastamla gitmem mesela. Ama samimi arkadaşlarım var. Yani böyle çat kapı gitmemek yada sürekli görüşmemek soğukluk değiş esasında. Samimi ama belli bir mesafede de arkadaşlık kurulur.
Benim iki senedir özellikle samimi olduğum bir arkadaşım var. Çat kapı gelsem açar kapısını ama gitmem. Aynı gün dahi gitmem. Bir gün sonra için sözleşirim. O arkadaşımla haftanın üç günü görüşüyoruz mesela ama her gün telefonlaşamayız aramayız. Bu iş düşünce aramak değil mesela. Bu aslında tamamen hayatın telaşı. Bazen bir hafta konuşmayız bazen bir hafta her gün görüşürüz. İlla her gün yazışmak araşmak biraz liseli tarzı gibi.
Evli barklı insanların kendi hayatı var. O hayat içinde arkadaşların samimiyetini görüşme sıklığı yada habersiz evine gitmek göstermez bence.
En eski arkadaşım mesela bana üç saat mesafeli şehirde ben memleketimizdeyim. Genelde hiç aramam. O da öyle aramaz. Ama senede üç beş annesine geldiğinde beni arar ve çıkarız. Ben de aynı şekilde onun şehrine gidersem ararım sadece. Ve gayet kaldığımı samimiyette de devam ediyoruz. Asıl samşmiyet bence bu.
Para olsa da arkadaş yok işte, eşim sene de bir kere tatile götürüyor bütün sene orada ne giysem diye düşünüyorum yada kızımın karne gününde, çünkü başka bir eglencem yokAslında kendinizi ait hissedemiyorsunuz. Daha aşağıda davranıyorlar gibi geldiği için de otomatik önyargılı olup kendinizi çekiyorsunuz gibi hissettim ben.
Mesafe illa samimiyetsizlik değildir. Kimsenin evine çat kapı elimde pastamla gitmem mesela. Ama samimi arkadaşlarım var. Yani böyle çat kapı gitmemek yada sürekli görüşmemek soğukluk değiş esasında. Samimi ama belli bir mesafede de arkadaşlık kurulur.
Benim iki senedir özellikle samimi olduğum bir arkadaşım var. Çat kapı gelsem açar kapısını ama gitmem. Aynı gün dahi gitmem. Bir gün sonra için sözleşirim. O arkadaşımla haftanın üç günü görüşüyoruz mesela ama her gün telefonlaşamayız aramayız. Bu iş düşünce aramak değil mesela. Bu aslında tamamen hayatın telaşı. Bazen bir hafta konuşmayız bazen bir hafta her gün görüşürüz. İlla her gün yazışmak araşmak biraz liseli tarzı gibi.
Evli barklı insanların kendi hayatı var. O hayat içinde arkadaşların samimiyetini görüşme sıklığı yada habersiz evine gitmek göstermez bence.
En eski arkadaşım mesela bana üç saat mesafeli şehirde ben memleketimizdeyim. Genelde hiç aramam. O da öyle aramaz. Ama senede üç beş annesine geldiğinde beni arar ve çıkarız. Ben de aynı şekilde onun şehrine gidersem ararım sadece. Ve gayet kaldığımı samimiyette de devam ediyoruz. Asıl samşmiyet bence bu.
O toplanan kız gruplarında köşedeki koltukta da ben oturayım istiyorum, samimi olmasam da, bir eğlence bir sosyal hayatım olsun istiyorum ama zorlanıyorum çok yaAslında kendinizi ait hissedemiyorsunuz. Daha aşağıda davranıyorlar gibi geldiği için de otomatik önyargılı olup kendinizi çekiyorsunuz gibi hissettim ben.
Mesafe illa samimiyetsizlik değildir. Kimsenin evine çat kapı elimde pastamla gitmem mesela. Ama samimi arkadaşlarım var. Yani böyle çat kapı gitmemek yada sürekli görüşmemek soğukluk değiş esasında. Samimi ama belli bir mesafede de arkadaşlık kurulur.
Benim iki senedir özellikle samimi olduğum bir arkadaşım var. Çat kapı gelsem açar kapısını ama gitmem. Aynı gün dahi gitmem. Bir gün sonra için sözleşirim. O arkadaşımla haftanın üç günü görüşüyoruz mesela ama her gün telefonlaşamayız aramayız. Bu iş düşünce aramak değil mesela. Bu aslında tamamen hayatın telaşı. Bazen bir hafta konuşmayız bazen bir hafta her gün görüşürüz. İlla her gün yazışmak araşmak biraz liseli tarzı gibi.
Evli barklı insanların kendi hayatı var. O hayat içinde arkadaşların samimiyetini görüşme sıklığı yada habersiz evine gitmek göstermez bence.
En eski arkadaşım mesela bana üç saat mesafeli şehirde ben memleketimizdeyim. Genelde hiç aramam. O da öyle aramaz. Ama senede üç beş annesine geldiğinde beni arar ve çıkarız. Ben de aynı şekilde onun şehrine gidersem ararım sadece. Ve gayet kaldığımı samimiyette de devam ediyoruz. Asıl samşmiyet bence bu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?