ben 6yıldır çocuk hasreti olan biriyim,bebeklerini kaybetmiş biriyim,ama bu sizi linç etme hakkı vermez kimseye..ben nasıl yoklugundaki depresyonla uğraşıyorsam sizde yeni yaşantınıza adapte olmakta zorlanarak bu depresyonu yaşıyorsunuz.insanız nefsimiz var her zaman her koşulda mutlu olamayabiliriz,evlatlarınızın tırnağına zarar gelsin istemessiniz tabikide ama içinde bulunduğunuz durumu tek cocukla bile yaşayan arkadaşlarım oldu,kendini kısır bir döngünün içinde bulmak ,monotonlaşan hayat,aslında bir depresyon bundan kurtulmanın yollarını aramak gerek 2cocukla gercekten zordur.bende cok istememe ragmen hayattan kopma isteğimde yok tabikide.suan için size en yardımcı olabilecek sey bir terapi olabilir ve cocuklar biraz buyudugunde telafi edecek aktiviteler.herkes kendi içinde bulunduğu ruhsal çöküşü yaşar sevebin be oldugunun önemi yok,nankörlük değil sadece bir geçiş dönemi yaşadığınız kendini kötü hissetmeyin.çocuğu olmayan neden olmuyor diye üzülürken ,olanda yaşadığı monotonluktan muzdarip olabilir saygı duyulması gerek sevgiler