Benim de işle ilgili sıkıntım var kızlar anlatırım sonra. bugün iş çok, yazıcam sonra.
hızlıca bi rüya anlatıp gidicem.
şu melodram dizi var ya, insanı kanser eden, öyle bir geçer zaman ki. ne feci bir şeymiş insanlar onu izleyip nasıl intihar etmesin, Allahımm o neydi. eşim istanbulda halen. geçen akşam evde yalnız kalmayayım, akşam kayınvalidemlerde vakit geçireyim dedim. yemekten sonra geç indim eve. heyecanla tv yi açtılar görümcemle hayran hayran diziyi izlediler, benim içim bir tuhaf oluyor daha önce olanları onlar anlattıkça. neyse her şeye katlanabildim ama ali kaptanın karısının bebeğini aldırmak için gittiği kadın var ya, çocuğu alacaktı. o sahnede isyan edip kaçtım resmen. eve gittim, uyudum. rüyamda o kadına gitmişim. yanımda kimse yoktu ama, yalnızdım. bir tane bizim evdeki çatallardan birini alıyor eline, bununla alıcam bebeğini diyor. neeee diye çığlık atıyorum. yat hadi diyor, hayııırr diye bağır çağır ağlıyorum. madem aldırmayacaktın gelmeseydin diyor. yaaa ben buraya bebeğimi aldırmak için gelmedim diyorum, zor kullanıyor, zorla beni yatırıyor bir yere. çatalla işleme başlıyor, bebeğimi de orda gördüm
yavrum kollarıyla bacaklarıyla içime tutunmuş, çıkmak istemiyordu, o ağlıyor ben ağlıyorum o ağlıyor ben ağlıyorum. ben yapma, alma diye ağlıyorum, o gitmiycem diye ağlıyor. perişan oldum sabaha kadar.
dün gittiğimde de söyledim. bi daha öyle şeyler izlemem ben, nasıl bir azaptır o dizi dedim.