temmuz 2010da evlendik ancak 1 sene bebiş düşünmeyelim hem birbirimizi tanıyalım hemde evliliğimiz otursun dedik.1 sene geçince ben ister oldum ama eşim istemedi (kafasındaki maddi sorunları halletmesi gerekiyordu)
ama her gece göz yaşı döktüm, istemiyorr kocammm diye...milletinde çenesi durmuyorr ' anammm bu çalışıyor yaaa ondan bebeği erteliyor 'diyorlar...kayınvalidemm birileriyle kıyaslıyor beni 'bakk şunun gelini/kızı senden sonra evlenmiştii..aaa hamileymiş' diyor...bende halen kocam istemiyor demek istemiyorum insanlara...sonra bi gün canıma tak dedi...' ben istiyorum da oğlun istemiyor' dedim kayınvalideme...
aralık ortasında eşim artık düşünebileceğimizi söyledi.dünyalar benim oldu...o aydan zaten umudum yoktu...ve regl oldum...ocak ayında idrar yolu iltihabım olduğunu öğrendik..iğne fitil verdi doktor...umutlanmıycam dediim ama günler geçmek bilmedi...28inde olmam gereken reglimi psikolojik olarak 3 gün geciktirince 3 günde 3 kez test yaptımm...sonunda kırmızı kartı yedim....sonra çok ağladım...
o ay şu yazıyı yazmıştım sizlerlede paylaşayım:
DOĞMAMIŞ BEBEĞİME
Bir his var içimde sebepsiz. Sanki çok sevdiğim bir şeyi kaybetmiş gibiyim. Bu kadar mı istiyorum bir bebeğim olmasını. Yalnızca iki gün geciken âdetim bile yetiyor mu bebeğim için hayaller kurmama, endişelenmeme, ne yesem ne içsem diye planlar yapmama.
Evet, istiyorum, hem de çok istiyorum
Ben küçücük bir çocukken bile oynadığımız evciliklerde hep anne olurdum. Bebeğimi sallar, uyutur, karnını doyurur, gezdirirdim
Her şeyden ötesi severdim onu, çok severdim hem de
Ben biraz daha büyüdüm
İçimdeki anne de büyüdü
İleride kucağıma almayı hayal ettiğim bebeğim de, ona olan sevgim, özlemim de
İnşallah ile başlayan cümlelerime Rabbim beni anne olamamakla sınamasın duası eklendi
Ne zaman hamile veya bebekli birini görsem, bir gülücük geldi yerleşti yüzüme ve canım babamdan aldığım, beni babama menekşe gözlüm diye sevdiren yeşil gözlerime
Gün geldi içinde annelik duygularını besleyen, büyüten bu genç kız iyiden iyiye büyüdü
Baba evinden uçma zamanı geldi çattı
2010 yılının Temmuz ayında görücü usulü tanıştığım eşimle evlendik
Biraz evliliğin tadını çıkaralım dedik ve bebek fikrini erteledik
İçimde fırtınalar koparan, coşup coşup çağlayan bebek aşkımı biraz dizginlemek zorunda kaldım
Geceleri kafamı yastığıma koyduğumda sessiz sessiz gözyaşı döktüm. Eşime kızdım birçok zaman
Ertelemek neden gerekliydi ki?
Paramız mı yoktu? Bebeğimize bakacak gücümüz mu? Yoksa ona verecek sevgimiz mi?
Vardı elbette sevgimiz
Hem de yüreğimden kopup gelen, yıllardır içimde büyüyen eşsiz bir sevgi
Ama şartlar deyip bekledim
Tam 1,5 yıl
Nihayet o güzel konuşmayı yaptık eşimle
Bebeğimizin olmasını istiyorduk
Yani artık o da istiyordu
İtiraf etmeliyim, bu durumu ilk başta çok yadırgamıştım
Ben evlilikler de bebek isteyen taraf erkek, erteleyen taraf da kadın olur zannederdim
Biz de ise durum tam tersi idi
Dedim ya, nihayet o gün geldi
Dünyalar benim oldu
Şimdi tek yapmamız gereken sevgimizin meyvesinin en kısa zamanda gelmesi için Rabbime dua etmekti
İçime çoktan düşmüştü sevgisi, heyecanı doğmamış bebeğimin
Biz bu kararı vereli 2 ay oldu
2 ay daha ne ki dediğinizi duyar gibiyim
Aslında ben de öyle düşünüyorum. Allah arattırmasın, inşallah en kısa zamanda tattırsın diyor dilim ama yine de üzüldüm
Bir boşluk hissettim kendimde
Umudumuz diğer aylara kaldı
Bir prens ya da prenses ne fark eder ki
Sağlıklı, sıhhatli, hayırlı bir evlat olsun da
Ahhh be kuzum, ahhh be annesinin bir tanesi
Daha gelmeden sevdim ben seni
Rahmime düştüğünü öğrendiğim gün neler yaşarım hele sen bir düşün
Yaa baban ne yapar acaba, Nasıl versem ki müjdeyi babacığına, Havalara sıçrar mı acaba senin geleceğin haberini verdiğimde, boynuma atlayıp sarılır mı ki bana, beni ne kadar çok sevdiğini haykırır mı ki?
Dedelerin, anneannen, babaannen, dayıların, amcan, halan onlarda merakla beklerler mi ki seni? Duyduklarında çok sevinirler mi ki?
Yaa annen bebeğim
Daha kendi küçük bir çocukken bile senin hayalini kuran, anne olmak için yaratıldığını düşünen annen
Kuzum
Ben seni daha sen gelmeden sevdim
Bir gün Allahım izin verirse, geleceğini bilmek bile şuan da bu satırları yazarken gözlerimden yaşların süzülmesine yetiyor
Yoooo bunlar üzüntü gözyaşları değil miniğim
Sevinçten, sevgimden ve sana olan özlemimden
Gel be annecim artık
Beni daha fazla sensiz, sevgisiz, yavrusuz bırakma
Seni ilk kucağıma alacağım, ilk sütümü vereceğim, ilk göz göze geleceğimiz anı düşünerek, daha sen gelmeden aldığım kıyafetlerine, oyuncaklarına bakarak geçen gündüzümü gecemi gel de doldur
Seni sabırsızlıkla, sevgiyle, hasretle bekleyen
Seni çok seven ve sevecek olan annen
şubat ayında çalışmalara biraz daha erken başladık...reglim bitti...bi gün bekledik ve gün aşırı beraberlik oldu...o ay bide ovulasyon testi almıştım...ve bi de her gün sabah 3 tane kuru incir yedim...ve çokkkk ama çookkk hemde çokk dua ettim rabbime...kendim için....bebek hasreti çeken tüm kardeşlerimiz için....
ocak ayında yaptığım hatayı yapmıycam dedim kendi kendime...fazla umutlanmıycam...her belirtiyi aramıycam kendimde...nitekim öyle yaptım..yapabildim...çok sakindim...çok soğukkanlı...hiç bir belirti yaşamadım (erken gebelik belirtileriyle ilgili çok şey okumadım o ay) sadece secde halindeyken sağ kasığım battı arada sırada...ovulasyon testiyle birlikte 'erken gebelik testi' almıştım...reglime 1 hafta kala onu yaptım ama sonuç negatif oldu....tamam dedim...bu ay da yok...hiç üzülme...diğer aya umudum inşallah dedim...haaa ben bunları derken içimdede bi ses sanki hamile gibiyim diyordu...hissettim sanki...
kimseyle konuşmamaya çalıştım...eşim sordu...günün ne zaman 'oooo daha çookk var dedim' geçiştirdim....29 şubat batımdı..o gün olmayınca...içimi bi ürperme aldı...iş dönüşü test aldım...sabah idrarıyla yapmaya karar verdim...gece 4te kendiğimden uyandım...2 adet test almıştım...ilkinde hiç bi çizgi çıkmadı...sanırım bozuk testti...ikincide silik mi silik bi çizgi çıktı..gitgide belirginleşti...
1 martta eşime söylemeden hastaneye gittim...beta-hcg 410 çıktı...o akşam eşime söyledim...3 martta değerim 910'a çıkmıştı...iyi artış dedi doktorum...sonra ailelere söyledik....10 martta kesemizi gördük elhamdülillah...24ünde randevumuz var kalp atışlarını duyacağız allah izin verirse...benim hikayem böyle...uzun oldu kusura bakmayınn....
sevgimleeee
hayirlisi olsun insallah.keseyi gormeden inanamiyom.hatta ayseye listeye bile eklettirmemistim hala....
