selam güzel anneler ve anne adayları. sanırım artık çoğumuz bebeğini kucağına aldı. yeni doğum yapan arkadaşlara ve henüz yapmamış olanları öpüyorum
ben de 22 mart perşembe günü oğlum Anıl Kerem ı kucağıma aldım. Rabbim herkese bu duyguyu tattırsın. anlatılmaz yaşanır denir ya.. öyle birşey.. rabbim evlatlarımızı nazarlardan saklasın, sağlık nasip etsin
doğumuma gelince.. 42. haftaya girmiştik o gün. doktorum artık doğurtalım seni dedi. sabah 9.30 da hastanedeydik. üstümü çıkarmamı söylediler, gecelik verdiler.lavman yapıldı. herkes korkunç birşeymiş gibi anlatıyor ama bana komik geldi açıkçası:)) popodan bi solüsyon boşaltıyorlar o kadar. hissetmiyorsun bile. 5 dakikaya için boşalıyor zaten
sonra açıklığıma bakıldı. 2cm di.. suni sancı verilmeye başlandı saat 10 da. giderek artırdılar derecesini. saat 11 oldu ben hiçbirşey hissetmiyorum.. sancılar nst de 100 çıkıyor, ben de ne zaman artacak diye bekliyorum.meğerse zaten sancıların tavanı 100 müş. hemşire gidip gelip birşey hissetmiyormusun diyor, yoo diyorum:)) açıklığım 6 santim olana kadar birşey hissetmedim. hemşire doktoruma telefonda: hastanız müthiş ya. hiçbirşey hissetmiyor,dirayetli.. başkası olsa yıkardı ortalığı, insan pozitif düşününce kolay oluyor böyle işte diyordu:) tabiki birşeyler hissediyordum ama çok değil. saat 2 ye geliyordu. sonra yavaş yavaş arttı. ama tarifsiz acı değildi. açıklık 2 de 7 cm di.. azcık daha çoğaldı.. sonra 8 oldu ..epidural takıcakmısınız, bakın artarsa daha fazla dayanamayabilirim diyordum:) gülüyorlardı bana. bundan fazlası olmaz merak etme, nerdeyse bebek geldi diyorlardı..açıklık 9 oldu.işte o zaman biraz daha fazla hissettim.belinden kalçalara doğru bir ağrı .ıkınmam gelince ıkınmamı söylediler sancı odasında.. hemşire doktor gelmeden alıştırma yaptırıyordu bana. doğum odasında fazla bekletmek istemiyorum seni, burda alıştıralım, orda doğur dedi:) ilk ıkınmam çok komikti:) odaklanamadım..3-4 kezden sonra yürüyerek 3.30 da doğumhaneye girdim. sancılar gidiverdi birden, gelmiyormu sancı diyor doktor , ııh diyorum:) korkudan sanırım. doğumdan önce orda tuvaletimi yapmaktan falan da korkuyordum, inanın dünya umrunuzda olmuyor...derken 10-15 ıkınmada çıktı yavrum.. ama ne rahatlama... tarifsiz birşey.anne karnından yeni doğmuş gibiydim.. inanın ne kesiği ne dikişi hissettim..korkulacak birşey yok diyeyim ben doğurmayı düşünen arkadaşlara. tabi herkesin bünyesi farklıdır, Allah size de kolay doğumlar nasip etsin.. orda ufaklığı görünce zaten, dünyanız değişiyor birden, hiçbirşeyiniz kalmıyor.. üzerimi giydirdiler, çıktığımda normal doğurmanın da verdiği bir gururla, sandalyede dışarı çıktım..herkes telaş içindeydi, sevinç. mutluluk...öyle işte.. sonra da ilk emzirme, ilk gülüş.. ilkler sırayla devam ediyor...Rabbim hepinize kolay doğumlar nasip etsin kızlar... hepinizin bebeğine sağlık versin..umarım normal doğum yapmayı düşünen arkadaşlara moral olmuşumdur... yine görüşürüz
öpüldünüz