canım benim 300e 500e değmediğini bende düşündüğüm için kabul etmedim.. işimi çok seviyorum ama bu özel sektörün negatif taraflarıda malesef hep karşıma çıkıyor. 1,5 sene önce işten ayrıldığımda bile şuan bana teklif ettikleri ücretten daha iyi bir maaşla çalışıyordum.. ama ara vermiş olmam işleri değiştirdi.. evde çocuk bakarsam (ki yarım gün yada hafta sonları olur ancak) azramıda ihmal etmeden onun yanındayken kendi kazanmış olduğum bir 500 lira bile kıymetli olur diye düşündüm.. çok teşekkür ederim..
canım benim msjını okumam bile inancımın artmasını sağladı..
çok teşekkürler..
canım evime yakın bir iş bakmayıda elbet düşündüm.. ama sonuç olarak yine bakıcıya bırakıcam azrayı ve yine aldığım yola bakıcıya gidecek.. o yüzden çocuk bakayım diye düşündüm.. aslında dediğin gibi ortam değişikliği sağlamıcak ama bu evde oturma hissi beni çok bunalttı.. bu asla kızımdan bunalma değil yanlış anlamayın nolur ama bazen bir değişiklik arıyorum sadece bu..
talaycım eşimde aynen böyle söylüyor. çalıştığın zaman evde azrayla kaldığın zamanları özleyip boynuma sarılıp ağlarsın bu günlerin kıymetini bil tadını çıkar diyor biliyorum kesin olacak ama nasıl anlatsam.. azranın doğum günü için uğraşıyorum hani sağolsun arkadaşlarımın yardımıyla çıktı alıyorum kesip biçiyorumya.. enteresan bi mutlu oluyorum birşeylerle uğraştığım için.. madem azrayı bırakamıyorum, evdede azrayı ihmal etmeden yarım gün yapılabilecek tek iş olarak bu geldi aklıma..
chihiro doğru söylüyosun sosyal olabilmek illa çalışmak demek değil.. ama bunun bile olabilmesi için şartların uygun olması lazım. evli ve çocuğu olan 2 arkadaşım var ve ikiside farklı şehirlere taşındı. bekar olan tüm arkadaşlarımında yoğun iş çalışması var.. kimse tek bir hafta sonlarını sırf ben bu bunalımdan çıkayım diye devamlı benle geçirmezler bu bir olur iki olur.. onlarında kendi erkek arkadaşları ve hobileri var sonuçta.. hiç mi komşun yok be kadın ? dersen eğer malesef hiç yok.. evlenince şuan oturduğum yere taşındık haliyle kimseyi tanımıyorum.. (yanlış hatırlamıyorsam ankarada yaşıyorsun, bnde sincanda oturuyorum) çalışırken kimseyle tanışma fırsatım olmadı.. işten ayrıldım doğum yaptım bir kişi haricinde hayırlı olsun diyen bile olmadı bırakın evime gelip bebek görmeyi.. zeten hepside 40-50 yaş üzeri.. 40 dk bir fizik tedavi görmem gerektiğinde bile tam bir saatlik yoldan babam geldi azraya bakmaya.. durum okadar vahim yani ...
beni anlayan biri ohh ne güzel.. eski iş yerimde muhasebeciydim.. fakat 4 yıllık işletme a.ö 2 senelik çalışma ekonomisi mezunuyum..
eşim mali müşavirlik sınavlarına hazırlanmamı bu konuda kendimi geliştirmemi istiyor.. yada kitaplarımı önüme alıp buna hazırlanıcam..
şuan o ortak hesabınıza sizin tarafınızdanda bir katkı sağlandığından bünyede alışkanlık yapıp size ayrı bir his yaratmıyor olabilir. nitekim bende çalışırken öyleydi ne özgürlüğü kendi param diye bişey yokki derdim bazı zamanlar.. ama o katkı siz tarafından bi
eksilsin işte o zaman anlıyor insan o ortak hesabın artık sadece eş hesabı olduğunu..
çok şükür eşim tarafından hiç bir zaman çalışılmaya zorlanmadım.. ona kalsa evimin hanımı olayım daha iyi..
kendi kazancını bile getirip benim elime verip, fatura ödenceği zaman benden isteyen biri..
dediğim gibi şükür eşimin işi çok güzel ve yaşam standartımızda gayet iyi..
ama istediğim 1000 yada 10.000 farketmez önemli olan bir katkı sağlayabilmek...