1 ağustosta kontrole gittiğimde bebeğimin suyunun kritik seviyeye indiğini söyledi doktorumuz. bir önceki çatı muayenemde ise 2 cm açılmam vardı.son haftalarda suyumuz zaten azalmıştı ama 2 cm açılma olması beni rahatlatıyordu. belki müdahaleye gerek kalmadan kendi sancılarım gelir diye umut ediyordum. yalnız o kontrolde doktorum yarın gel yatışını yapalım, suni sancıyla doğumu başlatalım,inşallah her şey yolunda gider,gitmrezse de sezeryanla bebeği alırız dedi. ne hissedeceğimi şaşırdım.. daha günüme iki hafta varken yarın bebeğime kavuşacaktım.başından beri herşeyin normal gitmesi, ne sezeryan ne de suni sancıyla müdahale olmaması için hep dua etmiştim..eve geldim öyle karışık duygular içindeyim ki,
saatlerce hüngür hüngür ağladım.. bebeğime kavuşacak olmanın heyecanı, bir yandan korku,bir yandan mutluluk hepsi birbirine karışmıştı..endişeler korkularla karışık gözyaşları içinde eşime haber verdiğimde, bu gözyaşlarının
sadece oğlumuza kavuşacak olmanın heyecanından olmasını istiyorum dedi..
ve ertesi günü beklemeye başladım.kaç saat sürecekti, suni sancı nasıldı, ya sancıları çekip çekip sezeryana alınırsam
korkularıyla o gece sabah oldu..sabah 7 de hastanedeydik..eşim,k.validem ve ablam yanımda.. saat 7 buçukta önlüğümü giydim ve serumu takıldım.kısa süre sonra hafif hafif adet sancısı gibi sancılarım başladı..odam güzeldi.sevdiklerim yanımda.onların yanında
çekecektim sancıları,yalnız değildim.. gülüşüyoruz konuşuyoruz arada benim sancılar gelince
kıvranıyorum biraz sonra geçiyor..saat 10 gibi doktorum geliyor onu görünce nasıl rahatlıyorum, herkesi dışarı çıkarıp açılmamı kontrol ediyor.. 4 cm.. güzel..
saat 11 den sonra hafif hafif sancılar şiddetini artırmaya başlıyor.derin derin nefes alıp veriyorum.ebe geliyor kontrole.
aynı katta benden başka 4 hamile daha var.kimisi geceden gelmiş. onların çığlıkları geliyor arada. ben bağırmicam diyorum ebeye..
o da sesini odamdan duymadan seni doğuma indirmem diyor..gülüşüyoruz.. açılmamı kontrol ediyor.. hala 4 cm.. kötü..
artık ayakta bekliceksin doğumu diyor ebe. kolumda serum başlıyorum odanın içinde dolanmaya.kocacığımın kollarında karşılıyorum sancıları. her sancı geldiğinde ona sarılıyorum. sesim çıkmaya başlıyor yavaş yavaş.. birazdan annem geliyor şehir dışından ancak yetişiyor. kapıdan giriyor gözleri yaşlanmış.. canım annem..
dayanamıyor sancılarıma ağlıyor.. sarılıyorum dalga geçiyorum, anne neden beni uyarmadın böyle olacağını bilsem hamile kalır mıydım diyorum.. gülüşüyoruz..
saat bire geliyor.. sancılarım 5 dk da bir geliyor bir dakika kadar sürüyor.. dayanılmaz derecede artık..derin nefes alıp vermeler bitiyor, inletiyorum hastaneyi :) kocamın kollarında.. bir saniye uzaklaştırmıyorum onu yanımdan.. doktorum geliyor tekrar kontrole.. tamam diyorum artık bu sancılar beni doğuma götürür..seviniyorum doktorumu görünce.. açılmama bakıyor 6 cm.. yetersiz.. bir saat sonra tekrar uğrarım diyor.. bir saat mi..başımdan aşağı kaynar sular dökülüyor.. dayanamam diyorum
başlıyorum ağlamaya.. öyle yorgunum ki.. bir de serum kolumda ayakta dolanmak zorundayım. arada uzanıyorum.. iki sancı arası kestirsem diyorum.. gözlerim kapanıyor.. sonra her sancı son sancıymış gibi çekmeye başlıyorum.. dakikalar geçiyor.. hepsi bir saat gibi.. soruyorum yanımdakilere bu gün bitecek mi gerçekten, hepsi geçecek mi.. bitecek diyorlar herşey geçecek.. rüya gibi geliyor.. o arada yan odalardaki hamileler sırayla iniyor doğuma yarım saat sonra bebekleriyle beraber geliyorlar. nasıl kıskanıyorum.. onların yerinde olmak istiyorum bir an önce.. ağlayan bebek seslerini duydukça ben de istiyorum diye ağlamaya başlıyorum..
saat 2 buçuk civarı.. ebe geliyor açılmama bakıyor.. 8 cm.. yeterli.. sancılar geldikçe ıkın diyor.. birazdan gelip seni indireceğim.. başlıyorum ıkınmaya ama beceremiyorum.
şimdi anlıyorum ebeler neden hep ilk gebelik mi diye sorduklarını :) doğumun bile tecrübelisi onların işini kolaylaştırıyor. ben ıkınamıyorum bile..
saat 3 e çeyrek var geliyor sandalyeyle beni almaya.. bebeğin hastane çıkışlarını , benim kıyafetlerimi de alıp doğum odasına iniyoruz.. son kez bakışıyorum sevdiklerimle.içimde tarifsiz bir mutluluk birazdan bitecek herşey ve bebeğime kavuşacağım..işte bitecek bu gün..iniyoruz doğum odasına . doktorum, bir hemşire ve ebe..
oturuyorum çatala.. doktorum sancı gelince son kuvvetinle ıkın diyor.. geliyor sancım, ıkınıyorum var gücümle.. çok güzel diyor doktorum.. bir daha..öyle güçlüyüm ki o an.. Rabbimin verdiği bu güce şaşırıyorum.. anne olacağım için gurur duyuyorum kendimle..ikinci sancı geliyor ve bir daha ıkınıyorum.. Muhteşem bir rahatlama sanki bebeğimle birlikte ben de yeniden doğuyorum.. işte orada, bebeğim ebenin kollarında.. fıldır fıldır gözleri etrafa bakıyor..
hadi ağlasa diye bekliyorum.. sesini duymak istiyorum..ağlıyor.. o ağladıkça ben gülüyorum..
yıkıyorlar bebeğimi hemen yan tarafıma alıp giydiriyorlar.. o arada doktorum dikiş atıyor kesime.. ben bebeğimi izliyorum.. oğlum diyorum sen miydin karnımdaki..hoşgeldin oğlum.. söyle keyfin yerinde mi.. ben konuşuyorum o dinliyor bir yandan giydiriliyor.. allahım böyle bir mutluluk yok..böyle bir güzellik yok..
o arada babasını arıyorlar gel bebeğini gör diye.. iniyor bebeği gösteriyorlar kapıda eşim beni soruyor o nasıl diye.. gayet iyi dikişleri atılıyor diyorlar..işte bitiyor giydiriyorlar beni de alıyorlar tekerlikli sandalyeye.. odamıza çıkacağız.. herşey bitmiş..
rüya gibi, hayal gibi.. çıkıyoruz.. az önce çığlıklarla indiğim asansörü gülerek çıkıyorum herkes yaşlı ve gülümseyen gözlerle beni karşılıyor.. arkamdan bebeğim geliyor ebenin kollarında.. odama geçiyorum kocacığım hemen bana tost meyve suyu getiriyor.. o arada kontrol ve testler için doktor bebeğimi muayene ediyor..
birazdan getiriyor ebe veriyor kucağıma hadi al emzir oğlunu.. veriyorlar kucağıma öyle bir emmeye başlıyor ki.. o an ben de tarifsiz bir mutluluk.. değermiş diyorum bu mutluluk çektiklerime değermiş.. 2 ağustos saat 3 te bebeğim böyle dünyaya geldi.3.400 gr 50 cm.doğdu.
Rabbim herkese kolay doğumlar ve sağlıcakla bebeklerine kavuşmayı nasip etsin..