bugün hava kapalı burada içim gibi sabah huzursuz uyandım gece burnum kanadı sabah da,kahvaltıdan sonra da şekerim 160 çıkmasın mı sinirlerim bozuldu ağla ağla sabahtan beri durup durup ağlıyorum abdest alayım diye duşa girdim başladım ağlamaya annem hıçkırıklarıma koştu ama geçmiyor hala ağlıyorum...
akşam netten ilk defa hastalığımla ilgili biraz bakınayım dedim pişman oldum meğer doktorlar moralim bozulmasın diye benimle muhattap olmuyorlarmış, ben de prof olmuşlar burunları havada diyordum...
benim evrem erken evre değilmiş onu anladım kitle ele gelmeden erken tanı oluyormuş benimki 6 cm çok büyük oluyor o yüzden hemen ameliyat etmemişler beni büyük ve yayılmış kanserler için önce kemoterapi yapılır diyor doktorlar kurtulma ihtimali yüksek olan grup erken evre bizim için şans %60 larda imiş amaç hastayı çok yaşatmak değil, kaliteli acısız yaşatmak diyor, benimki ilerde bir gün kemiğe beyine akciğere metastas yapma hatta aynı memede tekrarlama olasılığı yüksekmiş, kanser hastaları ölümle yüzleşmeli diyor bir başkası, bir tanesi üzüntü tetikler kanseri diyor...
Ölümden korkmuyorum ecel gelince kim dur diyebilir Rabbim ne yazdıysa o ama bu belirsizlik beni tüketiyor inanın dua ederken ne diyeceğimi bilemiyorum bu olsun şu olsun diye dilekler gelmiyor aklıma sadece hayırlısı neyse o olsun diyorum hem benim hem evladım için...
bir sürü korku var içimde geleceğe dair hiç bir amacım planım yok sadece sorular ve endişe
kalan ömrümde neler göreceğim bilmiyorum ve kaygılanıyorum gelecek gün daha mı iyi daha mı kötü olacak?
yani evliliğimin durumunu biliyorsunuz öyle zor günler geçirdim ki o zaman ben bunu nasıl atlatırım diyordum, üstüne bu hastalık geldi, geçecek diyorum ama belki bitmemiştir sınavım arkası vardır belki neler göreceğim ben daha Rabbim diyorum.
eşimle aramız düzelmeden aramızda yıkılan güven duvarları tamir edilmeden bu iş geldi başıma şimdi iyice darmadağın olduk yanımda ama bunları konuşamıyoruz benim gücüm onun yüzü yok, içinde ne yaşıyor bilmiyorum ama ona en çok ihtiyaç duyduğum bugün ben ona güvenemiyorum, aylar önce beni boğuyorsun diyen adam benimle bu zorlu yolu geçebilecek mi yoksa beni yarı yolda bırakıp gidecek mi bilmiyorum ona güvenmiyorum, ondan kaçmak istiyorum aslında beni böyle zayıf görsün istemiyorum, onun karşısında aciz hissediyorum saçsız,hamile ve hasta bir kadınım çaresizim, iyiki eşim var diyemiyorum korkuyorum...
annem bu hastalığa onun bana yaşattığı derin üzüntünün neden olduğunu düşünüyor ve araları kötü evde bir gerginlik havası hakim...
ben eve mahkum kaderine razı bir kurban gibi hissediyorum bir yandan hamilelik, bir yandan hastalık...
bebek ne olacak, şekerim nasıl düşecek düşmezse bebek ya da ileri de ben şeker hastası mı olacağım bir gün yine kanser olur muyum metastas yapar mı?
benim haleti ruhiyem böyle kızlar 2 gün iyi 1 gün kötü
sizin de içinizi şişirdim değil mi:26:
bugün hava kapalı burada içim gibi sabah huzursuz uyandım gece burnum kanadı sabah da,kahvaltıdan sonra da şekerim 160 çıkmasın mı sinirlerim bozuldu ağla ağla sabahtan beri durup durup ağlıyorum abdest alayım diye duşa girdim başladım ağlamaya annem hıçkırıklarıma koştu ama geçmiyor hala ağlıyorum...
akşam netten ilk defa hastalığımla ilgili biraz bakınayım dedim pişman oldum meğer doktorlar moralim bozulmasın diye benimle muhattap olmuyorlarmış, ben de prof olmuşlar burunları havada diyordum...
benim evrem erken evre değilmiş onu anladım kitle ele gelmeden erken tanı oluyormuş benimki 6 cm çok büyük oluyor o yüzden hemen ameliyat etmemişler beni büyük ve yayılmış kanserler için önce kemoterapi yapılır diyor doktorlar kurtulma ihtimali yüksek olan grup erken evre bizim için şans %60 larda imiş amaç hastayı çok yaşatmak değil, kaliteli acısız yaşatmak diyor, benimki ilerde bir gün kemiğe beyine akciğere metastas yapma hatta aynı memede tekrarlama olasılığı yüksekmiş, kanser hastaları ölümle yüzleşmeli diyor bir başkası, bir tanesi üzüntü tetikler kanseri diyor...
Ölümden korkmuyorum ecel gelince kim dur diyebilir Rabbim ne yazdıysa o ama bu belirsizlik beni tüketiyor inanın dua ederken ne diyeceğimi bilemiyorum bu olsun şu olsun diye dilekler gelmiyor aklıma sadece hayırlısı neyse o olsun diyorum hem benim hem evladım için...
bir sürü korku var içimde geleceğe dair hiç bir amacım planım yok sadece sorular ve endişe
kalan ömrümde neler göreceğim bilmiyorum ve kaygılanıyorum gelecek gün daha mı iyi daha mı kötü olacak?
yani evliliğimin durumunu biliyorsunuz öyle zor günler geçirdim ki o zaman ben bunu nasıl atlatırım diyordum, üstüne bu hastalık geldi, geçecek diyorum ama belki bitmemiştir sınavım arkası vardır belki neler göreceğim ben daha Rabbim diyorum.
eşimle aramız düzelmeden aramızda yıkılan güven duvarları tamir edilmeden bu iş geldi başıma şimdi iyice darmadağın olduk yanımda ama bunları konuşamıyoruz benim gücüm onun yüzü yok, içinde ne yaşıyor bilmiyorum ama ona en çok ihtiyaç duyduğum bugün ben ona güvenemiyorum, aylar önce beni boğuyorsun diyen adam benimle bu zorlu yolu geçebilecek mi yoksa beni yarı yolda bırakıp gidecek mi bilmiyorum ona güvenmiyorum, ondan kaçmak istiyorum aslında beni böyle zayıf görsün istemiyorum, onun karşısında aciz hissediyorum saçsız,hamile ve hasta bir kadınım çaresizim, iyiki eşim var diyemiyorum korkuyorum...
annem bu hastalığa onun bana yaşattığı derin üzüntünün neden olduğunu düşünüyor ve araları kötü evde bir gerginlik havası hakim...
ben eve mahkum kaderine razı bir kurban gibi hissediyorum bir yandan hamilelik, bir yandan hastalık...
bebek ne olacak, şekerim nasıl düşecek düşmezse bebek ya da ileri de ben şeker hastası mı olacağım bir gün yine kanser olur muyum metastas yapar mı?
benim haleti ruhiyem böyle kızlar 2 gün iyi 1 gün kötü
sizin de içinizi şişirdim değil mi:26:
Eki Görüntüle 544033maşallah subhanallah benim kızıma..... elleri ensesinde uykucu kızım benim. 29 haftalık
bugün hava kapalı burada içim gibi sabah huzursuz uyandım gece burnum kanadı sabah da,kahvaltıdan sonra da şekerim 160 çıkmasın mı sinirlerim bozuldu ağla ağla sabahtan beri durup durup ağlıyorum abdest alayım diye duşa girdim başladım ağlamaya annem hıçkırıklarıma koştu ama geçmiyor hala ağlıyorum...
akşam netten ilk defa hastalığımla ilgili biraz bakınayım dedim pişman oldum meğer doktorlar moralim bozulmasın diye benimle muhattap olmuyorlarmış, ben de prof olmuşlar burunları havada diyordum...
benim evrem erken evre değilmiş onu anladım kitle ele gelmeden erken tanı oluyormuş benimki 6 cm çok büyük oluyor o yüzden hemen ameliyat etmemişler beni büyük ve yayılmış kanserler için önce kemoterapi yapılır diyor doktorlar kurtulma ihtimali yüksek olan grup erken evre bizim için şans %60 larda imiş amaç hastayı çok yaşatmak değil, kaliteli acısız yaşatmak diyor, benimki ilerde bir gün kemiğe beyine akciğere metastas yapma hatta aynı memede tekrarlama olasılığı yüksekmiş, kanser hastaları ölümle yüzleşmeli diyor bir başkası, bir tanesi üzüntü tetikler kanseri diyor...
Ölümden korkmuyorum ecel gelince kim dur diyebilir Rabbim ne yazdıysa o ama bu belirsizlik beni tüketiyor inanın dua ederken ne diyeceğimi bilemiyorum bu olsun şu olsun diye dilekler gelmiyor aklıma sadece hayırlısı neyse o olsun diyorum hem benim hem evladım için...
bir sürü korku var içimde geleceğe dair hiç bir amacım planım yok sadece sorular ve endişe
kalan ömrümde neler göreceğim bilmiyorum ve kaygılanıyorum gelecek gün daha mı iyi daha mı kötü olacak?
yani evliliğimin durumunu biliyorsunuz öyle zor günler geçirdim ki o zaman ben bunu nasıl atlatırım diyordum, üstüne bu hastalık geldi, geçecek diyorum ama belki bitmemiştir sınavım arkası vardır belki neler göreceğim ben daha Rabbim diyorum.
eşimle aramız düzelmeden aramızda yıkılan güven duvarları tamir edilmeden bu iş geldi başıma şimdi iyice darmadağın olduk yanımda ama bunları konuşamıyoruz benim gücüm onun yüzü yok, içinde ne yaşıyor bilmiyorum ama ona en çok ihtiyaç duyduğum bugün ben ona güvenemiyorum, aylar önce beni boğuyorsun diyen adam benimle bu zorlu yolu geçebilecek mi yoksa beni yarı yolda bırakıp gidecek mi bilmiyorum ona güvenmiyorum, ondan kaçmak istiyorum aslında beni böyle zayıf görsün istemiyorum, onun karşısında aciz hissediyorum saçsız,hamile ve hasta bir kadınım çaresizim, iyiki eşim var diyemiyorum korkuyorum...
annem bu hastalığa onun bana yaşattığı derin üzüntünün neden olduğunu düşünüyor ve araları kötü evde bir gerginlik havası hakim...
ben eve mahkum kaderine razı bir kurban gibi hissediyorum bir yandan hamilelik, bir yandan hastalık...
bebek ne olacak, şekerim nasıl düşecek düşmezse bebek ya da ileri de ben şeker hastası mı olacağım bir gün yine kanser olur muyum metastas yapar mı?
benim haleti ruhiyem böyle kızlar 2 gün iyi 1 gün kötü
sizin de içinizi şişirdim değil mi:26:
o burun ne ööleee yaa hokka burun kız seni yerler yerler
ay tü tü tü maşallahh sübhanallah barekallahh
bugün hava kapalı burada içim gibi sabah huzursuz uyandım gece burnum kanadı sabah da,kahvaltıdan sonra da şekerim 160 çıkmasın mı sinirlerim bozuldu ağla ağla sabahtan beri durup durup ağlıyorum abdest alayım diye duşa girdim başladım ağlamaya annem hıçkırıklarıma koştu ama geçmiyor hala ağlıyorum...
akşam netten ilk defa hastalığımla ilgili biraz bakınayım dedim pişman oldum meğer doktorlar moralim bozulmasın diye benimle muhattap olmuyorlarmış, ben de prof olmuşlar burunları havada diyordum...
benim evrem erken evre değilmiş onu anladım kitle ele gelmeden erken tanı oluyormuş benimki 6 cm çok büyük oluyor o yüzden hemen ameliyat etmemişler beni büyük ve yayılmış kanserler için önce kemoterapi yapılır diyor doktorlar kurtulma ihtimali yüksek olan grup erken evre bizim için şans %60 larda imiş amaç hastayı çok yaşatmak değil, kaliteli acısız yaşatmak diyor, benimki ilerde bir gün kemiğe beyine akciğere metastas yapma hatta aynı memede tekrarlama olasılığı yüksekmiş, kanser hastaları ölümle yüzleşmeli diyor bir başkası, bir tanesi üzüntü tetikler kanseri diyor...
Ölümden korkmuyorum ecel gelince kim dur diyebilir Rabbim ne yazdıysa o ama bu belirsizlik beni tüketiyor inanın dua ederken ne diyeceğimi bilemiyorum bu olsun şu olsun diye dilekler gelmiyor aklıma sadece hayırlısı neyse o olsun diyorum hem benim hem evladım için...
bir sürü korku var içimde geleceğe dair hiç bir amacım planım yok sadece sorular ve endişe
kalan ömrümde neler göreceğim bilmiyorum ve kaygılanıyorum gelecek gün daha mı iyi daha mı kötü olacak?
yani evliliğimin durumunu biliyorsunuz öyle zor günler geçirdim ki o zaman ben bunu nasıl atlatırım diyordum, üstüne bu hastalık geldi, geçecek diyorum ama belki bitmemiştir sınavım arkası vardır belki neler göreceğim ben daha Rabbim diyorum.
eşimle aramız düzelmeden aramızda yıkılan güven duvarları tamir edilmeden bu iş geldi başıma şimdi iyice darmadağın olduk yanımda ama bunları konuşamıyoruz benim gücüm onun yüzü yok, içinde ne yaşıyor bilmiyorum ama ona en çok ihtiyaç duyduğum bugün ben ona güvenemiyorum, aylar önce beni boğuyorsun diyen adam benimle bu zorlu yolu geçebilecek mi yoksa beni yarı yolda bırakıp gidecek mi bilmiyorum ona güvenmiyorum, ondan kaçmak istiyorum aslında beni böyle zayıf görsün istemiyorum, onun karşısında aciz hissediyorum saçsız,hamile ve hasta bir kadınım çaresizim, iyiki eşim var diyemiyorum korkuyorum...
annem bu hastalığa onun bana yaşattığı derin üzüntünün neden olduğunu düşünüyor ve araları kötü evde bir gerginlik havası hakim...
ben eve mahkum kaderine razı bir kurban gibi hissediyorum bir yandan hamilelik, bir yandan hastalık...
bebek ne olacak, şekerim nasıl düşecek düşmezse bebek ya da ileri de ben şeker hastası mı olacağım bir gün yine kanser olur muyum metastas yapar mı?
benim haleti ruhiyem böyle kızlar 2 gün iyi 1 gün kötü
sizin de içinizi şişirdim değil mi:26:
çekirdeeeeek çok sevindim yavrum ya çoookmutluyum şu anda allah devamını getrsin inşallah bak gördünmü yaa
wen tatlım ne güzel bi kız bu maşallahya benim usg ler neden böle değil anlamyrum ya sinir oluyrum he ne güzelde çıkmış allah nazardan saklasın
çok yoruldum ben ya bu arada ıspanak yemeği yapmaktan nefret ediyrum
Eki Görüntüle 544033maşallah subhanallah benim kızıma..... elleri ensesinde uykucu kızım benim. 29 haftalık
çok teşekkür ederiz ayşe teyzesi :)) sağlıkla bi doğursakta mıncıklasak sevsek....oyyyyyyyyyyy
çekirdeeeeek çok sevindim yavrum ya çoookmutluyum şu anda allah devamını getrsin inşallah bak gördünmü yaa
wen tatlım ne güzel bi kız bu maşallahya benim usg ler neden böle değil anlamyrum ya sinir oluyrum he ne güzelde çıkmış allah nazardan saklasın
çok yoruldum ben ya bu arada ıspanak yemeği yapmaktan nefret ediyrum
kızına nazar değmesin wen maşşallah ....ohhhhhhhhhhh ekmek alden su gölden keyfe bak.
yani çalış derdi yok.vıdı vıdı yok.geçim derdi yok.okul yok iş yok gel keyfim gel
en güzelide bir hayatın o kadar başında ki bebeklerimiz.yaşlanmalarına daha çok var
biz ise yaşlanıyoruz :18:
canım bunları düşünmen o kadar normal ki...hiç kolay bişey geçirmiyorsun herşeye rağmen çok çok iyisin hatta...
ben de bu tip şeylere derin üzüntülerin sebep olduğunu düşünüyorum tabii suçu direk eşine atmak istemem ama annende
haklı bi yerde..sen onun yavrususun düşünsene bak sende anne olucaksın annen için bile çok zor bişey
Allah hepinizin yardımcısı olsun canım...şunu bil ki aciz zayıf felan değilsin bu güçlüklere bu durumda hala göğüs
gerebiliyosun senin yavrunu taşıman onu büyütmen bile çok büyük bi umut sebebi...
Canım Rabbim sana bu hastalığı bu dönemde verdiyse mutlaka senin iyiliğin içindir Allah kuluna zulmetmez
adım gibi biliyorum ki bu şer görünen olaylarda çok hayır var dua et ağla...ağlamamak için sıkma kendini düşüncelerini
aç yaz konuş rahatla mutlaka...daha önce de söylemiştim inşirah ve duha surelerini oku mutlaka anlamalrını da oku
(Ey Muhammed!) Senin göğsünü açıp genişletmedik mi / Belini büken yükünü üzerinden kaldırmadık mı?
Senin şânını yükseltmedik mi? / Şüphesiz güçlükle beraber bir kolaylık vardır./Gerçekten, güçlükle beraber bir kolaylık vardır.
Öyleyse, bir işi bitirince diğerine koyul / Ancak Rabbine yönel ve yalvar. (inşirah)
hiç de içimizi şişirmedin sen böyle yazıp içini açtıkça ben rahatladığına inanıyorum seviniyorum okumaktan da hiç sıkılmıyorum :)
Canm keske bakmasaydn internete. İnternette cogu sey abartilarak anlatiliyo. Hamileligimin ilk aylarinda girmedigim gebelik sitesi okumadigim dogum hikayesi kalmamisti. Dogum yaparken olecegimi falan dusunmeye baslamistm bi ara psikolojim yerle bir olmustu. Esim okuma sunlari dedikce acip acip bakiyodum, az kalsn interneti kapattiriyodu. Sen doktorlarinin soylediklerini dinle gerisine kulaklarini tika. Gecen gun kemoterapide sanirim diger hastalarin nekadar demoralize edici olduklarindan bahsetmistin. Belkide onlar yasamak icin bi sebepleri olmadigini dusunmeye baslamistir. Ama senin mucizen var, daha yasayacak guzel gunleriniz var insallah. Moralini yuksek tutman cok onemli. Tabiki agliyacaksin cunku sirtindaki yuk cok buyuk. Ama sirtindaki yuk aklina geldiginde bide karnindakini dusun. Onun minicik ellerini ayaklarini optugunu dusun, kokusunu icine cektigini dusun.. Dogumada az kaldi. Sagsalim minigine kavuscaksn insallah ve o senin en buyuk destekcin olacak..
yani çalış derdi yok.vıdı vıdı yok.geçim derdi yok.okul yok iş yok gel keyfim gel
en güzelide bir hayatın o kadar başında ki bebeklerimiz.yaşlanmalarına daha çok var
biz ise yaşlanıyoruz :18:
yani çalış derdi yok.vıdı vıdı yok.geçim derdi yok.okul yok iş yok gel keyfim gel
en güzelide bir hayatın o kadar başında ki bebeklerimiz.yaşlanmalarına daha çok var
biz ise yaşlanıyoruz :18:
Ben bugün tekmelerin heyecanından doktor kontrolümüzü yazmayı unuttum size :)
Bebiş 1 kilo olmuş, dil çıkarıp duruyordu ultrasonda. ama 3 boyutluda göstermedi yüzünü sıpa. her zamanki gibi pipi ortadaydı :)
Yaşam sınırını geçtin dedi doktor, şimdiki hedef 32. hafta.
şekerim 150 çıkmış, çok yüksek değil ama sınırda. ilaç vermedi, şekeri de tamamen kes demiyorum ama şekeri mümkün olduğunca barsaklarda tutucaksın dedi. bunu da buğday ekmeği, kepek ekmeği,ve bol bol salatalık yiyerek yapıcaksın dedi. (Ne demekse ben de anlamadım :)
Eğer şeker 200'e çıkarsa insülin başlanırmış, çünkü şeker olan annenin bebeğinde solunum sıkıntısı olurmuş. mutlu mesut anne karnında yaşayan bebek, dünyaya geldiğinde şoka girer ve nefes alamazmış. o yüzden dikkat dedi.
1 kilo iyi mi sizce 27+3 için ?
Ben bugün tekmelerin heyecanından doktor kontrolümüzü yazmayı unuttum size :)
Bebiş 1 kilo olmuş, dil çıkarıp duruyordu ultrasonda. ama 3 boyutluda göstermedi yüzünü sıpa. her zamanki gibi pipi ortadaydı :)
Yaşam sınırını geçtin dedi doktor, şimdiki hedef 32. hafta.
şekerim 150 çıkmış, çok yüksek değil ama sınırda. ilaç vermedi, şekeri de tamamen kes demiyorum ama şekeri mümkün olduğunca barsaklarda tutucaksın dedi. bunu da buğday ekmeği, kepek ekmeği,ve bol bol salatalık yiyerek yapıcaksın dedi. (Ne demekse ben de anlamadım :)
Eğer şeker 200'e çıkarsa insülin başlanırmış, çünkü şeker olan annenin bebeğinde solunum sıkıntısı olurmuş. mutlu mesut anne karnında yaşayan bebek, dünyaya geldiğinde şoka girer ve nefes alamazmış. o yüzden dikkat dedi.
1 kilo iyi mi sizce 27+3 için ?
evet söylemiştin duha ve inşirah okuyacağım Ayşe duadan başka elimden gelecek bir şey yok
çok anlayışlısın canım umarım kimseyi sıkmıyorumdur ama size yazınca rahatlıyorum gerçekten ağlamaktan helak oldum ama dediğin gibi sıkmak daha kötü ağlayınca şekerim de düştü 118 e
ben de direk birini suçlamak istemiyorum bu olayla ilgili kader diyorum zaten bunların bana faydası da yok, beni üzen eşime mi babamın durumuna çok üzülmüş olmama mı faturayı keseyim yoksa 11 ay evvel elime ceviz büyüklüğünde gelen kitlenin tümör olduğunu fark edemeyen onca doktorlara mı?
kader denen tam da bu ayşe tek tesellim evladım onu sağ salim kucağıma alsam bu yükün yarısı hafifleyecek onunla oyalanırken her şeyi unutacağım sanki umarım bu hevesim kursağımda kalmaz diyorum ya artık dua ederken şu olsun demeye korkuyorum Allah tan gelecek her şeye razıyım artık bekliyorum...
umarım dediğin gibi olur hepsi iyilikle nihayet bulur ama iyimser olmaya da korkuyorum ne yalan diyeyim...
ne şanslısın he ben özellikle okadar para verip 4 boyutluya girmeyi düşünyrum ayda bir kontrol onda da bişe görmyrum anlamyrum özlyrumteşekkür ederiz teyzesi.bizim doktor 4 boyutluda çekiyor ondan böyle canım.diğerlerinde böyle net gözükmüyor malesef
öyle merak ediyorum ki o anları nasıl olucak kime benziycek
çok da az kaldı az daha sabredicez gelicek yavrularımız inşallah :)
ay canım sorma ben de hıc sevmıyorum ıspanak yıkmayaı pişirmeyı bi de ıkı lokmada bitio gıcık oluyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?