Tatlım benim yaaa çok mutlu oldum inan çünkü bebeğin hareketlerini takip etmek bi anne için çok önemli senin yazılarını her okuduğumda sabır diliyodum sana bebeğim her hareket ettiğinde sana dua ediyodum oyyy tatlı anne seniiBugün 30 senelik hayatımın en güzel günü..
Bugün doktor randevumuz vardı ve ben sabahın 5'inden beri ayaktayım.. kötü bir rüya ile uyandım, kendime gelmeye çalışırken sabah tam 6'da, oğlumun ilk tekmesiyle onunla aramda hiç kopmayacak o uzun ve güzel bağ tam anlamıyla kurulmuş oldu.
Gözyaşlarıyla , katıla katıla ağlayarak , hayatımda hiç sevinmediğim kadar sevinerek başladım güne..
Allah'ım hepimize ama hepimize onları koklamayı ,öpmeyi nasip etsin.
Biraz geç oldu ama beklemeye değdi. Çok mutluyum . :2:
Bu ne yaaa çok tatlışş bu minik Allahım nazarlardan saklasınEki Görüntüle 544033maşallah subhanallah benim kızıma..... elleri ensesinde uykucu kızım benim. 29 haftalık
Canım bebeğin kilosu gayet normal bence benim de 27+4 de 1 kilo 170 gr dı doktorum normal demişti yiriim ben onuuuu:131:Ben bugün tekmelerin heyecanından doktor kontrolümüzü yazmayı unuttum size :)
Bebiş 1 kilo olmuş, dil çıkarıp duruyordu ultrasonda. ama 3 boyutluda göstermedi yüzünü sıpa. her zamanki gibi pipi ortadaydı :)
Yaşam sınırını geçtin dedi doktor, şimdiki hedef 32. hafta.
şekerim 150 çıkmış, çok yüksek değil ama sınırda. ilaç vermedi, şekeri de tamamen kes demiyorum ama şekeri mümkün olduğunca barsaklarda tutucaksın dedi. bunu da buğday ekmeği, kepek ekmeği,ve bol bol salatalık yiyerek yapıcaksın dedi. (Ne demekse ben de anlamadım :)
Eğer şeker 200'e çıkarsa insülin başlanırmış, çünkü şeker olan annenin bebeğinde solunum sıkıntısı olurmuş. mutlu mesut anne karnında yaşayan bebek, dünyaya geldiğinde şoka girer ve nefes alamazmış. o yüzden dikkat dedi.
1 kilo iyi mi sizce 27+3 için ?
bugün hava kapalı burada içim gibi sabah huzursuz uyandım gece burnum kanadı sabah da,kahvaltıdan sonra da şekerim 160 çıkmasın mı sinirlerim bozuldu ağla ağla sabahtan beri durup durup ağlıyorum abdest alayım diye duşa girdim başladım ağlamaya annem hıçkırıklarıma koştu ama geçmiyor hala ağlıyorum...
akşam netten ilk defa hastalığımla ilgili biraz bakınayım dedim pişman oldum meğer doktorlar moralim bozulmasın diye benimle muhattap olmuyorlarmış, ben de prof olmuşlar burunları havada diyordum...
benim evrem erken evre değilmiş onu anladım kitle ele gelmeden erken tanı oluyormuş benimki 6 cm çok büyük oluyor o yüzden hemen ameliyat etmemişler beni büyük ve yayılmış kanserler için önce kemoterapi yapılır diyor doktorlar kurtulma ihtimali yüksek olan grup erken evre bizim için şans %60 larda imiş amaç hastayı çok yaşatmak değil, kaliteli acısız yaşatmak diyor, benimki ilerde bir gün kemiğe beyine akciğere metastas yapma hatta aynı memede tekrarlama olasılığı yüksekmiş, kanser hastaları ölümle yüzleşmeli diyor bir başkası, bir tanesi üzüntü tetikler kanseri diyor...
Ölümden korkmuyorum ecel gelince kim dur diyebilir Rabbim ne yazdıysa o ama bu belirsizlik beni tüketiyor inanın dua ederken ne diyeceğimi bilemiyorum bu olsun şu olsun diye dilekler gelmiyor aklıma sadece hayırlısı neyse o olsun diyorum hem benim hem evladım için...
bir sürü korku var içimde geleceğe dair hiç bir amacım planım yok sadece sorular ve endişe
kalan ömrümde neler göreceğim bilmiyorum ve kaygılanıyorum gelecek gün daha mı iyi daha mı kötü olacak?
yani evliliğimin durumunu biliyorsunuz öyle zor günler geçirdim ki o zaman ben bunu nasıl atlatırım diyordum, üstüne bu hastalık geldi, geçecek diyorum ama belki bitmemiştir sınavım arkası vardır belki neler göreceğim ben daha Rabbim diyorum.
eşimle aramız düzelmeden aramızda yıkılan güven duvarları tamir edilmeden bu iş geldi başıma şimdi iyice darmadağın olduk yanımda ama bunları konuşamıyoruz benim gücüm onun yüzü yok, içinde ne yaşıyor bilmiyorum ama ona en çok ihtiyaç duyduğum bugün ben ona güvenemiyorum, aylar önce beni boğuyorsun diyen adam benimle bu zorlu yolu geçebilecek mi yoksa beni yarı yolda bırakıp gidecek mi bilmiyorum ona güvenmiyorum, ondan kaçmak istiyorum aslında beni böyle zayıf görsün istemiyorum, onun karşısında aciz hissediyorum saçsız,hamile ve hasta bir kadınım çaresizim, iyiki eşim var diyemiyorum korkuyorum...
annem bu hastalığa onun bana yaşattığı derin üzüntünün neden olduğunu düşünüyor ve araları kötü evde bir gerginlik havası hakim...
ben eve mahkum kaderine razı bir kurban gibi hissediyorum bir yandan hamilelik, bir yandan hastalık...
bebek ne olacak, şekerim nasıl düşecek düşmezse bebek ya da ileri de ben şeker hastası mı olacağım bir gün yine kanser olur muyum metastas yapar mı?
benim haleti ruhiyem böyle kızlar 2 gün iyi 1 gün kötü
sizin de içinizi şişirdim değil mi:26:
masallah subuhanallahEki Görüntüle 544033maşallah subhanallah benim kızıma..... elleri ensesinde uykucu kızım benim. 29 haftalık
Bunlari hissetmen cok normal kolay birsey degil yasadigin. Ama unutmaki canim saglam insanin da yarina cikmaya senedi yokbugün hava kapalı burada içim gibi sabah huzursuz uyandım gece burnum kanadı sabah da,kahvaltıdan sonra da şekerim 160 çıkmasın mı sinirlerim bozuldu ağla ağla sabahtan beri durup durup ağlıyorum abdest alayım diye duşa girdim başladım ağlamaya annem hıçkırıklarıma koştu ama geçmiyor hala ağlıyorum...
akşam netten ilk defa hastalığımla ilgili biraz bakınayım dedim pişman oldum meğer doktorlar moralim bozulmasın diye benimle muhattap olmuyorlarmış, ben de prof olmuşlar burunları havada diyordum...
benim evrem erken evre değilmiş onu anladım kitle ele gelmeden erken tanı oluyormuş benimki 6 cm çok büyük oluyor o yüzden hemen ameliyat etmemişler beni büyük ve yayılmış kanserler için önce kemoterapi yapılır diyor doktorlar kurtulma ihtimali yüksek olan grup erken evre bizim için şans %60 larda imiş amaç hastayı çok yaşatmak değil, kaliteli acısız yaşatmak diyor, benimki ilerde bir gün kemiğe beyine akciğere metastas yapma hatta aynı memede tekrarlama olasılığı yüksekmiş, kanser hastaları ölümle yüzleşmeli diyor bir başkası, bir tanesi üzüntü tetikler kanseri diyor...
Ölümden korkmuyorum ecel gelince kim dur diyebilir Rabbim ne yazdıysa o ama bu belirsizlik beni tüketiyor inanın dua ederken ne diyeceğimi bilemiyorum bu olsun şu olsun diye dilekler gelmiyor aklıma sadece hayırlısı neyse o olsun diyorum hem benim hem evladım için...
bir sürü korku var içimde geleceğe dair hiç bir amacım planım yok sadece sorular ve endişe
kalan ömrümde neler göreceğim bilmiyorum ve kaygılanıyorum gelecek gün daha mı iyi daha mı kötü olacak?
yani evliliğimin durumunu biliyorsunuz öyle zor günler geçirdim ki o zaman ben bunu nasıl atlatırım diyordum, üstüne bu hastalık geldi, geçecek diyorum ama belki bitmemiştir sınavım arkası vardır belki neler göreceğim ben daha Rabbim diyorum.
eşimle aramız düzelmeden aramızda yıkılan güven duvarları tamir edilmeden bu iş geldi başıma şimdi iyice darmadağın olduk yanımda ama bunları konuşamıyoruz benim gücüm onun yüzü yok, içinde ne yaşıyor bilmiyorum ama ona en çok ihtiyaç duyduğum bugün ben ona güvenemiyorum, aylar önce beni boğuyorsun diyen adam benimle bu zorlu yolu geçebilecek mi yoksa beni yarı yolda bırakıp gidecek mi bilmiyorum ona güvenmiyorum, ondan kaçmak istiyorum aslında beni böyle zayıf görsün istemiyorum, onun karşısında aciz hissediyorum saçsız,hamile ve hasta bir kadınım çaresizim, iyiki eşim var diyemiyorum korkuyorum...
annem bu hastalığa onun bana yaşattığı derin üzüntünün neden olduğunu düşünüyor ve araları kötü evde bir gerginlik havası hakim...
ben eve mahkum kaderine razı bir kurban gibi hissediyorum bir yandan hamilelik, bir yandan hastalık...
bebek ne olacak, şekerim nasıl düşecek düşmezse bebek ya da ileri de ben şeker hastası mı olacağım bir gün yine kanser olur muyum metastas yapar mı?
benim haleti ruhiyem böyle kızlar 2 gün iyi 1 gün kötü
sizin de içinizi şişirdim değil mi:26:
Ben bugün tekmelerin heyecanından doktor kontrolümüzü yazmayı unuttum size :)
Bebiş 1 kilo olmuş, dil çıkarıp duruyordu ultrasonda. ama 3 boyutluda göstermedi yüzünü sıpa. her zamanki gibi pipi ortadaydı :)
Yaşam sınırını geçtin dedi doktor, şimdiki hedef 32. hafta.
şekerim 150 çıkmış, çok yüksek değil ama sınırda. ilaç vermedi, şekeri de tamamen kes demiyorum ama şekeri mümkün olduğunca barsaklarda tutucaksın dedi. bunu da buğday ekmeği, kepek ekmeği,ve bol bol salatalık yiyerek yapıcaksın dedi. (Ne demekse ben de anlamadım :)
Eğer şeker 200'e çıkarsa insülin başlanırmış, çünkü şeker olan annenin bebeğinde solunum sıkıntısı olurmuş. mutlu mesut anne karnında yaşayan bebek, dünyaya geldiğinde şoka girer ve nefes alamazmış. o yüzden dikkat dedi.
1 kilo iyi mi sizce 27+3 için ?
Tatlım benim yaaa çok mutlu oldum inan çünkü bebeğin hareketlerini takip etmek bi anne için çok önemli senin yazılarını her okuduğumda sabır diliyodum sana bebeğim her hareket ettiğinde sana dua ediyodum oyyy tatlı anne senii
Canım bebeğin kilosu gayet normal bence benim de 27+4 de 1 kilo 170 gr dı doktorum normal demişti yiriim ben onuuuu:131:
masallah caim bebisine.
ayni gidiyorum benimde 27. haftamda 1kg di. gayet normal yani:)
biraz önce kontrölüm vardi.haberler pek yi degil. rahim agzi iyice incelmis. artik wc ye de gtmem yasaklandi. ayaklarimi da yukari kaldirdilar. moralim cok bozuk. ne zormus
her an hersey olabilirmis.herhangi bir sanci, kanama, suyun azalmasinda aninda baska bir sehirdeki hastaneye kaldiracaklarmis. hicbirsey belli degil dediler. ben de sasirdim.ee bu nedemek şimdi erken doğummu var. hayırola inşallah
her an hersey olabilirmis.herhangi bir sanci, kanama, suyun azalmasinda aninda baska bir sehirdeki hastaneye kaldiracaklarmis. hicbirsey belli degil dediler. ben de sasirdim.
cnm sen zorlanmakta haklısın.
32 yaşına kadar özgürce yaşamışsın ,cok sosyal bi hayatın varken şimdi eve tıkılmışsın bide evde yaşlı kayınpederin var cok cokk zor olmalı senin için
e bide doktor bi eşin var o da zor.
Allah kolaylık versin sana.
Amin cnm Allah razı olsun ne güzel dua
her an hersey olabilirmis.herhangi bir sanci, kanama, suyun azalmasinda aninda baska bir sehirdeki hastaneye kaldiracaklarmis. hicbirsey belli degil dediler. ben de sasirdim.
Balkon duvarımın biri de kırılacak.Oda büyüyecek, parke kaplanacak falanBenim evde toz toprak olacak mecburen
Yarın doktor kontrolum var
Cok heyecanlıyım , bu arada benim kizcemin hiç ultrason fotosu yok biliyor musunuz
Dktorum umursamiyor resim çekmek , yüzünü göstermek ona zaman kaybı gibi geliyor
Sürekli kalbi, bacağı, kolu gibi seylere bakıyor
Bu sefer inatla isteyeceğim
kızlar bişi sorcam
sabah okula gıtmek için 15dakka otobüs duragına yuruyorum
yürürken sankı alttan elektrık vermişler gibi oldu2-3kez
demin okuldan dönerkende oldu
ayaktayken otururken yok, yürüken oluyor
sankı prizden fişi çekerken bazen olurya az bi akım değer parmakalrınıza
alttan öyle bişi yaşayan var mı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?