- 4 Ocak 2012
- 1.209
- 1.859
- 83
Hep guclu olmaya calistim inanin moralimi yuksek tutmak icin rabbimden dilemeye bile korktum inancsiz biri degilim kesinlikle yanlis anlamayin ama her dua ettigimde bebegimi hastalikli olarak kabul ederim uzulurum gucumu kaybederim diye hep korkup kactim. Herkes cok guclusun dedi evladim icin gucluydum. Dusuncelerden kacmak icin el ugraslarina verdim kendimi. Bebegimin ilk hasta oldugunu ogrendigimde onu hastaligiyla kabul edebilmek icin hemen alisverisine kostum. Hep unutmaya calistim derin dusuncelere dalmaktan hep alikoydum kendimi. Hep dogum sonrasindan korkuyordun. Karnimda hareketlerini hissetmeyince bebegimi yanimda bulamayincada acaba bu kadar guclu olabilecekmiyim diye de kendimi sorguluyordun. Cok sukur dogum yaptim omerden guzel haberler aldikca ayakta durdum yanimda degildi ama yine guclu durdum. Yogun bakimdaki doktor kucagina almak ister misin diye sordugunda yine onun sagligi icin yok dedim kendi anneligimden gecip yok dedim. Annelik onun icin bile onun sevgisinden kendini yoksun birakmasmis. Burda herkes annelik ; diye baslayan guzel cumleler kurarken benimde annelik tanimim bu iste kizlar. Hastane odasinda bile gucluydum iste ama taburcu olurken dayanamadim. Yavrumu hastanede terketmis gibi hissettim. Kotu anneyim gibi geldi. Bundan 4 sene once bir film izlemistim baba oglu icin kendi kalbini baska bir organini evladina bagislanmak sureti ile baskasina bagisliyordu. Saatleece aglamistim. Bie doktir ciksa karsimada evladim icin kalbimi istese keske diyorum.Amacim sizi uzmek degil yasadiklarimi yazip rahatlamak. Kimseyle konusamiyorum esime anlatsam uzuluyir agliyor anneme anlatamiyorum. Agliyorum telefonlardan kaciyorum. Guclu olmak istiyorum yine yeniden