- 5 Ekim 2011
- 2.898
- 1.851
- 248
şuan o kadar üzgünüm ki ağlamadan duramıyorum. 5 senelik arkadaşım olan tavşanım ölmüş. annem gelmişti onun burada taksit ödemesi vardı evi filan süpürdü dedim anne sen çıkarken bende tavşana yemek vereyim o da birlikte çıkalım bende göreyim dedi birde çıktım ki her zaman bizim sesimizi duyunca merdiven başına gelen oğlum kaskatı olmuş yatıyordu. nasıl üzüldüm anlatamam yemekleri herşeyi vardı dün çıkmadım yanına kayınvalidem verdi diye. keşke çıksaydım kendimi suçluyorum çıkıp görmedim diye. annem götürdü ben hallederim sen görme daha fazla dedi ama nasıl üzüldüm anlatamam onun o halini görünce. bir gün elbet ölecekti ama ne bileyim sanki hiç ölmeyecekmiş geliyordu. bir daha hayvan alıp bakabileceğimi sanmıyorum,bu yüzden eşime ilk aldığında kızmıştım ama geri verdirmedim el kadardı çünkü.çok koydu ya 


