- 18 Şubat 2015
- 1.202
- 2.072
- 133
Arkadaslar biz esimin azosperm oldugunu öğrenmeden evvel bende kist oluşuyordu ve bir sene olmamasıni hep kendimden bildim. Klomen tedavileri uyguladık ama yinede olmayınca esime yoğunlaştık. Ben bir sene o hissi en derin yerine kadar hissettim benim çocuğum olmuyor diye eşimi kendimden soğutmaya falan başladım. Çünku bu acı cok büyüktü ve isteseydi o baba olabilirdi. Cahillik işte. Sonra eşimden kaynaklandığını ögrendik ve o koskoca sıfırı görunce yıkıldık. Ama eşim benim gibi davranmadı hic kendi içi daha cok acırken hep bana destek oldu. Ben eşimle tanışmadan evvel evlenirsem sadece anne olmak için evlenirim diyordum. Ama esime aşık olunca anneliģi unutmustum hatta bir süre korunduk bile. Evliliğimde her geçen gün daha da baģlandım. Bu imtihan bizi tam bir aile yaptı. Iki kişilik bir aile ama olsun bebeğim olup eşim olmucaksa yaşayamazdım. Belki meyvemiz olmucak belki kuruyuk iki dal olarak gidecez. Ama dünyada sahip olabilecegim en güzel şeye sahibim. Inanın sorunun sizde ya da eşinizde olması hiç mühim değil. Ben eşimi bu ay senin spermin geldi ama benim kistim vardı yine nasip deilmis diye avuttum. Sahip olduklarımizla mutlu olmayı ögrenmemiz lazim çünku hayat cok kısa.