Sonunun sezaryen ile bitmesinin benim için tek sıkıntısı ayağa kalkamamak bebeğim ağlayınca koşamamaktı. İlk gece bunun stresi vardı üzerimde.
Çocuk ağlamaya başladı annem eşim oğlum uyuyo. Kalkmaya çalışıyorum ama önce bi bacağı indir sonra ötekini hadi yapabilirsin bebeğinin sana ihtiyacı var falan diye kendimi motive ederek kalkmaya çalıştım. Birkaç saat önce ameliyat olmuşum gayet normal bunlar ama ben kendimi o an evladıma yetemicek gibi hissettim ağrım da vardı haliyle. Sonra ben iki adımlık yolu 5 dakkada aşamadan annem uyandı kızımı slıp bana getirdi 3 sn de. Niye uyandırmıyosun kızım dur sen kalkma dedi. O an ayaklarımın kıymetini anladım. Sakat olanlara sabır versin Rabbim. Çok kötü bi duygu gerçekten. Sonra da bi başladım ağlamaya annem korkup eşimi uyandırdı zor sakinleştim. Ama o günün tamamına sit bi sinir boşalmadıydı ve rahatlattı :))) hep güçlü olmaya çalışan bi tipim ağlamak ayıp sanki. İçimde fırtınalar kopuyor ama sakin kalmaya çalışıyorum derin nefes alıyorum olayı örtbas ediyorum. bırak bi ağlasana ayıp sanki korkmak endişe etmek.. konuşa konuşa ağladım ohh rahatladım resmen :)) sonra çok daha iyiydim. Elhamdülillah baş ağrım vs olmadı buna da şükür.
Eve geldik 3. Gün araba bile kullandım eşimin doğumgünü idi. Ona sürpriz yapmaya çalıştım ama beceremedim :))) annem yapma gitme dedi dinlemedim eşimi aramış motorla geldi peşime yakaladı beni :))) sen git ben bi benzin alıp gelicem diyorum. Aşkım yarım depo benzin var diyo. Ya dolu dursun içim rahat etmiyo falan diye mıkırdanınca anladı Aşkım sen bana dünyanın en güzel hediyesini verdin bunun üstüne ne alsan basit kalıcak üzgünüm zaten bu ameliyatlı halinle buralara gelip bana ne kadar değer verdiğini de gösterdin hadi şimdi eve bekliyorum arkanda dedi

eve geldik. Ben çok üzülünce annem kuzenlerime pasta sipariş etti ufak bi sürpriz yaptık yine. Ben pasta da yaptım güzel oldu. Seneye kızıyla beraber kutlarlar artık:)