Ne güzelmiş ama. Kızımın canı çok tatlı. Korkusunu yenelim derken güzel hediyeler koydum. Şimdi sallanmaya başladımı peşini bırakmıyor bir an önce çıkarayım diye. Kandan korkan çocuk hiç umursamıyor. Çocukluk işte :)
Bundan iki hafta önce okul çıkışı kızı almaya gitmişim, herkes çıktı bakıyorum benimki gelmedi. Korktum tabi, koşa koşa sınıfa gittim. Ne göreyim, hüngür hüngür ağlıyor, ter içinde emekleyerek ellerini yere sürte sürte arıyor dişim kayboldu diye. Meğerse dişini çıkarmış sonra nasıl olmışsa yere düşürmüş kaybolmuş. Dizler, eller kapkara. Sınıftan çıkmıyor götüremiyorum. Zorla ikna ettim mektup yazarak durumu açıklamaya
ama hatırlayınca şimdi çok komik geliyor )))