- Konu Sahibi Blackbluee1
- #40.361
Uzun zamandır yazamıyorum. Herkese kolay gelsin. Bebek işi, anne olmak cooooook zormus. Çok zorlanıyorum. Sabahtan akşama kadar kucagimda, kolumda. Gozlerimin alti kahverengi uykusuzluluktan. Ayrıca benim esim de maalesef yardimci olmuyor canim. Sabah bir tuvalete gideyim diyorum. Arkamdan hemen ağlıyor bebeğim. Eee bir susturur insan. Ama ben gelene kadar ağlıyor çocuk. Tuvalette bile rahat yok derler ya valla orda bile rahat yokHenüz kocamı öldürmedim ama her an öldürebilirim . Çocuklara yardım etmedi diye öldürülen koca haberi görürseniz benimdir o
bir de daha bunun dis cikarmasi var. Ek besine gecis olaylari var. Gözümde her şey çok buyuyor. Her günüm aynı cok bunaldim... Allah çocuğuma saglik sıhhat versin. Herkesin evladını bağışlasın ama cok zormuss
çünkü sakin durabildigi vakit geliyor seviyor al bu. Ama ağlamada, krizlerde ben yalnızım. Bende calisiyorum ya yoruluyorum diyor anca. Ben çocuk isinin bu kadar zor olduğunu bilmiyordum 
..Biz bugun kırk günlük olduk şükür
...kızım büyüyor büyümesinede oğlum isyanlarda çok kiskaniyor avazinin çıktığı kadar bağırıyor bütün gün bebek uyumasın diye... çok inatçı ve sinirli oldu ne yapacağımı şaşırdım ne yapsam geri tepiyor tükendim artık
...Bugün o kadar sinirlendi ki bebeği dovucem diye üzerine yürüdü allahtan bebis kucagimdaydi... Böyle giderse ben sinir hastasi olurum oğlumu tanıyamıyorum artık...
