2018 Mayıs Anneleri

Bebeğinizin cinsiyeti ne olacak ?


  • Ankete Katılan
    349
Tesekkurler canim. Aynen dediğin gibi Zeynosrkn84 cim sonuç ta 1:100 gibi bir sonuç çıksa tamam derim ama zaten risk altında gözüküyor. En doğrusunu Allah bilir. Sonuç ta tedavi ile degistirebilecegim bir durum değil. Beni sinir eden onu yapmazsan bunuda yapmayız tavri
 
Yaşınızda hiç bişey yok ki ben 31 yaşındayım ilk çocuğum Allah nasip ederse ben 3 tane istiyorum ve 38 de ancak doğururum canım sıkıldı

Bende en az 4 çocuk istiyordum yada 3. Herkese kizi bulana kadar durmak yok diyordum ama baksana
ben geç evlendim. Aslen çocuk istemiyordum ve doğal olarak evlenmekte. Ama babam rahatsızlığı yüzünden uzun süre hastanede yattı. Ben yanında kalıyordum ve oğlu geldiğinde nasıl seviniyordu anlatamam. Birde kim gelirse gelsin kardeşi geldiğinde yüzünde güller açıyordu. O zaman evlat ve evladın kardeşi olmalı dedim.
 
ilk kez randevu alacagim ama, birkac ay ilerisine verselerde olur sonra devami gelir zaten. Epiduralli normal istedin dogru anladiysam, peki epidurali kac cm aciklikta verdiler vede merak ettim çatı muayenesinde demedilermi catin dar normal yapamazsin diye ?
 
Alıntıdır. Çok hoşuma gitti Kızlar:)

Bu blogda akıl vermeyi pek sevmiyorum (Sadece blogda değil aslında, hayatta da; çok yakınlarım olmadığı sürece, bana fikrim sorulmadığı sürece ‘şunu şöyle yap’ demekten çekiniyorum). Takıntı derecesinde önemsediğim bazı konular dışında (örneğin seyahat sırasında oto koltuğu kullanımı) genelde yazılarımda da tecrübe paylaşımı üzerinden ilerlemeyi tercih ediyorum. ‘Ben bunu böyle yaptım, bunu böyle gözlemledim, şunu şöyle keşfettim, bende şu işe yaradı/yaramadı… Aha da ortaya koyuyorum, almak isteyen almak istediği kadar alsın…’

Ama bir yandan da tecrübeyle gelen bir bilgi birikimi ve hatta bilgelik var. İstesen de var, istemesen de var… Öyle bir şey ki bu, ikinci kez anne olmak ilk kez anne olmaktan o kadar farklı ki, o kadar daha rahat ve kolay ki aslında, hani, ikincisinde bildiklerini birincisinde bilsen çok daha kolay olurdu hayat… Bazen diyorum ki madem üç çocuğa teşvik ediyor devlet, o zaman herkese bir ne bileyim simulasyonlu robot çocuk falan versinler ama böyle geceleri uyanan, dişleri çıkan, iki yaş krizi geçiren… Onları bir kez atlattıktan sonra ikincisinde en azından ne yapacağını biliyor insan…

Beş buçuk senedir iki çocuk annesiyim. Yakında üç çocuk annesi olacağım. Üç çocuk annesi arkadaşlarım, üçün zor olduğunu söylüyorlar. Yine de bazı hisler çok tanıdık. İkinci gebeliğimde kurduğum ‘Acaba bu bebeğimi de diğeri kadar sevebilecek miyim?’ endişesi yok mesela bu sefer… Seveceğimi biliyorum çünkü… ‘Acaba diğer çocuklarımı ihmal edecek miyim?’ diye korkularım da pek yok; istemesem de zaman zaman ihmal edeceğimi -ve bunun normal olduğunu- biliyorum. İster ‘başa gelen çekilir’ de, ister ‘su akar yolunu bulur’de, bu annelik işini elinize yüzünüze bulaştırmak için bayağı bir uğraşmanız lazım aslında… Diyeceğim o ki, her ne kadar bazen çuvalladığımızı düşünsek de çocuklarımız için en iyi ebeveynleriz aslında… (Bunu Freud ‘Ne yapsanız yapın kötü olacak’ diye ifade etmiş, ben ‘bardağın yarısı dolu’ demeyi tercih ediyorum!)
Şimdi iki çocuklu hayattan üç çocuklu hayata geçiş yapmanın eşiğindeyken, geride bırakacağım ‘iki çocuklu hayat’ımla ilgili bazı çıkarımlarda bulundum kendi kendime…. Ve bunları -belki de haddim olmadan- tavsiye niteliğinde paylaşmak istedim. Aslında tavsiyeden çok ‘ben yaptım, sen yapma’ niyetiyle… Sürç-ü lisan edersem affola…

Çocuklarını hiçbir zaman kıyaslama. Hele onların önünde hiç kıyaslama. Ablası şu kadar kilo doğmuştu, abisi bu zamanlar yürümüştü deme. Her çocuk farklı. Cidden öyle. Yaşamadan anlaşılmıyor ama öyle.

Sadece fiziksel özelliklerini değil, duygusal anlamda da kıyaslamalara girme. O daha duygusal, bu daha öfkeli deme. Biri daha anneci, öteki daha babacı ve hiç kimseci olabilir. Biri daha içe dönük, diğeri daha dokunsal bir tip olabilir. Aynı anne-babadan çıkan çocukların ne kadar farklı olabileceğini ancak birden fazla çocuk büyütünce anlıyor insan…

Uzmanların tavsiyelerini dinle, ama yerine getiremediğinde kendine kızma.‘Her çocuğunuza ayrı ayrı vakit ayırın, hepsiyle kaliteli zaman geçirin’ kulağa çok güzel geliyor ama o iş öyle olmayabiliyor bazen, hatta çoğunlukla olmuyor da zaten. Bu ne seni kötü bir anne yapar, ne de çocuğunu sürekli olarak ihmal edilen bir çocuk. Bazen tek bir söz, tek bir tensel yakınık yetiyor ihmal edilmiş duyguları onarmaya…

Büyük çocuğuna ‘Abi oldun, abla oldun’diyerek ondan yaşından büyük beklentilerde ve taleplerde bulunma. Abla da olsa abi de, o da hala çocuk. Evet, eve yeni ve küçücük bir bebek geldiği zaman diğeri birden büyümüş gibi görünüyor ama hala -ve belki de daha fazla- sana ihtiyacı var. Bu ihtiyacı zaman zaman karşılayamayacak olman, o ihtiyacını yok etmiyor.

Kıskançlığın çok normal -ve iyileştirici- bir duygu olabildiğini unutma. Kardeşini kıskandığını başkalarının yanında telaffuz etme, ama ona bu duygusunu tanıması için yardımcı ol.

Kardeş kavgalarını ayırma, araya girme, hakem olma. Biri diğerine fiziksel ya da duygusal anlamda şiddet uygulamıyorsa, büyük büyüklüğünü suistimal etmiyorsa karışma. Kaybeden hep sen oluyorsun, tecrübeyle sabit.

Birinin açtığı yoldan diğerinin de gitmesini bekleme… Biri spora düşkün olabilir, diğeri resim yapmaya… Evet, çoğunlukla ön teker arka tekeri takip ediyorama yaş ilerledikçe herkesin kendi ilgi alanları, kapasiteler, yetenekleri daha belirgin olmaya başlıyor. İki çocuğunu da aynı kalıba sokmaya çalışma…

Eşit davranacağım diye aynı muameleyi yapma, çünkü eşit değiller. Biri daha büyük, diğeri daha küçük. Önemli olan eşit değil, adil davranmak, ve bu bazen ikisine farklı şekilde muamele etmeyi gerektiriyor.

İkisini aynı seveceğim diye uğraşma, çünkü aynı değiller. Bu birini diğerinden daha fazla seveceğin anlamına gelmiyor; sadece birinde kendine daha yakın bulduğun özellikler, diğerinde sana daha iyi gelen duygular olabilir. Zaten istesen de ikisinin arasında ayrım yapman mümkün değil, sadece bazı günler seni kim daha az üzerse ona birazcık, çok azıcık daha yakın görürken bulabilirsin kendini ve bu çok normal!

Kendine haksızlık etme. Her şeyin altından kalkamayacaksın, yetişemeyeceksin, çocuklarını ihmal ettiğini düşüneceksin (belki de edeceksin), eninde sonunda kendini yetersiz hissedeceksin. Çünkü annesin sadece, insansın ve yapabileceklerin kısıtlı.

Bazı günlerin diğerinden daha zor, kimi günlerin harika geçeceğini, kendini çok az zaman mükemmel, çoğu zaman yetersiz hissedeceğini, önemli olanın yeterince iyi olmak olduğunu unutma…
Y
 

4 cm de kaldığında epidural yaptırdım diye hatırlıyorum . Figen hanım üstüne basa basa söyledi çok zorlanırsın olmaz dedi ama ben illede normal illede normal dedim :) Gördüm normali :)))
 
Kızlarrrrr freni boşalmış kamyon gibiyim , iştah patlaması var tatlı yiyiyorum tarçın falan kesmiyo... sonra tuzlu yiyiyorum , kıtlıktan çıkmış gibi hamurişi tüketiyorum zaten tombul hamile kaldım
 
Anladım canım Allah sabır versin bende 26 haftalık kaybettim 12 gün yaşadı yavrum nasip leri okadar mış Rabbim bunlara ömür versin
Amin canım benim inşallah rabbim onların ömrünü bunlara nasip etsin. Her şer de bir hayır var deyip rabbim e sığındım. Rabbim sabrını bol versin kolay değil ama. Tevekkül etmek en güzeli. Sağlıkla vaktinde gelsinler inş
 
Toplu alintilams icin, okurken coklu alintilaya tiklayip en son alttaki yorum yazma kisminda coklu alintilari ekleye tikliyorsunuz.

14:00’da canım çok heyecanlıyım İnşallahhh çoookkk çoookkk amiiinnnn
Umarim kolayca olup biter. Guzel sonuclar alirsiniz. Cok cikolata tatli yemeyin bebek hareket etmesin pek. Bence bebisiniz uyurken islem sakin sakin olsun bitsin.
 
Ben dev bira bardagi gibi bardakta tuzsuz ayran yapip iciyorum. O Beni sisirip bir sure idare ediyor. Ya da kanapede filan uyuyakalmama sebep oluyor. Boylece surekli yiyemiyorum. Siz de deneyin. Belki ise yarar.

Off soyle Turk isi hamurisi yapan olsa da yesem. Neler neler gecti aklimdan birden .. bir ayran yapayim ben yine.
 

Bende senin aksine devletten cok cektim ama doktordan doktora fark var apacik ortada. Bu yolculukda doktor cok onemli dedin gibi degisik birine denk gelmissin. seni cok iyi anliyorum ama degistirdinmi belki cok rahat edeceksin. Arastirma hastanesi bir nevi universite ve bizlerde deney gibi oluyoruz. Pek cok bayan cocukdan sonra isi birakmak zorunda kaliyor kimisi cok sansli annesi ve babanesi oldugundan Allah sefkatli kadin dogumculari arttirsn insallah. Bide bizden cok fazlami gorduklerinden nedir bi bıkkinlikla bize bakiyolar bence biz daha cok bunun etkisini goruyorz sanki anlatmakdan bikmislar ugrasmak istemiyolar gibi Allah hakkimizda mubarek olani eylesin insallah
 

Yedikten sonra vicdan azabı çekiyorum çünkü yediklerimin bebeğime faydası yok zararı var bugünden itibaren dikkat edicem o zaman gelsin ayranlarımız
 
Ayy canım zorla kendini, hamilelikte alınması gereken kilo ile ilgili bişeyler oku .aynı durumu bende yaşıyorum ama tutuyorum kendimi.ilk hamileliğimde 22 kilo aldım ve çok zor verdim zaten kilolu hamile kalmıştım . Psikolojim çok bozulmuştu işin içine lohusalık eklenince kabus oluyo Doğum sonrası kilolar
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…