2018 Temmuz Anneleri Paylaşım Alanı



biz evde gündüz 3 kişiyiz annem babam ben akşam eşim de gelir 4 ama sürekli ağlayan gazlı bir bebek benimkisi de şöyle düşünüyorum dq bence en takdir edilesi sizinki yardım almadan tek başınıza altından kalkabiliyorsunuz arada yanlız kalıyorum bende güç bela uyuttuğum bebek uyanacak diye korkudan nefesim falan kesiliyor halbuki bu benim ikinci çocuğum tecrübeliyim de ama bu çok farklı oldu biz de yeri geliyo o kadar kişi demlediğimiz çayı içemiyoruz aynı durumu seninle yaşayan onlarca insan var bugünler de geçecek onlarda büyüyecek diye düşünmek motive ediyor bir yerde burası da iyi ki var yoksa durum vahim
 

Aynen canım o kendini attığı, ağladığı dönemde çocuğu açlıkla terbiye edemeZdim. Mamaya bu kadar karşı değilim. Hatta çocuk doyuyo geceleri, uyuyor ne güZel mışıl mışıl diye kendimi teselli bile ediyorum:)
 
Inşallah düzelir canım bundan sonra hayatım böyle olacakmış gibi hissediyorum bazen. Eşim yardımcı oluyor akşamları oda olmasa kafayı yerdm sanırım. Bugünleri böyle isyanla geçirince de üzülüyorum çünkü bu anlar geri gelmeyecek. İlk kırk gün çok ağladı hep zaman hemen geçsin istedim şimdi o minicik günlerini özlüyorum. 2 ay sonra bu hallerini hatırlıycam özlüycem belkide. Günleri kızımla doya doya şikayet etmeden geçirmek istiyorum
Ne güzel canım şanslısın yardım edenler var.
Zaten en büyük tesellim burası. Siz olmasanız hepten kafayı yerdim sanrm. Eşime okuyorum bazen forumdan bi arkadaşın bebeğide böyleymiş bak buda öyleymiş diye. Benzer şeyleri yaşayan birileri olunca durum biraz daha normalleşiyor.
Bizim evde tam kapı girişinde parkeler hafif çıtırdıyor ama normalde duyulmaz o çıtırtı. Kızım uyurken o kısmı atlayıp resmen kapıdan zıplıyorum yakında evde uçucam uyanmasın diye :)
 
sütü arttırmak için birşeyler yapıyormusun bende çok uğraşıyorum. Bu aralar mamayı pek sevmemeye başladı yemek istemiyor. sürekli emziriyorum.

Hayır cnm hiç bi şey yapmıyorum. Kendimde farkettiklerim, oğlum çok emerse artıyor ve su içmediğim günler azalıyor. Rezeneymiş falan bi işe yaramadı.
 
burayi okusun esin =) Ben bugün su bile içemedim kucağımda uyuyor kalkamıyorum
 
İyi ki burası var zaten Yoksa insan kafayı yer. Hele atak haftasinda falan En azından durumu kabul ediyor insan. Bu normal bir süreç geçecek diye düşünüyorsun
 
Ben depresyonda sayılırım. Kendimi mutlu etmek için uğraşıyorum sürekli ama cık olmuyor. Normalde gezmeyi çok severim bu ara o bile yük gibi geliyor. Sürekli evde kapanıp duruyorum. İnsanlarla konuşasım bile yok. Bir burası bir de iki tane arkadaş ile konuşuyorum o kadar.
 
Canim annen baban olmasi ne guzel.Bir kosede otursalar bile manevi destekleri yeter ki önune sicak yemek geliyordur .Buyuk sans .Sıcağı gectim yemek goremiyoruz cogu zaman .
Benim bebeğim de cok gazli Bazen dışardan yiyoruz aksamlari.Oglenleri biskuvi meyveyle gecirdigim bile oluyor.Herkes bebek sevmeye geliyor ama bir ihtiyacın var mi diye soran olmuyor .
 
Gerçekten çok zor. Kayınvalidemlerle aynı apartmanda oturuyoruz ama onlara sadece mutluyken verebiliyorum çünkü ağlarken bu çocuk durmuyor alın ilgilenin çocuğunuzla oluyor. Ben de annem babam yanımda olsa keşke diyorum. O zaman bu kadar yorulmazdım kesinlikle. Şimdi yemek, temizlik, bulaşık, çamaşır, çocuk her şey benim üstümde. Annemler yanımda olsa ben sadece emzirip uyutma işini yapardım.
 
Ya çok iyi anlıyorum seni ya. Aynıyız biliyor musun? Benim kayınvalidem aynı apartmanda ama ne faydası var dersen, çocuk keyifli anındayken yarım saat seviyor, o sırada ben yemek çamaşır bulaşık hallediyorum. İnsanın kendi annesi babası gibi olmuyor hiç. Keşke yanımda olsalar, bu kadar zorlanmaz, bu kadar yıpranmazdım.
 
Yalnız değilsin. Onsuz dışarı çıkmam mümkün değil. Bir kez hep beraber dışarı çıktık, yemek yiyecektik avmde. Eşimle yemek seçmeye gittik, annemlere bıraktık oğlumuzu. 5 - 10 dk yoktum sadece ama ortalığı yıkmış. Nerde kaldın kızım durmuyor sensiz dediler. Gerçi o zamanlar yine iyi zamanlarımmış. En azından emzirme önlüğünü takıp her yerde emziriyordum rahat rahat. Şimdi emmesi için benim ayakta hoplaya zıplaya dolaşmam gerekiyor. Eski hayatımdan hiçbir şey kalmadı. Ne sinema, ne gezme, ne dizi film, ne uyku, ne yemek yemek... Hiçbir şey eskisi gibi değil ve çok bunaldım. Ya rahat rahat duş almak istiyorum. Sıcak suyun altında kalıp kemiklerim dinlensin vücudum rahatlasın istiyorum ama olmuyor çünkü ben ne zaman banyoya girsem ağlamaya başlıyor. Dediğin gibi, Allah yokluğunu göstermesin, çok çok çok seviyorum ama çok bunaldım. Nefes almaya ve uyumaya ihtiyacım var. Eşim nasılsa annesi babası aynı apartmanda diye halı saha maçına gitti. Kızdım ama 3 4 kez gideceğim bitecek diyor. Benim ona ihtiyacım olduğunu anlamıyor.
 
Oyle olur canim .Benimki kendi açsa yemekle geliyor. Gecen gun ac değilmiş mesela .Ben ac karina cocuk uyuttum. Yanindan ayrılamadım surekli uyanıyordu. Cay filan icip gitmisler .Ben de gece kalkip biseyler yedim .
 
Kızlar benim kizim yanımda yatiyor geceleri ama şu son ni kac gündür alamıyorum yanıma pusette yatmak zorunda kaliyor çünkü dönüyor. Yastık koyduğum zamanda agliyor ne yapacağımı sasirdim. Sabah altını degistirdim yanımda bıraktım o ara gözüm kapanmış ağlama sesine gözümü actim bi baktım yüzünün üstüne kapaklanmış korkudan aklım çıktı.
 
Dönmeye başladı he. Allah yardım etsin. Aslında yüzüstü dönebiliyorsa nefessiz kalınca kendisi kafasını çevirebilir de. Ağlaması korktuğu için olabilir. Tabi yatağın sert olması lazım yoksa yüzü gömülür. Sert olunca istese de burnunu kapatamıyor.
 
Şu ana kadar kustuğunu bile görmedim o yüzden çok korktum.
 
Bundan sonra ben de öyle yapacağım canım.
 
Şurup ve burun spreyi verdi. İlk doktorum ilaç vermedi daha kötüye gitti. Bronşite dönebilir Allah korusun. Şurup iyi geldi gibi.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…