Kızlar merhabalar. İç dökmek istedim biraz. Kimseyi tanımadan yazmak insanı rahatlatıyor... aylarca ailemin yanıma gelmesini bekledim malum yenidoğum ardından pandemi derken yaz mevsimine kitledim kendimi, annem babam gelecekti işte bulunduğum şehre birçok plan yaptım aklımca... geldiler ve bir kaç gün sonra babam şiddetli rahatsızlandı hastaneye kaldırdık ve acil ameliyat sonucu son evre kanserle karşılaştık. 3 hafta oluyor. Hayatım başıma yıkıldı sanki. Hayat gerçekten bomboş bir yer, fani biryer . Bu kadar yakın bir imtihanı hiç aklıma getirmemişim. Ne kadar çok plan yapmışım, benden başka bir plan yapıcının varlığını unutup. Şimdi annemlerin olduğu şehre geldim . Önceden uça uça gelirdim annem bebişine bakardı biraz olsun dinlenirdim. Şimdi annemin de tabiri caizse bir bebeği var, babam... bu nasıl acı birşey. Bebeğimle zorlu zamanlar geçirdik, ne kadar zor gelirdi herşey bana ama bu imtihan hayatıma girdi gireli hayatta herşey ne kadar kolaymış dedim. İmtihanları gözümde büyütmemeyi ve bundan sonra asla plan yapmamayı hiçbirşey için heyecanlanmamayı öğretti bana babamın durumu. Kimsenin içini sıkmak istemiyorum. Eğer aklınıza gelirse babacığıma dua eder misiniz. Çok genç kendisi . Çok genç hemde. Bir de şunu merak ediyorum. Bu sorumuz cevapsız çünkü hala.
Kanser son evrede heryere yayılmış. Ama ana tümör nerde birtürlü anlaşılmıyor. İlk apansi kanseri denildi. Sonra mide kanseri denildi. En son raporda bağırsak kanseri yazıyor. Doktorların yayılmış dediği durum da şu; kanser bütün karın iç duvarlarına tutunmuş. Yani keşke organlarda olsaydı diyor doktor. Bu çok riskli ve kanserin en kötü haliymiş.
Böyle birşey duyan oldu mu? Apandis veya mide veya bağırsak kanseri son evrede olup iyileşen bir tanıdığınız var mı? İyi şeyler duymaya o kadar ihtiyacım var ki. Hakkınızı helal edin