- 14 Şubat 2013
- 14.673
- 32.591
- 598
Valla ne desem bilemiyorumArazilerden biri benim :)
Ben normalde bdvciyim.
Aslında bu topiğe hevesle başladım, paylaşımım çok olur diye düşünüyordum.
Ama açıkçası tatsız, keyifsiz bir dönemdeyim.
Yaşadığım şehir sağlık imkanları açısından pek gelişmiş değil.
Özel hastane için yakınımdaki başka şehire 1 buçuk saat yol gitmeliyim.
O özel hastane ise devletten hallice.
Eli yüzü düzgün özel hastane için ise 3 buçuk saat uzaklıktaki başka bir şehre gitmeliyim.
Corona yüzünden ulaşım kısıtlaması, özel araç yok derken detaylı ultrason için özele gidemedim.
Tarama testlerini aldırmak gibi bir düşüncem olmadığından yaptırmadım detaylıya güvenerek.
Bu hafta şeker yüklemesi için çağırdı dr.
O kadar tatmin etmiyor ki beni hiç bir şey.
Ablam yaptırma şeker yüklemesi dedi diye onu dinledim gitmedim.
Gitttiğim devlet hastanelerinin ikisinde de beklediğim ilgiyi göremiyorum.
Kim bilir belki ben çok şey bekliyorumdur :)
El ve ayaklarım şimdiden şişti, bunu söylediğimde dr bol su içmeli, tuzsuz yemelisin.
Tansiyon yoksa sıkıntı değil şişlik dedi.
Ama hadi tansiyonunu bir ölçtürelim bile demedi.
Sağlık ocağına gittiğimde tansiyonumu ölçecek misiniz diye soruyorum.
Yok gerek yok iyisiniz deyip gönderiyorlar.
Bir kontrolde bana başından beri kilomu soran, bakan olmadı dedim.
Drun cevabı onun takibini devlette biz yapmıyoruz.
Sen kendin yapacaksın ee hadi çık bir tartıl bakalım diye ekledi.
Yeni hamile bir arkadaş var 3 aylık o benden önce girdi. (Bu arada dal gibi kadın. Bence beni kontrol etmeliler)
O sormadan bir tartıya çık bakalım demiş aynı dr :)
Artık bana özel bir umursuzluk algılamaya başladım.
Belki de bu zaten testleri de yaptırmadı detaylıya da gitmedi.
Kendi özensiz deyip umursamıyorlar diye düşünüyorum artık.
Allah başımızdan eksik etmesin salgın yüzünden drların enerjileri, moralleri zaten düşük.
Ama bizim de iki tatlı dile, detaylı bilgiye ihtiyacımız var bunu anlamaları çok mu zor?
Bu benim ilk gebeliğim yaş 34 diye zorlanıyorum, ağırlaştım.
Uykusu, kalkması, yatması, nefes alması şimdiden eziyete döndü.
Kızımın şansına bu salgına denk geldik.
Normal kontrollere bile gitmek istemiyorum artık.
Ultrason fotoğrafı diye kaç aydır elime verileni görseniz, bir sis duman parçası sanki.
Hiç bebek belirginliği yok. (Büyüdüğü için ekrana sığmıyor belki de diye içimden geçiriyorum. )
Ekranda da başta göstermişti bir kere bacakları kolları diye.
Artık hiç gösterme gereği duymuyor, sessizce bakıyor.
Dışımdan bir iki soru soracak olsam cevap vermek zor geldiği için gebelik okuluna yazalım sizi oldu cevap.
Bir daha bir şey sorar mıyım?
Hemoroidim var sağlık ocağı fitil yazdı kullanabilirsin dedi diyorum.
Birr genel cerraha görün diyor.
Uzmanlığı dışına hiç bir şekilde çıkmak istemiyor dr.
Vardır bir bildiği..
Sorun görünmüyor ama bu cihaz her şeyi göstermez nokta.
Aldığım tek açıklama bu.
Deneyimsizim, kaygılıyım.
Sizleri okuyarak normali, anormali çözmeye, önemli bir şeyleri atlamamaya çalışıyorum.
Ama hevesle, mutlulukla paylaşabileceğim kontrollerim yok benim maalesef..
Bu arada evimi taşımam gerek bu yüzden alışverişe de başlamadım.
Tam kabus :)
Yazmam yazmam aha böyle yazarım ben kusura bakmazsınız artık
Bir çeşit bir kaygı bozukluğu gibi algıladım ama.
Bir şeyler olmadığı zaman tamamen boşvermişlik yerine biraz üzerine gitmek daha iyi oluyor diye düşünüyorum. Tabi imkanlar da önemli ona lafım yok, olamaz zaten.
Ama yine de küçük şeylerle mutlu olmak lazım.
Buraya çoğu şeyi(hatta hiçbir şeyi) hiç yansıtmıyorum çünkü anlaşılacağını düşünmüyorum mesela. Neyse önemli olan bu değil gerçi.
Şu yüzden diyorum, her zaman herşey görüldüğü gibi güllük gülüstanlık olmayabiliyor.
Bazen insanın kendisini bile kandırması gerekiyor “iyiyim” diye
Ay bilmiyorum, gerçekten. Ama bebeğine karşı Böyle olma, başı iyi gitmedi diye sonu da öyle olmasın