6,5 senedir eşimle tek başımıza sakin bir ortamda kitap okuyarak müzik dinleyerek istediğimizde sabaha kadar film izleyerek geçen bir hayat üzerine ilk başlar da bebeği çok istememe rağmen adaptasyon sorunu yaşadım çevremden gelen sütün var mı? daha doğumdan çıktığım gün başlayan ikinci ne zaman? kaynanamın çocuğun gözünde bir şey olmamasına rağmen çocuğun gözü mü şiş demesi.. yok senden 4,5 kg çocuk dogurmanı beklerdım yorumları falan.. Bu ve bunun gibi saçma sapan şeylerle mücadele ederken sanırım lohusalık depresyonuna da yakalandım çok sevdiğim bir insan hamileydi bebeğini aldırmak zorunda kaldı hasta bebek oldugu ıcın ona da cok uzuldum etkılendım 3. Tup bebek denemesınde olmustu
Bunun dışında bebeğim uyumuyor uyanık olduğunda gaz sancısından çoğunlukla ağlıyor diye kendi kendimi yiyordum iyi ki girip okumuşum en azından bebeğin uyku konusunda tek olmadığımı anlayıp biraz endişem azaldı
şimdi bebeğime alıştım bakabiliyorum benimsedim 1 ay 6 günlük oldu o da
Bir de biliyorsunuz benim bebeğe koca kafalı diyordu doktor hamileleğimde ultrasonda bakıp bakıp uzaylı bebek doğuracağım sanıyordum hatta o öyle söyledikçe.. neyse 36 cm baş çevresi ile doğdu bebeğim 1 ay kontrolünde baş çevresi 38,5 çıktı doktor endişe etme baş çevresi için dedi ama konuşmanın devamını hatırlayamıyorum çünkü oğlum o sıra ağlamaya başladı doktorun sadece baş çevresi seni korkutmasın endişe etme dediğini hatırlıyorum söylediklerine o an odaklanamadım. Tabii ben ne yaptım gebelikten kalma tedirginliğimle geldim evde araştırdım da araştırıdm google amca da
kafa çapı ile ilgili bi ton hastalık okudum moralim iyice bozuldu.. sigarayı bırakmıştım sigara bile içtim.
bakışlarında bir sorun yok bebeğimin, yüz üstü yatırınca kafasını kaldırıyor, hatta 2 gündür gülümseyerek konuştuğumda o da bana gülümsüyor refleksleri vs iyi gözüküyor ama taktım..
doktora gidelim desem eşim artık kendim psikolog olduğum halde tedavi mi alsan diye teklif etmeye başladı diye çekiniyorum. benim psikiyatri ile görüşmem lazım kendimdeki sorunun farkındayım ama kendime yardımcı olamıyorum emzirdiğim içinde psikiyatriye gidip ilaç kullanıp robota dönmek de istemiyorum.
kimseyle konuşamıyorum anlatamıyorum herkes evham yap yap ağla ağla dur gibi tepkiler verdiği için gebeliğimde artık paylaşmaya da kapattım kendimi.. az önce 4 saat uyanık kalan ne yapsam susmayan bebeğimi uyutabildim.. iyi hissetmediğimi farkedince de en azından buraya yazayım dedim yazınca rahatlar insan..
belki.