Bazen kendime o kadar acıyorum ki. Hastayım kaç gündür. Geçmediği gibi daha da kötülüyor. Akşam hastaneye gittik, serum taktılar. 3 saat emzirme dedi dr. Kızım uyuyordu, uyandı ve ben serumun etkisiyle rahat bir şekilde uyumak varken kızımı 1 saattir tekrar uyutmaya çalışıyorum. Çünkü babası, ben nasıl uyutayım diyor. Normalde 12 den önce yatmayan eşim 10 da yattı yatağa. Sabah yalvar yakar azıcık uyuyayım derim, gece kaç kez uyandı diye sorarak kalkıp bakar. Kızım altına yaptıysa zaten geçmiş olsun bana. Artık 5-10 dk ne uyuduysam kâr. Sabah mesaj atıyor, sen söyle yapayım, ben düşünemiyorum diyor. Söylüyorum yine yapan yok. Gece öksürmekten, gündüzde kızımla ilgilenmekten zaten uyuyamıyorum, dinlenemiyorum, iyileşemiyorum. Kaldı ki kızım şimdi uyudu, ben öksürünce uyanıyor sürekli. Ne olurdu hastayken bari anlasa beni. Sanki bir çocuğa bakabildik de ikinciyi istiyoruz bir de. Çok doldum, kusura bakmayın...