Bazen diyorum canım anlamaması mümkün değil.görümcem yirmi yola yakın evli hala çekmemişler ellerini üstünden diyorum bi evdeki görümcem yanında bi annesi haftada kaç kez.aylardır annemi getiremedim buraya en son geçen ben gün boyu binbir iş içinde biri bebek üç çocukla uğraşırken kaynanamın gelip eve dahi çıkmaması bi gün önce görümcemi gezerken görmek iyice beni depresyona soktu,anneme kızgınlığımı katladı.şimdi kardeşimle gitti aylarca gelmeyecek.her işin üstesinden gelirim Allah’ın izniyle ama yarından sonra çocuklarım birer delikanlı olacaklar tuttuklarını koparacaklar inşallah o zaman da gerine gerine medet bekleyecek herkes onlardan.e zor günümde neredeydiniz o zaman.aman ne bileyim ya arada bi fena depreşiyorum unutup yoluma devam edeceğim ama gün geçmiyor ki biri bir düşüncesizlik daha yapmasın.ben çalışmasam bi nebze görmeyeceğim ama çalıştığım için babaanne baktığı için o büyüttü oluyor adı,bakacak olması altı ay en zor zamanında adım atmamalarını mı gerektirir bilmiyorum ki.kızının en küçüğü altı yaşında ama sürekli ordalar mübarek.kişi seçmiyorum anneme de çok kızıyorum aman bana dokunmasın ne hali varsa görsün havasında.patlayınca da adın geçimsiz sinirli oluyor.annenin kıymetini bil ne güzel ,ısrarla da olsa geliyormuş.