Bugün gece 11 e kadar toplamda neredeyse 3 saat uyumustur. Memede uyur uyanık durumu haric, bittim resmen.. Tuvalete sayılı gidebildim, bulaşıkları az önce topladım öyle soyleyeyim. Derler ya o uyuyunca sen de uyu, onu bile yapamıyorum malesef, gaz problemi yüzünden masaj yapmak durumunda kalıyorum, zaten memede uzun kaldığı için sindirim dhaa memedeyken başlıyor, sonra gazı var diye bırakmıyor, ardından kakasini yapiyor yine emmeye devam ediyor, derken saatler geçip gitti.. 2 gündür çok fena durumdayız, inşallah yarın biraz daha toparlamis olur.
Lohusalik durumuna gelirsek, zaten hamileliğin çoğunu yatarak gecirmek durumunda kalmış gayet aktif ve sosyal olan ben için bu durum biraz daha yumuşak geçişe sebep oldu. Zaten gezmeyi unutmuş biri gibiyim. O kadar da çok özledim ki özellikle tek başıma canım nasıl isterse öyle gezmeyi. Tek başına olmayı özledim. Bunları hissetmekten de hiç pişmanlık duymuyorum. Bu süreçte kendimi çok çaresiz hissettiğim zamanlar oldu, yine oluyor, neredeyse aglamadigim gün yok. Bazen sinirleniyorum da bebise yalan yok. Elimden geleni yapıyorum yine de sakinlestiremiyorum, kendimi eksik hissediyorum, anlayamadigim için ona yardımcı olamadığım için. Sonra da gözyaşları geliyor arkasından. Bunun geçici bir süreç olduğunu kendime hatırlatarak cikiyorum o döngüden. Çünkü bı gün son kez kucakliycaz, son kez besliycez onları..