Kızlar selamlar,
26 kasım sabah 08.40ta ulaşı sezaryenle kucağıma aldım. Maalesef çok zor ve uzun bir doğum süreci geçirdim.
22 kasım akşamı saatte bir gelen sancılar ile 1 cm açıklığım başladı, sonra sancılarım sırayla yarım saate, 15 dk ya, 5 dk ya düştü. Rahim ağzım ters olduğu için açılmam normalden çok uzun sürüyordu. 25 kasım sabahı doktorum sabah erkenden muayeneye çağırdı ve hala 1 cm açılmam vardı. Çatı muayeneleri ve açıklık muayeneleri rahim ağzım ters olduğu için maalesef çok ağrılı ve ağlamalı geçti tüm süreç boyunca, 25 kasım saat akşam 5teyse artık sancılarım 1,5 dk da bire düştü ve çok ağrılı olmaya başladı. Sonunda pes edip epidural almama rağmen neden bilmiyorum tüm sancıları hissettim. Prenses doğum dedikleri epidural da işime yaramadı.
26 kasım sabahına kadar 1,5 dkda bir sancı ile 9 cme ulaştım. Çok acı çektiğim için 9 cmde hızlandırmak için suyumu patlattılar. Bu sefer de ulaşın kalp atışları aşırı düzensizleşti ve acil doğumhaneye götürüldüm, kalp atışları 40a kadar düştü, geri yükseltmeyi başardık. Herkes çok panik ve telaştı, doktorum günlerce çok sancılı şekilde normal doğum denediğim ve istediğim için direkt sezaryen diyemedi.
"10 cm de ulaşamadık, birkaç saati var ama bu düzensiz kalp atışlarıyla ulaşabilir miyiz emin değilim, daha da düşerse farklı sorunlar yaşayabilirsin bebekle ilgili" dedi. Bu arada çok ilginç bir şekilde normal doğum sancılarım kesildi. Biliyorsunuz bu sancılar olmadan ıkınarak zaten normal doğum yapmam mümkün değildi. Eşim de ben de çok tükenmiş durumdaydık. Hastanedeki herkes ulaş için seferber oldu. Doğumhanedeki herkesin suratı değişti. Yaşadığım şoktan dolayı soru soran herkese sadece başımla tepki verebildim. O sırada bebeğin kalp atışını düzenlemek için bana oksijen takviyesi yapılıyordu.
Bilenler bilir ulaşa tüp bebekle hamile kaldım ve o an tek düşünebildiğim ulaşı kaybedicem oldu. Karşımda duran eşim de benle aynı şoku yaşıyordu, gözleri ağlamaklıydı. Diyebildiğim tek şey "Hocam en ufak bir risk varsa beni sezaryene alabilirsiniz, önemli değil" oldu.
Ve dediğim anda doktorum "Acil sezaryene gidiyoruz" diye bağırarak yeni koşturmamızı başlattı. Anestezim bile ameliyathaneye koşarken yapılmaya başlandı.
Bu sefer de sezaryenim çok zor geçti, çünkü normalde rahimden alınması gereken bebeğim artık doğum kanalına tamamen girmişti. 2 doktor ile operasyon yapıldı. Biri vajinamdan eliyle bebeği rahme itmeye çalışırken, kendi doktorum açık olan rahimden bebeği doğum kanalından rahme geri çekmeye çalışıyordu. Tabiki tüm bunlar büyük bir zaman kısıtı altında yapıldığından telaş çok yüksekti. Doktorların vücuduma uyguladığı tüm gücü fazlasıyla yaşayıp, tüm vücut sarsılmalarını hissediyordum. İşlem bilindik sezaryenler gibi geçmiyordu. Doktorlar vucüduma ekstra kuvvet uyguluyordu, eşim de ben de farkediyorduk.
Ancak sonuç olarak çok şükür ki bebeğim sağlıkla doğdu
Maalesef ben de bazılarınız gibi hem normal doğum hem de sazeryan doğum yaptım ve bahsettiğim detaylardan dolayı her iki doğumum da diğer birçok kişiye göre çok çok zordu. Tek tesellim ulaşımın sağ salim aramızda olması
Beni soranlara, merak edenlere ayrıca teşekkür ederim. Doğum yapanların bebeklerine sağlık sıhhat, yapmayanlara da benimkinden çok daha güzel doğumlar diliyorum
anne bir gece daha mı kalalım hastanede ne istiyorsun dedim de anca sustu
ama sağolsın bebeğim zorlık çıkarmıyor
dün akşm duş aldım bebek babasındaydı tam saçımı kuruturken çok ağladı haliyle susturamadı bende ıslak saçla gittim ondan sonra mama bez uyutma derken saçım öyle kurudu kafamda şimdide hapşırma ve burun akıntısı var ne yapsm hastlığa dönüşmeden geçer
bebeğimde arada kasıyor kendini baktı doktor biraz gazı var dedi. Bir probiyotik bir de gaz damlası verdi. Onlar iyi gelir inşallah. Siz gaz için bir şey kullanıyor musunuz?
şimdi kara kara düşünüyorum gazını nasıl engellerim diye. Bebişi emzirip kahvaltıya oturdum kalan sütü sağıp dolaba mi atsam
