Bazı kaynanalar öyle ya. Mesela benim babannem de öyledir. Halalarımın çocuklarını daha çok sever. Sanki kızlarının çocukları kendi torunu da, oğlununkiler yabancı çünkü yabancı bir kadın doğurdu ona göre.
Yani çocukluğumdan beri hep görüyorum ayrımcılığı ve bunu gizli saklı da değil baya gözüme soka soka yapardı. Bayramda daha çok harçlık vermeler, ne bileyim meyve verirken daha büyük ve iyilerini onlara verip çürük çarıkları bize vermeler daha neler neler.
Ha böyle davrandı ne oldu yine kendine etti, sevmiyorum babannemi.
Anneme diyormuş ki bi de; tulperde beni niye hiç aramıyor?
Ya hu sen bana o şefkati göstermiş misin küçüklüğümden bu yana sana saygım sevgim mi gelişmiş de ben seni arayayım hiç içimden gelmiyor açıkçası.
Hatta sırf halamın çocuklarını kayırdı diye onlara bile kuzen gözüyle bakamıyorum onları bile sevemiyorum.
Annennemse tam tersi, büyüklerin tutumu bizim de tutumumuzu belirliyor. Sırf bu yüzden anne tarafımı daha çok severim ve daha çok görüşürüz.