Bende biraz dert yanayım demiştim tam, sizinkileri okudum.. Bende çok duygusalım durup dururken ağlayasım geliyor. Bir anda düzenim değişti kolay değil tabii ama hayattan kopmuş gibi hissediyorum. Tek işim kızım, üstüne titriyorum.. Annelik çok başka bir şeymiş, uyurken bile özlüyorum.
Eşime pek vakit ayıramıyorum, özledim resmen
Normalde de çalışan biriydim, şimdi hastane dışında evden adım attığım yok.. Ne zaman geçer bunlar
Annem ve kardeşlerim iyi ki yanımda yoksa daha zor geçerdi. Evle onlar ilgileniyor, ben sadece kızımla. Hamilelik ve hatta doğum en kolayıymış lohusalığın yanında. Başınızı şişirdiysem kusura bakmayın, siz nasıl hissediyorsunuz? İnşallah bu yaşadıklarım normaldir ve geçer