38+6dayım , 3. Bebeğim. Öncekileri 41 ve 42de suni sancı ile doğurdum, biri beş buçuk biri 3 yaşında. Bu bebeğim korunmamıza rağmen oldu, depremden sonra öğrendik aldırmayı düşündük düzenimiz ne kadar olmayacak maddi manevi yetebilecek miyiz diğerleri de çok küçük diye ama kıyamadık. Ailemin yanına yerleşmek zorunda kaldık bu arada evimizin aldığı hasardan dolayı, ama o kadar sıkıldım ki bu durumdan şimdi doğum çok yakın ama olabildiğince geç olsun istiyorum çünkü doğumdan sonra napacağımı bilemiyorum, ailem geleni gideni sorun yapacak, çocuklara olur olmaz müdahaleler olacak, kimse bi şey demesin diye en çok ben laf edeceğim, işim sorumluluk devredilecek bir iş değil bi yandan onu yürütmeye çalışacağım. Bir böbreğinde büyüme var diğerlerine göre de kilo olarak biraz düşük, insan kendini suçluyor biliyor musunuz, istemedim diye böyle oldu diye. Bunların hepsini düşünmekten o kadar bunalıyorum ki. Yazdıklarınızı bi süredir takip ediyorum o Tatlı heyecanı yakalamak için çünkü yok bende yaşayamıyorum. Hiçbir şeyi kafanıza takmayın, sezaryen olmuş vajinal olmuş, süt yetmiş yetmemiş, kayınvalide şöyle demiş eş böyle yapmış, tek önemli olan o heyecanı yaşayabiliyor olmak inanın.