Merhaba hanımlar,
Öncelikle üzüntümü paylaşanlara teşekkür ederim. Bebeğimi kaybedince buraya bakmaya hiç dayanamam artık sandım ama bir şekilde şimdilerde sizin emzirme, aşı, gaz konularınızı okumak, yeni pozitif doğum hikayeleri görmek yüreğime iyi geliyor. Ne güzel bir sürü mutlu aile bebek var diye huzur buluyorum. Hep böyle dileklerim vardı ama şimdi öyle gönlümün dibinden sağlıklı ve mutlu bir hayat diliyorum ki bebeklerinize.
Lütfen benim bebeğimin talihsizliği hiçbirinizi strese sokmasına neden olmasın. Çünkü aslında çok pozitif bir doğum hikayem oldu. Ben sabah kızıma Ikea mobilyası yaptım, akşama nişanım geldi, sonra karnım “hafif” ağrımaya başlayınca yalancı sancı sandım hiç sancı çekmediğim için, hastaneyi arayınca onlar da doğurmadığımı düşündü ama bebeğin hareketi azaldığı için kontrole gittik. Meğersem 6 cm açıklığım ve 3 dakikada bir gelen düzenli 1 dakikalık sancım varmış. 1-2 saat içinde kendiliğinden 8 cme açıldı. Yani ilk doğumum olmasına rağmen az daha habersiz evde doğuran efsanelerden olacakmışım. Kısmet değilmiş.
Bebeğimin bütün doğum boyunca hiçbir stres emaresi olmadı, doğumda problem bir yapısal sorunu varmış. Literatürde örneği yok. Kendi ailemde de profesör jinekologlar var. Onların da hiç görmediği, okumadığı bir durum. Sorunu anlayabilmek için detaylı genetik tarama (normalde istemenin mümkün olmadığı detayda) ve otopsi yapılacak. Yüreğimiz yandı otopsiye karar verirken ama belki sorunu anlamak hem bize hem de başka bir bebeğe yardımcı olur diye kabul ettik.
Normal doğum için çok hazırlanmıştım ama benim başından beri net isteğim, bebek için hiç risk alınmaması ve bebek için güvenli doğum şekli seçilmesiydi. Artık biraz fazla mı hazırlandım bilmiyorum, bebeğimi iterken bile kalbi strese girmedi, yoruldum, vs. diyip tek sancı bile atlamadım, bebeğim kanalda gereksiz 1 saniye bile kalmasın diye. Ama olmayınca olmuyor işte.
Kimse bu aşamada bilemiyor ne yazık ki ama sezaryen olsaydım, bebeğin yaşama ihtimali vardı. Doktorlar doğumun, itmen çok iyiydi, hiçbir neden yoktu sezaryen düşünmek için dedi ama bilmiyorum. Belki de fazla iyi çalışmışım ya da biraz daha fazla ağrı çekseydim, belki dönerdik.
Bebeğimin kalça ve bacaklarında bilmedikleri türde bir fiziki engel kesinlikle olacaktı ama tedavisi olur muydu ne olurdu hiç bilmiyoruz. Fiziki engel dışında başka yapısal sorun var mıydı bebeğimde otopsi ile öğreneceğiz. Doktorlar eğer sezaryen olsaydı, bebeğe şans olacak olmasına rağmen, benim rahmimin büyük ihtimalle hasar alacağını ya da en kötü ihtimalle hayati tehlike yaşayacağımı düşünüyorlar.
Dünyanın en düşük bebek ölüm istatistiği olan ülkelerinden birinin en büyük, tam teşekküllü en iyi doğum performansı olan hastanesinde hayatını kaybetti bebeğim. Yaşayacak ömrü olan bebekleri hepimiz ağlayarak enkaz altından sapa sağlam çıkarken gördük. Yani aklımı kaçırmamak için zorlanıyorum, nasıl oldu da oldu.
Bütün problemlerinize öyle özeniyorum ki, kıskançlık yok hiç içimde. Başkası bana söylese inanamazdım ama yaşanabilecek en kötü şeyi yaşasam da bebeğimin olduğuna, bütün hamilelik sürecimden çok memnunum. Güzel bebeğimi ölüyken de olsa öptüm, kokladım. Karnımda aylarca her gün konuştum, hayatıma kısacık ömrüyle çok büyük anlam getirdi. Böyle acıya rağmen 1 dakikasını bile geri vermem.
Eşimle birbirimize sarılıp, destek olup, biraz daha toparlanacağız inşallah.