- Konu Sahibi LadyMorganas
-
- #26.781
Bir süredir sut ürünleri tuketmiyorum acaba sebebi o mu diye ama bir değişiklik yok, başka bir şeye de alerjik reaksiyon gösteriyor mu emin degilim
Bir süredir sut ürünleri tuketmiyorum acaba sebebi o mu diye ama bir değişiklik yok, başka bir şeye de alerjik reaksiyon gösteriyor mu emin degilimAlerjen durumu olabilir süt ve süt ürünlerine karşı
Geçmiş olsun. Herkesin kendine göre dertleri var. Bunları kıyaslamamak lazım. Ben de yoğun bakım sürecinden yeni çıktım. Normal doğum diye yolaEvladın saglikli kucaginda neden asamadigini anlamadim :) ben kizimi kucagima bile alamadim dokunmama bile izin vermiyorlar kuvezde oyle yatiyor elleri ayaklari morarmis damar yolu acmaktan karnina bile hortum takmislar nefes alamiyor. Senin yerinde olmak icin nelerimi vermezdim
Normal cnm benimde öyle oldu lohusa kanaması düzenli olmuyor 6 hafta boyunca hep olabilir rahim toparlanana kadarKızlar merhaba doğumdan sonra 3-4 gün kanama oldu bitti hafta sonra tekrar kanamam başladı normal mi lohusa kanaması kaç gün oluyor nie hafta sonra kanama başlaması normal mi
Ben de hayırlısı buymuş diyorum ama bir yandan da üzülüyorum işte. Neden bu kadar taktığımı da anlamıyorum. Eşim bu sen değilsin, normalde bunu takacak insan değilsin sen diyor ama bilmiyorum işte.Canım ben de süt için kendimi çok parçaladım sezaryen olma nedenim belimde platin olmasıydı benim yüzümden sezaryen oldum şimdi o yüzden sütüm gelmiyo diye kendime kızdım ama meğer bebeğin boynuna 3 tur kordon dolanmış videolarda sonradan gördum başta oksijen falan vermişler benden gizlemişler ben etkilenirim diye. Görünce iyi ki sezaryen olmuşum dedim mamayla süt bı şekilde çözülüyo ama kordon dolanmış halde normal doğum yapmaya kalksam başka bı hastalik olsa çok daha kötü olabilirdi benim de doğumda boynuma kordon dolanmış ben nerdeyse ölüyomuşum çünkü. Her şeyin hayırlısı o yüzden benim sezaryen olmamda varmış bir hayır eminim seninkinde de vardır senin şu an göremediğin
Psikolog bir arkadaştan psikolog tavsiyesi istedim, eylülde boşmuş önerdiği kişi. Eylüle kadar bekleyeceğim bakalım. O zamana kadar lohusalık da biter herhalde.Sanırım ne desek boş olacak senin için, bir destek alman gerektiğini hissediyorsan kesinlikle almalısın, ne yazıkki bir önerim yok. Belki lohusa psikolojisi sebebiyle şu an bu şekilde düşünüyorsundur en kısa sürede atlatmanı diliyorumBir psikolog ile görüşeceğin zamana kadar pozitif şeylere odaklanmanı öneririm, ne güzel bak sağlıklısınız, bebeğin yanında, bunlar çok değerli
İnanın her gece kabus görüyorum. Her uykum doğumhanede geçiyor. 5 dakika dalsam bile sıçrayarak uyanıyorum. Eşim de telaş yapıyor bu yüzden. Ağlayarak, çığlık atarak uyandığım uykular oluyor. Dert yarıştırmak değil asla amacım ama gerçekten zor durumdayım ben de. Doğumhanedeki ebe bebeğimin benim yüzümden sakat doğacağını, ben beceremediğim için özürlü çocuk doğuracağımı falan söyledi, sen ölürsen umursamam, ben bebeği doğurtmaya bakarım dedi. Hastaneden çıkacağımız gün bebeğim sarılık oldu, ben normal doğum yapamadığım için, sezaryen olduğum için geç emzirdim, sütüm gelmedi, o yüzden oldu diyerek kendimi suçladım. 10 gün boyunca her gün 6 saatte bir kan vermek için hastanedeydik, hastanenin dinlenme alanlarında uyudum, uyandım.Evladın saglikli kucaginda neden asamadigini anlamadim :) ben kizimi kucagima bile alamadim dokunmama bile izin vermiyorlar kuvezde oyle yatiyor elleri ayaklari morarmis damar yolu acmaktan karnina bile hortum takmislar nefes alamiyor. Senin yerinde olmak icin nelerimi vermezdim
Anladım tamam teşekkürlerNormal cnm benimde öyle oldu lohusa kanaması düzenli olmuyor 6 hafta boyunca hep olabilir rahim toparlanana kadar
O ebeyi şikayet etseydiniz keşkeBen de hayırlısı buymuş diyorum ama bir yandan da üzülüyorum işte. Neden bu kadar taktığımı da anlamıyorum. Eşim bu sen değilsin, normalde bunu takacak insan değilsin sen diyor ama bilmiyorum işte.
Psikolog bir arkadaştan psikolog tavsiyesi istedim, eylülde boşmuş önerdiği kişi. Eylüle kadar bekleyeceğim bakalım. O zamana kadar lohusalık da biter herhalde.
İnanın her gece kabus görüyorum. Her uykum doğumhanede geçiyor. 5 dakika dalsam bile sıçrayarak uyanıyorum. Eşim de telaş yapıyor bu yüzden. Ağlayarak, çığlık atarak uyandığım uykular oluyor. Dert yarıştırmak değil asla amacım ama gerçekten zor durumdayım ben de. Doğumhanedeki ebe bebeğimin benim yüzümden sakat doğacağını, ben beceremediğim için özürlü çocuk doğuracağımı falan söyledi, sen ölürsen umursamam, ben bebeği doğurtmaya bakarım dedi. Hastaneden çıkacağımız gün bebeğim sarılık oldu, ben normal doğum yapamadığım için, sezaryen olduğum için geç emzirdim, sütüm gelmedi, o yüzden oldu diyerek kendimi suçladım. 10 gün boyunca her gün 6 saatte bir kan vermek için hastanedeydik, hastanenin dinlenme alanlarında uyudum, uyandım.
Yani sadece sezaryen olduğum için değil tüm bunları aşabilmek için yardıma ihtiyacım var. Tüm bunları yaşamayı da sezaryen olmama bağlıyorum. Normal doğurabilseydim bunları yaşamazdım gibi hissediyorum. O yüzden doğum şeklini aşamıyorum.
Canım aynı durum bizde de var, bizimkisi ayagında ayak parmaklarında gibi. Fotoğraf paylaşabilir misin?Merhaba kizlar bebegimin bir bacaginda dogdugu andan itibaren kirmizlik var ayak bolgesine yakin yerde , doktor normal zamanla gecer buyuk ihtimalle dedi biyle bir durum yasayan var mi baska
Tabi canim sen de paylasabilir misin acana benzer bir sey miCanım aynı durum bizde de var, bizimkisi ayagında ayak parmaklarında gibi. Fotoğraf paylaşabilir misin?
Ben de hayırlısı buymuş diyorum ama bir yandan da üzülüyorum işte. Neden bu kadar taktığımı da anlamıyorum. Eşim bu sen değilsin, normalde bunu takacak insan değilsin sen diyor ama bilmiyorum işte.
Psikolog bir arkadaştan psikolog tavsiyesi istedim, eylülde boşmuş önerdiği kişi. Eylüle kadar bekleyeceğim bakalım. O zamana kadar lohusalık da biter herhalde.
İnanın her gece kabus görüyorum. Her uykum doğumhanede geçiyor. 5 dakika dalsam bile sıçrayarak uyanıyorum. Eşim de telaş yapıyor bu yüzden. Ağlayarak, çığlık atarak uyandığım uykular oluyor. Dert yarıştırmak değil asla amacım ama gerçekten zor durumdayım ben de. Doğumhanedeki ebe bebeğimin benim yüzümden sakat doğacağını, ben beceremediğim için özürlü çocuk doğuracağımı falan söyledi, sen ölürsen umursamam, ben bebeği doğurtmaya bakarım dedi. Hastaneden çıkacağımız gün bebeğim sarılık oldu, ben normal doğum yapamadığım için, sezaryen olduğum için geç emzirdim, sütüm gelmedi, o yüzden oldu diyerek kendimi suçladım. 10 gün boyunca her gün 6 saatte bir kan vermek için hastanedeydik, hastanenin dinlenme alanlarında uyudum, uyandım.
Yani sadece sezaryen olduğum için değil tüm bunları aşabilmek için yardıma ihtiyacım var. Tüm bunları yaşamayı da sezaryen olmama bağlıyorum. Normal doğurabilseydim bunları yaşamazdım gibi hissediyorum. O yüzden doğum şeklini aşamıyorum.
Daha hala sütünüz var sıfırlanmamış dönebilir o zaman daha da artacaktır kolaya alıştığı için emmek istemiyor tabi bence deneme yanılma yöntemiyle saat aralıklarına bakarak en kolay ne zaman emiyor onu tespit edip üzerine gidebilirsiniz bebekler her şeye çabuk alışıyor eds yöntemi var meme reddi yaşayan bebeklerde işe yariyor onu deneyebilirsiniz biraz uğraştırıcı ama dönüş mümkün olabilir videoları var emzirme destek sistemi yazarak ulaşabilirsinizEmzirme mi mama mi karar veremedigim icin psikolojik olarak yiprandim. Ilk zamanlar sutum yeterli olmadigi icin ve bebegim sarilik oldugu icin biberondan mama vermek durumunda kaldim. Sonra baya zorlansam da sadece emzirmeye basladim. Daha sonra kilo alimi yavas mama ver dedi doktor, bu sefer mama verdikce hep daha cok vermek durumunda kaldim ve o zamanlar dikislerim cok aciyodu, bebegim de cok agliyodu sonuc olarak daha cok mama, daha az emzirme oldu. Simdi ise tahmin edildigi uzere artik beni hic emmek istemiyor. Memeyi agzina dahi almak istemiyor. Onceden memede uyutuyordum bu durumu cok da seviyordum, artik bagris cagris zorluyorum ve uykusu bolunuyor. Sanki onu emziricem diye iskence yapiyormusum gibi hissediyorum ve uzuluyorum. Sutumu sagiyorum en fazla 30 ml - 40 ml cikiyor. Acaba mama ile devam mi etmeli, bagris cagris emzirmeli mi, yoksa sut sagmali 6 boyunca ve çıkabildiği kadar vermeli mi :/
Öncelikle çok geçmiş olsun, ilk okuduğumdada yadırgamamıştım şimdi ise dahada iyi anladım sizi kendinizi çok güzel ifade ettiniz, çünkü lohusalıkta gerçekten hormonlar farklı çalışıyor, etrafımda karakteri çok güçlü baskın sakin sabırlı bir kişilik olarak bilinen biriyim ilk doğumundan sonra doğum sonrası depresyon teşhisi konana kadar en ufacık stres bile yaşamamış biriydim nasıl o hale geldiğimi anlamadan kendimi psikiyatri de buldum ve heyet raporu vermişti kamuda yönetici pozisyonunda çalışan biriyim o rapor bile çok ağır gelmişti iş yerime gideceği için şok olmuştum. Hep derim ne oldum değil ne olacağım diyeceksin bu hayatta. Geldi geçti gitti ama izi kaldı bende, bidaha aynı duruma düşmemek için 2.doğumumdan sonra enerjimi hep yüksek tutmaya çalışıyorum ki çok şükür çok iyiyim bikere insan dibe vurdumu hep yüzeyde kalmak istiyor :) Ve seni çok iyi anlıyorum yaşadıklarını doğum şekline bağlıyorsun çünkü bişeye bağlaman gerekiyor, keşke eylüle kadar beklemeden yardım alsan, normal bir hastaneye gidebilir misin, bunu neden söylüyorum ilerlemesin diye benim gibi olma diye.Ben de hayırlısı buymuş diyorum ama bir yandan da üzülüyorum işte. Neden bu kadar taktığımı da anlamıyorum. Eşim bu sen değilsin, normalde bunu takacak insan değilsin sen diyor ama bilmiyorum işte.
Psikolog bir arkadaştan psikolog tavsiyesi istedim, eylülde boşmuş önerdiği kişi. Eylüle kadar bekleyeceğim bakalım. O zamana kadar lohusalık da biter herhalde.
İnanın her gece kabus görüyorum. Her uykum doğumhanede geçiyor. 5 dakika dalsam bile sıçrayarak uyanıyorum. Eşim de telaş yapıyor bu yüzden. Ağlayarak, çığlık atarak uyandığım uykular oluyor. Dert yarıştırmak değil asla amacım ama gerçekten zor durumdayım ben de. Doğumhanedeki ebe bebeğimin benim yüzümden sakat doğacağını, ben beceremediğim için özürlü çocuk doğuracağımı falan söyledi, sen ölürsen umursamam, ben bebeği doğurtmaya bakarım dedi. Hastaneden çıkacağımız gün bebeğim sarılık oldu, ben normal doğum yapamadığım için, sezaryen olduğum için geç emzirdim, sütüm gelmedi, o yüzden oldu diyerek kendimi suçladım. 10 gün boyunca her gün 6 saatte bir kan vermek için hastanedeydik, hastanenin dinlenme alanlarında uyudum, uyandım.
Yani sadece sezaryen olduğum için değil tüm bunları aşabilmek için yardıma ihtiyacım var. Tüm bunları yaşamayı da sezaryen olmama bağlıyorum. Normal doğurabilseydim bunları yaşamazdım gibi hissediyorum. O yüzden doğum şeklini aşamıyorum.
Çok geçmiş olsun Allah tez zamanda bebeğine sağlıkla kavuşmayı nasip etsin, çok zor yaşadığınız süreç tahmin bile edemiyorum eminim bunu sadece yaşayan bilir, hep kendimizden zor durumda olana bakıp şükretmeliyiz, gündelik sıkıntılara bile imrenir insan böyle durumda inşallah bebeğine kavuşup tatlı gaz sıkıntılarıyla uğraşacaksın annesiEvladın saglikli kucaginda neden asamadigini anlamadim :) ben kizimi kucagima bile alamadim dokunmama bile izin vermiyorlar kuvezde oyle yatiyor elleri ayaklari morarmis damar yolu acmaktan karnina bile hortum takmislar nefes alamiyor. Senin yerinde olmak icin nelerimi vermezdim
Çok geçmiş olsun geçsin gitsin bir an önce bir anne için çok zor bir sınav ama güçlü bir bebek belli ki annesi toparlayacak inşallah tez zamanda kucağına almanı diliyorum güzel günler yakın olsun sizin içinEvladın saglikli kucaginda neden asamadigini anlamadim :) ben kizimi kucagima bile alamadim dokunmama bile izin vermiyorlar kuvezde oyle yatiyor elleri ayaklari morarmis damar yolu acmaktan karnina bile hortum takmislar nefes alamiyor. Senin yerinde olmak icin nelerimi vermezdim
Emzirmeyi uykusundayken deneyebilirsin, 30-40 ml olduğuna göre kesilmemiş sütün düzenli sağarak artırabilirsin, direkt emzirmeyi bırakıp mamaya geçmek senin içinde zor olur gidebildiği yere kadar git bence, en son sütün zaten ona göre belli eder kendini, elinden geleni yaptıktan sonra hala emmek istemiyor yada sütün gelmiyorsa artık vicdanın rahat olarak sadece mama ile devam edersin. Çok şükür ki mama var alternatif beslenme olarak aç kalmayacak beslenebilecek, hiç anne sütü almadan sadece mama ile büyüyen bir sürü sağlıklı bebek var. İlla anne sütü sağlıklı demek burayı okuyan sütü olmayan bir şekilde mama vermek zorunda kalan anneleride üzer, elbette anne sütü sağlıklı öncelikli olan ama yoksa da mama sağlıksız değil ki.Emzirme mi mama mi karar veremedigim icin psikolojik olarak yiprandim. Ilk zamanlar sutum yeterli olmadigi icin ve bebegim sarilik oldugu icin biberondan mama vermek durumunda kaldim. Sonra baya zorlansam da sadece emzirmeye basladim. Daha sonra kilo alimi yavas mama ver dedi doktor, bu sefer mama verdikce hep daha cok vermek durumunda kaldim ve o zamanlar dikislerim cok aciyodu, bebegim de cok agliyodu sonuc olarak daha cok mama, daha az emzirme oldu. Simdi ise tahmin edildigi uzere artik beni hic emmek istemiyor. Memeyi agzina dahi almak istemiyor. Onceden memede uyutuyordum bu durumu cok da seviyordum, artik bagris cagris zorluyorum ve uykusu bolunuyor. Sanki onu emziricem diye iskence yapiyormusum gibi hissediyorum ve uzuluyorum. Sutumu sagiyorum en fazla 30 ml - 40 ml cikiyor. Acaba mama ile devam mi etmeli, bagris cagris emzirmeli mi, yoksa sut sagmali 6 boyunca ve çıkabildiği kadar vermeli mi :/
Etmedim maalesef. Şahidim yok. Doğumhaneye telefon bile almıyorlardı. Oradaki herkes de birbirini tutar. Kanıtlayamam. Ayrıca korkulu rüyam oldu kendisi. Karşılaşmaktan falan korkuyorum.O ebeyi şikayet etseydiniz keşke
İşte psikolog aradım ama müsait bulamadım maalesef. Arkadaşım danışma yapamıyor bana, arkadaş olarak gördüğü için. Ayrıca etik değil. Arkadaşımın önerdiği kişi de eylülde müsait ancak. Şükrediyorum zaten, bebeğim yanımda, emiyor ve sağlıklı ama kendimi suçlamayı da bırakamıyorum maalesef.Kuzum inşallah en kısa sürede toparlarsıno kadar güzel kendini ifade etmişsinki dert yarıştırmak değil amacım diyerek, benim ablam depresyon geçirmiş biri olarak doktorunun da söylediği bir söz vardı bazen öyle bir bam teli kırılma anımız oluyor ki çok basit bir sebepten dolayı bile ruhsal bir çıkmaza girebiliyoruz hamilelik kafası, doğum ve lohusalık başlı başına farklı bir kafada oluyoruz ki senin doğum anında ebenin söyledikleri hiç de normal değil. o da yaşadığın buhrana tuz biber olmuş ve son olarak da sezeryan olunca konuyu ona bağlamış gibi duruyorsun. Bana kalırsa hemen bir destek alsan daha iyi olur diye düşünüyorum, bu evrede elinde değil biliyorum ama öncelikle kendini suçlamayı bırakmalısın, ortam değişikliği iyi gelebilir diye düşünüyorum ve yanındaki meleğine bakıp şükretmelisin
Ben de normalde enerjik, her şeyin iyi yanını gören insandım. Eşim anlam veremiyor şu anki halime. Sürekli bu sen değilsin diyor. Ortak arkadaşımıza doğumdan sonra böyle davranması normal mi falan diye sormuş. Gözü de sürekli üzerimde. Korkuyor.Öncelikle çok geçmiş olsun, ilk okuduğumdada yadırgamamıştım şimdi ise dahada iyi anladım sizi kendinizi çok güzel ifade ettiniz, çünkü lohusalıkta gerçekten hormonlar farklı çalışıyor, etrafımda karakteri çok güçlü baskın sakin sabırlı bir kişilik olarak bilinen biriyim ilk doğumundan sonra doğum sonrası depresyon teşhisi konana kadar en ufacık stres bile yaşamamış biriydim nasıl o hale geldiğimi anlamadan kendimi psikiyatri de buldum ve heyet raporu vermişti kamuda yönetici pozisyonunda çalışan biriyim o rapor bile çok ağır gelmişti iş yerime gideceği için şok olmuştum. Hep derim ne oldum değil ne olacağım diyeceksin bu hayatta. Geldi geçti gitti ama izi kaldı bende, bidaha aynı duruma düşmemek için 2.doğumumdan sonra enerjimi hep yüksek tutmaya çalışıyorum ki çok şükür çok iyiyim bikere insan dibe vurdumu hep yüzeyde kalmak istiyor :) Ve seni çok iyi anlıyorum yaşadıklarını doğum şekline bağlıyorsun çünkü bişeye bağlaman gerekiyor, keşke eylüle kadar beklemeden yardım alsan, normal bir hastaneye gidebilir misin, bunu neden söylüyorum ilerlemesin diye benim gibi olma diye.
Benimki kuru yemişede gösterdi alerji durumu bu alerji nasıl bişeyse herşey den olabilirmiş bende tek tek deniyorumBir süredir sut ürünleri tuketmiyorum acaba sebebi o mu diye ama bir değişiklik yok, başka bir şeye de alerjik reaksiyon gösteriyor mu emin degilim
Sana normal doğur diye hamileyken baskı yapan oldumu canım hani şu geri kafalı insanlar vardır ya normal doğum yapmazsan anneliği tam anlayamazsın diyen beyni basmayan zihniyetli insanlar aklına yerimi etti o sarılık dediğin şeyde neden olduğu belli olmayan çoğu bebeğin geçirdiği biley bak benim 41 gün hale sarılık banada şimdi kan uyuşmazlığı dan diyolar ben ilk oğlumda kavga dövüş gittim doğuma eşimle anası baskı yapmış normal doğursun diye ama ben kimseyi tınlamadım sezeryanla doğurdum hiçte pişman değilim mesela çünki normal doğumu da 2 ci kez anne olduğumda yaptım ki öldüm öldüm dirildim resmen sezeryan İn gözünü seveyim dedim 3 cüyü gene sezeryanla doğurdum ama sen genede bir yardım al ama ekran arkalarından değil birebir al yardımı ver eşine bebeyi mamayı 1 saat bakıversin bir zahmet sonuçta anne mutlu bebek mutlu ev halkı mutluBen de hayırlısı buymuş diyorum ama bir yandan da üzülüyorum işte. Neden bu kadar taktığımı da anlamıyorum. Eşim bu sen değilsin, normalde bunu takacak insan değilsin sen diyor ama bilmiyorum işte.
Psikolog bir arkadaştan psikolog tavsiyesi istedim, eylülde boşmuş önerdiği kişi. Eylüle kadar bekleyeceğim bakalım. O zamana kadar lohusalık da biter herhalde.
İnanın her gece kabus görüyorum. Her uykum doğumhanede geçiyor. 5 dakika dalsam bile sıçrayarak uyanıyorum. Eşim de telaş yapıyor bu yüzden. Ağlayarak, çığlık atarak uyandığım uykular oluyor. Dert yarıştırmak değil asla amacım ama gerçekten zor durumdayım ben de. Doğumhanedeki ebe bebeğimin benim yüzümden sakat doğacağını, ben beceremediğim için özürlü çocuk doğuracağımı falan söyledi, sen ölürsen umursamam, ben bebeği doğurtmaya bakarım dedi. Hastaneden çıkacağımız gün bebeğim sarılık oldu, ben normal doğum yapamadığım için, sezaryen olduğum için geç emzirdim, sütüm gelmedi, o yüzden oldu diyerek kendimi suçladım. 10 gün boyunca her gün 6 saatte bir kan vermek için hastanedeydik, hastanenin dinlenme alanlarında uyudum, uyandım.
Yani sadece sezaryen olduğum için değil tüm bunları aşabilmek için yardıma ihtiyacım var. Tüm bunları yaşamayı da sezaryen olmama bağlıyorum. Normal doğurabilseydim bunları yaşamazdım gibi hissediyorum. O yüzden doğum şeklini aşamıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?