Bi haftadır filan akşam 8.30 da beni uyut diye debeleniyo 9 -9.15 gibi gece uykusuna geçiyor.Uyku rutini olusturaniniz var mi kizlar? Rastgele mi yoksason 4 gundur bi tik fazla yorulsun uykuya gecerken canimiz cikiyo bende 2 gundur karanlik oda kurdum uykuya dalacakken yatagina birakiyorim 5dk debelenip uyuyo ama ne kadar boyle devam eder bilmiyorum tecrubesi olan napmak lazim?
Cok guzel olmus aslinda rutini bozmadan devam edersen cok rahat edersin arastirdigim kadariyla erken diyende var ama egitim degil sonucta belli mi sureklilik. Ama senin minnosun atak haftasi geliyor sanirimBi haftadır filan akşam 8.30 da beni uyut diye debeleniyo 9 -9.15 gibi gece uykusuna geçiyor.
İlla kendi odamızda hafif loş ışıkta (öyle alıştı) ve yatağında uyumalı. Önce emiyor sonra reflüden dolayı omzumda pışpış sonra hafif hafif yatışa geçiş. Bu sürede hep uyuyor oluyor.
Gündüz 6-6.30 gibi uyanış kakalama yarı uykulu sütlenme ve çok ayılmadan geri uyuyuş derken şu saatte tam uyanıyor.
Bir bir buçuk saat uyanık kalır sonra uzun uykuya geçer yine.
Tam saatler oturmasa da en azından gece uyku rutini oluştu. Hatta bez sürekli değişiyordum şimdi ikiye düştü gece için. Emme de aynı şekilde. Kendisi istemiyor. Tok ve kuru ise ben de ellemiyorum.
Gündüz daha uzun uyanık kalıyor artık. (33. Gün bugün)
Canım seni o kadar iyi anlıyorum ki, Rabbim yardımcın olsun ama inan ki geçmeyecek birşey değil ve o kadar şanslısın ki anladığım başta eşin olmak üzere herkes sana destek olmak için çevrende (ailelerin bu kadar kalabalık başında olması da bazen sıkıcı gözükebilir ama hepsi aslında bir şekilde sana destek olma derdinde) böyle durumlarda ne kadar erken destek alırsan sorun o kadar hızlı ilerlemeden çözülmüş oluyor çok iyi bildiğim için eylül uzak bir tarih değil evet ama daha erkene başka bşr doktor ayarlasan çok daha iyi olur diye düşünüyorumEtmedim maalesef. Şahidim yok. Doğumhaneye telefon bile almıyorlardı. Oradaki herkes de birbirini tutar. Kanıtlayamam. Ayrıca korkulu rüyam oldu kendisi. Karşılaşmaktan falan korkuyorum.
İşte psikolog aradım ama müsait bulamadım maalesef. Arkadaşım danışma yapamıyor bana, arkadaş olarak gördüğü için. Ayrıca etik değil. Arkadaşımın önerdiği kişi de eylülde müsait ancak. Şükrediyorum zaten, bebeğim yanımda, emiyor ve sağlıklı ama kendimi suçlamayı da bırakamıyorum maalesef.
Ben de normalde enerjik, her şeyin iyi yanını gören insandım. Eşim anlam veremiyor şu anki halime. Sürekli bu sen değilsin diyor. Ortak arkadaşımıza doğumdan sonra böyle davranması normal mi falan diye sormuş. Gözü de sürekli üzerimde. Korkuyor.
Şu an ev de kalabalık. Benim ailem, eşimin ailesi falan burada. Onlar buradayken de online olarak rahat bir şekilde konuşamam. En azından onların gitmesini beklemem lazım danışmanlık için. Onlar da telaş yaptığı için bırakıp gidemiyorlar. Saçma bir kısır döngüdeyim.
Ben rastgele uyutuyorum daha doğrusu uyutmuyorum emerken uyuyakalıyor kafamda kurduğum düzenim olmasa da aslında kendinin kurduğu bir düzen var. Zaten uyanık kalma süresi 15 dkUyku rutini olusturaniniz var mi kizlar? Rastgele mi yoksason 4 gundur bi tik fazla yorulsun uykuya gecerken canimiz cikiyo bende 2 gundur karanlik oda kurdum uykuya dalacakken yatagina birakiyorim 5dk debelenip uyuyo ama ne kadar boyle devam eder bilmiyorum tecrubesi olan napmak lazim?
Kimse baskı yapmadı aslında, ben normal doğurmayı çok istiyordum. Kimseyi suçlayamam o yüzden. Yaşadığım yerde güveneceğim bir psikolog bulamadım maalesef. O yüzden online psikoloğa yöneldim.Sana normal doğur diye hamileyken baskı yapan oldumu canım hani şu geri kafalı insanlar vardır ya normal doğum yapmazsan anneliği tam anlayamazsın diyen beyni basmayan zihniyetli insanlar aklına yerimi etti o sarılık dediğin şeyde neden olduğu belli olmayan çoğu bebeğin geçirdiği biley bak benim 41 gün hale sarılık banada şimdi kan uyuşmazlığı dan diyolar ben ilk oğlumda kavga dövüş gittim doğuma eşimle anası baskı yapmış normal doğursun diye ama ben kimseyi tınlamadım sezeryanla doğurdum hiçte pişman değilim mesela çünki normal doğumu da 2 ci kez anne olduğumda yaptım ki öldüm öldüm dirildim resmen sezeryan İn gözünü seveyim dedim 3 cüyü gene sezeryanla doğurdum ama sen genede bir yardım al ama ekran arkalarından değil birebir al yardımı ver eşine bebeyi mamayı 1 saat bakıversin bir zahmet sonuçta anne mutlu bebek mutlu ev halkı mutlu
Herkes destek oluyor, sağ olsunlar ama bir yandan da zor oluyor benim açımdan. Bebek bakımında herkesin bir yorumu var malum.Canım seni o kadar iyi anlıyorum ki, Rabbim yardımcın olsun ama inan ki geçmeyecek birşey değil ve o kadar şanslısın ki anladığım başta eşin olmak üzere herkes sana destek olmak için çevrende (ailelerin bu kadar kalabalık başında olması da bazen sıkıcı gözükebilir ama hepsi aslında bir şekilde sana destek olma derdinde) böyle durumlarda ne kadar erken destek alırsan sorun o kadar hızlı ilerlemeden çözülmüş oluyor çok iyi bildiğim için eylül uzak bir tarih değil evet ama daha erkene başka bşr doktor ayarlasan çok daha iyi olur diye düşünüyorum
Gunaydin canimGünaydııneylul annesi olmayı beklerken benim kız temmuz annesi olmamı istediğinden sizden biri oldum nasılsınız
Canim 2 de yuksek cikanlar bile 3 cu topuk kaninda temiz ciktigini duydum inşallah seninde oyledirBeni de şimdi sağlık ocağından aradılar, sağlık bakanlığı 2. Topuk kanında tsh yüksekliği görmüş. Yarın tekrar 3. Topuk kanını vereceğiz. Kadın da birden sıkıntılı çıkmış topuk kanı diyince nasıl sinirlerim boşaldı ağlamaktan. Sonra da lohusasınız özür dilerim paniklettim diyor.Allah tabii dermansız dert vermesin ama çok canım sıkıldı.
Sizinki de mi yüksek çıkmıştıCanim 2 de yuksek cikanlar bile 3 cu topuk kaninda temiz ciktigini duydum inşallah seninde oyledir
Bende sonuclari bekliyorum cok merak ediyorum 1 ay sonra cikacakmiş
Canim bence ebenin sozleri senin aklinda kalmişBen de hayırlısı buymuş diyorum ama bir yandan da üzülüyorum işte. Neden bu kadar taktığımı da anlamıyorum. Eşim bu sen değilsin, normalde bunu takacak insan değilsin sen diyor ama bilmiyorum işte.
Psikolog bir arkadaştan psikolog tavsiyesi istedim, eylülde boşmuş önerdiği kişi. Eylüle kadar bekleyeceğim bakalım. O zamana kadar lohusalık da biter herhalde.
İnanın her gece kabus görüyorum. Her uykum doğumhanede geçiyor. 5 dakika dalsam bile sıçrayarak uyanıyorum. Eşim de telaş yapıyor bu yüzden. Ağlayarak, çığlık atarak uyandığım uykular oluyor. Dert yarıştırmak değil asla amacım ama gerçekten zor durumdayım ben de. Doğumhanedeki ebe bebeğimin benim yüzümden sakat doğacağını, ben beceremediğim için özürlü çocuk doğuracağımı falan söyledi, sen ölürsen umursamam, ben bebeği doğurtmaya bakarım dedi. Hastaneden çıkacağımız gün bebeğim sarılık oldu, ben normal doğum yapamadığım için, sezaryen olduğum için geç emzirdim, sütüm gelmedi, o yüzden oldu diyerek kendimi suçladım. 10 gün boyunca her gün 6 saatte bir kan vermek için hastanedeydik, hastanenin dinlenme alanlarında uyudum, uyandım.
Yani sadece sezaryen olduğum için değil tüm bunları aşabilmek için yardıma ihtiyacım var. Tüm bunları yaşamayı da sezaryen olmama bağlıyorum. Normal doğurabilseydim bunları yaşamazdım gibi hissediyorum. O yüzden doğum şeklini aşamıyorum.
Canim dogdugundan itibarrn boylemi yoksa sonradanmi olustu?Tabi canim sen de paylasabilir misin acana benzer bir sey mi
Evet bizim kah degeri yuksek cikmistiSizinki de mi yüksek çıkmıştıçok çok geçmiş olsun. Dilerim ikimizde hayırlı haberler alırız inşallah. Sabah verdik tekrar topuk kanını 1 hafta sürer ama 3. Olduğu için daha hızlı çıkar, aramazsak zaten bişi olmaz dedi. Aslında keşke bir sıkıntı yok normal çıktı diye haber verseler böyle belirsiz beklemek çok zor. Rabbim dermansız dert vermesin, tüm yavrulara şifa versin sağlık versin.
Bi haftadır filan akşam 8.30 da beni uyut diye debeleniyo 9 -9.15 gibi gece uykusuna geçiyor.
İlla kendi odamızda hafif loş ışıkta (öyle alıştı) ve yatağında uyumalı. Önce emiyor sonra reflüden dolayı omzumda pışpış sonra hafif hafif yatışa geçiş. Bu
Benzer şeyleri ben de yaşadım sezaryen oldum ve genel anestezi aldım çok geç ayildim emzirmem uzun sürdü kendi sağlık problemim yüzünden sezaryen olduğum için kendimi çok sucladim dediğin gibi benimki de sarılık oldu hastaneye yatış aşamasına geldi yatmadı her gün sabahtan akşama kadar hastanedeydik ve aşırı yorgundum uyumuyodum günde bı saat ya uyuyo ya uyumuyodum ve aşırı yıpranmış hissediyodum kendimi sütüm gelmediği bebeğim benim yüzümden aç kaldığı ve çok zayıfladığı için. Normal doğum olsa böyle olmazdı vs dedi hemşireler sen beceremiyosun bak biz yaptırınca oluyo dediler hep emzirme için ve ben iyice kötü hissettim kendimi ben sonunda aştım bunları artık psikolojik olarak iyiyim ama bebeğim 15 günlük olana kadar ben ben değildim başka bir insan oldum hayatımın en kotu 15 günüydü şimdi 26 günlük olduk hala sütüm yetmiyo hala her öğün mama yiyo ama düzenimiz oturdu biseyleri kabullendim umarım en kısa zamanda sen de kabullenir anneliğin tadını çıkarma aşamasına geçersin sana tavsiyem biraz dışarı da çıkman 15 günlükken bebek ben yine ağlama krizine girdim sonra eşim beni aldı dışarıya çıkardı başbaşa yemek yedik bana alışveriş yaptık birkaç saat evden uzaklaştım eşim benimle uzun uzun konuştu dertlestik o günden sonra kendime gelmeye başladımBen de hayırlısı buymuş diyorum ama bir yandan da üzülüyorum işte. Neden bu kadar taktığımı da anlamıyorum. Eşim bu sen değilsin, normalde bunu takacak insan değilsin sen diyor ama bilmiyorum işte.
Psikolog bir arkadaştan psikolog tavsiyesi istedim, eylülde boşmuş önerdiği kişi. Eylüle kadar bekleyeceğim bakalım. O zamana kadar lohusalık da biter herhalde.
İnanın her gece kabus görüyorum. Her uykum doğumhanede geçiyor. 5 dakika dalsam bile sıçrayarak uyanıyorum. Eşim de telaş yapıyor bu yüzden. Ağlayarak, çığlık atarak uyandığım uykular oluyor. Dert yarıştırmak değil asla amacım ama gerçekten zor durumdayım ben de. Doğumhanedeki ebe bebeğimin benim yüzümden sakat doğacağını, ben beceremediğim için özürlü çocuk doğuracağımı falan söyledi, sen ölürsen umursamam, ben bebeği doğurtmaya bakarım dedi. Hastaneden çıkacağımız gün bebeğim sarılık oldu, ben normal doğum yapamadığım için, sezaryen olduğum için geç emzirdim, sütüm gelmedi, o yüzden oldu diyerek kendimi suçladım. 10 gün boyunca her gün 6 saatte bir kan vermek için hastanedeydik, hastanenin dinlenme alanlarında uyudum, uyandım.
Yani sadece sezaryen olduğum için değil tüm bunları aşabilmek için yardıma ihtiyacım var. Tüm bunları yaşamayı da sezaryen olmama bağlıyorum. Normal doğurabilseydim bunları yaşamazdım gibi hissediyorum. O yüzden doğum şeklini aşamıyorum.
Ya gazı vardır ya da uykuya geçmeye çalışıyorGünaydın kızlar bebeğim (12 günlük) emerken çırpınıyor elleri ayaklarıyla ve kafasını geri çekerek memeyi çekiyo bırakmıyo ama bıraksa da geri alıyor neden yapıyo böyle ayaklarıyla tepiniyo ittiriyo falan gazı yok dedi doktor
Çok aç olabilir mi benimki genelde çok aç oldugunda böyle tepki veriyo ya da gazı olduğunda ayaklarıyla tepiniyo huysuzlanıyoGünaydın kızlar bebeğim (12 günlük) emerken çırpınıyor elleri ayaklarıyla ve kafasını geri çekerek memeyi çekiyo bırakmıyo ama bıraksa da geri alıyor neden yapıyo böyle ayaklarıyla tepiniyo ittiriyo falan gazı yok dedi doktor
Uykuya geçmeye çalışıyo ama uyuyamıyo çırpınıp duruyo dalmıyor bi türlüYa gazı vardır ya da uykuya geçmeye çalışıyor
(Bizce böyle en azından)
aç değil çünkü emiyo devamlı uykuya geçerken de emiyor yarım saat kesin emiyor sütüm de az değil çünkü bir saat emmesi gecikse gögsümden akıyor hemen. Anlamadım uykuya dalamıyor o yüzden huysuzlanıyor sanırım ama niye dalamıyo bilmiyorum emerek uyurdu hepÇok aç olabilir mi benimki genelde çok aç oldugunda böyle tepki veriyo ya da gazı olduğunda ayaklarıyla tepiniyo huysuzlanıyo
Ay Allah yardımcımız olsunBende sanırım o gruptayım bazen ben her saat uyanık ve uykusuzluktan ölürken onun horlaya horlaya uyuduğu gecelerde boğmak geliyor içimden.
Ay ne biçim konuşma şekli o öyle.Hiç profesyonelce değil.Benim normal doğum yapma ihtimalim vardı annem ben kaç gün popomun üstüne oturup seni emziremedim ne farketti sezaryenden o kadar da sancı çektim dedi kendi isteğimle sezaryen oldum.İkisinin de kendine göre sıkıntıları var canım.Ben mesela doğumdan sonra uykumda dişlerimi sıkmaya başladım.İlla bişeylerden etkileniyoruz.Ben de hayırlısı buymuş diyorum ama bir yandan da üzülüyorum işte. Neden bu kadar taktığımı da anlamıyorum. Eşim bu sen değilsin, normalde bunu takacak insan değilsin sen diyor ama bilmiyorum işte.
Psikolog bir arkadaştan psikolog tavsiyesi istedim, eylülde boşmuş önerdiği kişi. Eylüle kadar bekleyeceğim bakalım. O zamana kadar lohusalık da biter herhalde.
İnanın her gece kabus görüyorum. Her uykum doğumhanede geçiyor. 5 dakika dalsam bile sıçrayarak uyanıyorum. Eşim de telaş yapıyor bu yüzden. Ağlayarak, çığlık atarak uyandığım uykular oluyor. Dert yarıştırmak değil asla amacım ama gerçekten zor durumdayım ben de. Doğumhanedeki ebe bebeğimin benim yüzümden sakat doğacağını, ben beceremediğim için özürlü çocuk doğuracağımı falan söyledi, sen ölürsen umursamam, ben bebeği doğurtmaya bakarım dedi. Hastaneden çıkacağımız gün bebeğim sarılık oldu, ben normal doğum yapamadığım için, sezaryen olduğum için geç emzirdim, sütüm gelmedi, o yüzden oldu diyerek kendimi suçladım. 10 gün boyunca her gün 6 saatte bir kan vermek için hastanedeydik, hastanenin dinlenme alanlarında uyudum, uyandım.
Yani sadece sezaryen olduğum için değil tüm bunları aşabilmek için yardıma ihtiyacım var. Tüm bunları yaşamayı da sezaryen olmama bağlıyorum. Normal doğurabilseydim bunları yaşamazdım gibi hissediyorum. O yüzden doğum şeklini aşamıyorum.
O zaman gazı olabilir ya altı temizse karnı toksa senin de kollarında emiyosa aklıma başka bı sıkıntı gelmiyo biraz gezdirince falan sakinlesiyo muUykuya geçmeye çalışıyo ama uyuyamıyo çırpınıp duruyo dalmıyor bi türlü
aç değil çünkü emiyo devamlı uykuya geçerken de emiyor yarım saat kesin emiyor sütüm de az değil çünkü bir saat emmesi gecikse gögsümden akıyor hemen. Anlamadım uykuya dalamıyor o yüzden huysuzlanıyor sanırım ama niye dalamıyo bilmiyorum emerek uyurdu hep
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?