Kendimi inanılmaz tükenmiş yetersiz hissediyorum ya yorgunluğa uykusuzluğa her şeye alıştım da eşimin bu kadar duyarsız bu kadar vurdumduymaz olmasına dayanamıyorum. Ona olan sinirim stresim çocuğuma yansıyor sonra birde buna üzülüyorum. Her şeyi tek başıma yapıyorum kendimi yapayalnız hissediyorum. Çocukla alakalı tek yaptığı eğer ben söylersem altını alır birlikte banyo yaptırırız ( o sadece izler, gerekirse tutar bitince alır yatağa bırakır ben görevime devam ederim) bizi dışarı çıkarır bu kadar. Oyun oynaması gerektiğinde de yere iner yastığını alır yanına uzanır biraz oynar biraz telefonda takılır. Çocuğun uykusu yemeği yarını öbür günü bütün her şeyi ben düşünüyorum. Evin temizliği çamaşırı yemeği de cabası. Fiziksel yorgunluk dışı mental olarak çok yorgun hissediyorum. Eşimden yardım dışında ilgiye daha çok ihtiyacım var diye düşünüyorum çünkü kendimi aşırı yalnız hissediyorum bunu ona defalarca söylememe rağmen yoksaymaya devam ediyor halimi de görüyor nasıl olabilir diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Çocuk diş çıkarıyor suan sabahladığım günler oluyor ise gidiyorum diye yastığını alıp diğer odaya kaçıyor. Kendi keyfi icin ise gitmediği zamanlar oluyor ama bir kere bile bana sen dün çok yoruldun biraz ben ilgileneyim de sen de uyu dediğini duymadım ve bunları birbir kendisine de söylüyorum yani düşünemiyor kısmını geçtim artık. Çocukla seve seve ilgilenecekken kocam yüzünden sinir stres doluyum çocuğa da yansıyor bence çok mutsuzum bu yüzden

ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten içimi dökesim geldi. Anneme anlatsam anlamayacak biliyorum adam ise gidiyor sabahtan akşama kadar çalışıyor der kesin. Ben adamdan iş istemiyorum ki bunca yorgunluğumun arasında motive olmak için azıcık ilgi istiyorum