ya sabah sabah sizi negatife boğmak istemiyorum aslında ama bir yere yazmazsam içimde büyüyecek gibi düşünüp yazıyorum. kusura bakmayın valla şimdiden.
bizim bebeğimiz
tüp bebek, süreçten ailelerimizin de asgari düzeyde hep haberi oldu. bebeğimiz olacağını öğrenebileceğimiz en erken zamanda öğrendik ve ailelerimizle paylaştık. kardeşimin eşi aile grubunda hayırlı olsun falan yazdı ve bir kere bile arayıp sormadı o zamandan beridir bugün artık 20. hafta kontrolüme gidiyorum düşünün. sabah bu aklıma geldi ve çok üzülüp ağladım, ben o hamileyken hep arayıp sormuştum canı bir şey ister mi, keyfi nasıl, kardeşim nasıl davranıyor vs hamileliğinin son dört ayı pandemi zamanına denk geldi, kardeşim uzun süre işsiz kaldı, elimden geldiğince destek oldum heveslensin diye bebeğe alışveriş falan yaptım ne bileyim iyi niyetli bir şekilde kırmadan üzmeden hep üzerlerinde olmaya çalışmıştım o dönem sınırlara dikkat ederek. aramız da bu dönemde iyiydi ama lohusalığında bir bozuldu pandemi etkisi, mesafeler, hormonlar, açığa çıkan yalanlar falan kaldı öylece. küs falan değiliz tabi ki ama hmm benden çok hoşlanmıyor sanırım ben de ona bayılmıyorum gibi bir yere gelip iletişimi minimuma indirmiştik. şimdi böyle kaç aydır bir kere bile napıyosun bir şeye ihtiyacın var mı nasıl gidiyor denilmemesine biraz bozuldum galiba, şimdi buraya yazınca güldüm kendime, sabah ağladığımda da gülmüştüm aslında. yani yakın bir ilişkimiz yok ama arada küslük de yok, aslında böyle bir beklentiye girmem çok saçma böyle bakıldığında ama hamilelik sanırım. kendim yazdım kendim çözdüm konulu mesajımı okudunuz, teşekkürler.