Ferber, Tracy Hogg vb. bahsetmiş olduğunuz bu yöntemlerin %100 etkili sonuç verdiğine dair bilimsel bir araştırma sonucunuz var mı peki? Varsa okumak ve yanlışlarımı bir gözden geçirmek isterim. Zira bu en bilinen 2 yöntem başta olmak üzere birçok metodu uygulamaya çalışmış, bebeğinin "bağımsız bir birey" olarak yetişmeye alışması bakımından odasını henüz 3 ayı dolmadan ayırmayı başarmış (hala odasında yatıyor ben sabırla odasına gitmeye devam ediyorum) ama maalesef ki uyku problemini ne denerse denesin çözememiş, bunu çok özgüvenli bir şekilde elimden gelen tüm gayreti gösterdiğinden %100 emin bir anne olarak soruyorum. Bebeği gazlı hele hele bir de kolik olanlar var (bebeğim kolik değildi aşırı gazlıydı ve neredeyse bir yaşına kadar sürdü) bu insanlara bir anlatmak lazım o bebeği kucağına alıp sakinleştirmeden o gaz sancısı nasıl diner, o bebeğin gece yarısı uykusunun iyice açılacağını bilerek karnına saatlerce masaj yapmadan nasıl uykuya devam eder. Diş sancısı... Ne diş granülü ne ağrı kesici fayda etmedi. 12 dişi var hepsini 4'er 4'er çıkardı. Hepsinde yanına gittim çünkü ağrıdan acıdan kıvrandı çocuk ve haftalarca sürdü. Mecburdum, tıbbi çözümler işe yaramadı. Şimdilerde tahminim ayrılık kaygısı tavan yaptı, uyuyor ama odasından çıktığım an ağlamaya başlıyor asla sakinleşmiyor. Güvenli bağlanma cart curt bıdı bıdı, çocuğum sosyal günde en az bir kez dışarıya çıkar, çoğu zaman 2 kez. Tek başıma çocuk büyütmeme rağmen insanlara da alışık. Ayrılık kaygısı için de bir metot kesinlikle vardır bu konuda biraz eksik kalmışım tamamlamanız mutlu eder... Çünkü bu günlerde omzumda değil de kendi kendine uykuya geçebilmesi için yine farklı bir destek olan elimi tutmaya ihtiyaç duyuyor. Anlatmaya çalıştığım şey özetle; bebeğin her dönemi her yaşadığı farklı ve hepsinde sakinleşme yöntemi (destek!) bile farklı iken bunları bir standart kalıba oturtmaya çalışmak, evet olabilir. Ama her bebek aynı değil, yeter artık. Ben kendi adıma vicdanım çok rahat bir şekilde söylüyorum ki elimden geleni hatta fazlasını çokca yaptım. Bebeğimi saatlerce ağlattım evet, ama olmadı. Bu kadar uzun niye yazdım kendime de kızıyorum ama kusura bakmayın kimseye bu kadar sinir bozucu bir uslupla konuşmamalısınız. Genellemeniz ve suçlayıcı tarzınız beni aşırı rahatsız etti. Psikolojisi iyi olan var, olmayan var. Annesiniz, en iyi sizin anlamanız gerekirken bir yazınızla önceki yazdığınız tüm birbirimizi anlayan anneler modunu yok ettiniz ve gerçek düşüncelerinizi dışa vurdunuz.
Ben de bir süre buralarda aktif olmayacağım arkadaşlar, kendinize sevgi ile bakın.
Sağlıcakla...