22 yaşındayım 8 aylık evliyim boşanma kararı aldım YARDIM EDİN

LaReina .!.:

Ben mütedeyyin bi insanım erkek arkadaşım gmrüştüğüm biri olmadı. Eşim de yakışıklı düzgün sakin biri gibi görünüyodu. Sevdim evlendim..

Genişletmek için tıkla...

LaReina .!.:

Var. Ne yaptıysam yetenedim. Ve eşimin mğkemmeliyetçi olduğunu bilerek evlendim. Karşılıklı saygı anlayışla hallederiz sandım. Ama o benden annesi gibi bir EV HANIMI plmamı bekledi.. Nişanlıyken gördüğüm eksikleri düzeltiriz sandım. Kendi kendime yeterim sevsin yeter sandım

Genişletmek için tıkla...

ninehatun .!.:

Tipine bakarak mı evlendin?
Mütedeyyin insanlar konuşmuyorlar mı?
Hiç mi fire vermedi bu insan tanışma nişanlılık döneminde bu kadar pis huyu bi arada bulunduran biri sonuçta
Sen dindarım demişsin burada, başta da dini zaafiyetlerim yüzünden bana laf etti demişsin.
Bu adamla dindar gözüküyo diye romatik islama mı kapıldın acaba? Üç ayda bu kadar güven nasıl oluştu?
Seni suçlamıyorum yanlış anlama ama aklım almadı bu mevzuyu.
Bu kadarcık yazında adamdan tiksindim bi de o olayları yaşamışsın.. kurtulduğuna şükretmelisin.
Böyle bi babaya sahip olduğun için sevindim. Hiç üzülme.

Genişletmek için tıkla...

tulipa .!.:

Bu durumlari konussaydiniz keske beklentin ne diye?Ozaman neler gormustun sikinti?

Genişletmek için tıkla...

LaReina .!.:

ailem hep arkamda oldu. hiç müdahil olmadılar ben onlara bişey anlatmıyodum gurbetteyim üzülüyolar diye. ama babam senden sağlığından kıymetli değil. olmadığın biri gibi yaşayamazsın her aradığımda ağlarken görmek istemiyorum seni. kararının hep arkasındayız hayat senin hayatın dedi. çok şükrediiyorum aileme. bi kere bile beni suçlamadılar. olması gerekiyomuş oldu kızım. daha gençsin ömür böyle bitmez dediler..

Genişletmek için tıkla...

LaReina .!.:

22 yaşındayım 8 aylık evliyim boşanma kararı aldım. eşimle mayısta tanıştım ağustosta evlendim eylülde yurtdışına gittim. ve evliliğimin ilk haftasından itibaren beni çok yalnız bırakmaya başladı. yani orada var olan hayatına devam etti sanki ben yokuşum gibi. bekar gibi. daha sonraları master yapmak ya da çalışmak istediğimi sosyal biri olduğum için evde kala kala delireceğimi söylemeye başladım. bana ne istersen yap dedi ama ne zaman bunun için uğraşsam param yok. orası olmaz. borç alamam. ne gerek var dedi. evin geçimini zor sağlarken daha da kısmamı istedi ama kendi bekarkenki harcamalarıma devam ettti. afedersiniz utanarak söylüyorum ama o sıkıntıya girmesin diye kendime ordan bi iç çamaşırı bile almadım ben. sosyal evde durmayan üniveristede burslu okumuş yurtdışında yaşamış kimseye muhtaç olmamış birinden, evden çıkmayan sürekli yemek temizlik yapan ve bunları beğendiremeyen birine dönüştüm. bunlar tabiki beraberinde depresyonu getirdi. kendimden vazgeçmiştim çünkü. el uyuşmalarım uyku bozukluklarım ve kusmalarım oluyordu. hasta olduğumu en azından ailemi görmek içn tr ye gelmek istediğimi söyledim. bana abarttığımı canım istediğinde gidip gelemeyeceğimi söyledi. tabi bu süreçlerde beni sürekli eleştirmeleri alttan alttan hakaretvari laf sokmaları... hep ben onun elini tuttum hep ben sarıldım. sıcak diye beni iterdi. en son başka bir ülkeye taşınmaya karar verdik. herşey hazırken valizleri topladığımız gün ben tr de 2 ay kalmak istiyorum dedim. hayır tedavi ol gel dedi. bende ısrar ettim. daha önce böyle konuşmadığımızı söyleyince ayır valizini defol git dedi. sonra görüntülü olarak annesini araıyp "ben bunla uğraşamam gönderiyorum başlatın işlemleri" dedi. arkasından " annesine "bunun ne kadınlığı var ne yemeği ne temizliği ne itaati" dedi. üstüne dini zaaflarım yüzümden müslüman bile değilsin dedi. ondan sonrasını kaldıramadım nefesim kesildi zaten. babamı arayp anlattım biletini alacak mıymış edi babam. eşim de sana vereek param yok dedi. babam da aldı biletimi ve geldim. 8 ayda toplasan 1 hafta yüzüm gülmedi. cicim haftası bile yaşamadım. aşağılama eleştirme sürekli memnuniyetsizlik canıma tak etti. buraya geldikten 15 gün sonra yazdı ne zaman geliyosun diye ben de kafamda bitirdiğimi söyledim. ben seni çok seviyorum asla boşamam gibisinden maço laflar etti cevap vermedim. numaramı değiştirdim. ve 15 gün geçti bana bi daha hiç ulaşmaya çalışmadı. ne anesi ne kendisi üstlerine bi kusur kondurmadan yurtdışı zor geldi sizin kız kontes e getirdiler mevzuyu. daha neler neler. bu kısa bir özetti sadece.şu an antidepresan kullanıyorum. tr ye geldiğimde annemler gece uyurken bakmışlar. tamamen yüzüm ağlamaklı dişlerim ellerim kaskatı uyumuşum 10 gün. mide ve hastasıyım ve inanılmaz zayıfladım. bu haldeyim ablalarım kardeşlerim. siz olsanız napardınız sizin içn çaba bile göstermekten aciz sevgisi sadece dilinde biriyle?



edit: 2 dil biliyorum. iki bölüm bitirdim. ailemin maddi durumu da iyiydi. ailemi kariyerimi sosyal çevremi herşeyi bırakıp gittim

Genişletmek için tıkla...

LaReina .!.:

22 yaşındayım 8 aylık evliyim boşanma kararı aldım. eşimle mayısta tanıştım ağustosta evlendim eylülde yurtdışına gittim. ve evliliğimin ilk haftasından itibaren beni çok yalnız bırakmaya başladı. yani orada var olan hayatına devam etti sanki ben yokuşum gibi. bekar gibi. daha sonraları master yapmak ya da çalışmak istediğimi sosyal biri olduğum için evde kala kala delireceğimi söylemeye başladım. bana ne istersen yap dedi ama ne zaman bunun için uğraşsam param yok. orası olmaz. borç alamam. ne gerek var dedi. evin geçimini zor sağlarken daha da kısmamı istedi ama kendi bekarkenki harcamalarıma devam ettti. afedersiniz utanarak söylüyorum ama o sıkıntıya girmesin diye kendime ordan bi iç çamaşırı bile almadım ben. sosyal evde durmayan üniveristede burslu okumuş yurtdışında yaşamış kimseye muhtaç olmamış birinden, evden çıkmayan sürekli yemek temizlik yapan ve bunları beğendiremeyen birine dönüştüm. bunlar tabiki beraberinde depresyonu getirdi. kendimden vazgeçmiştim çünkü. el uyuşmalarım uyku bozukluklarım ve kusmalarım oluyordu. hasta olduğumu en azından ailemi görmek içn tr ye gelmek istediğimi söyledim. bana abarttığımı canım istediğinde gidip gelemeyeceğimi söyledi. tabi bu süreçlerde beni sürekli eleştirmeleri alttan alttan hakaretvari laf sokmaları... hep ben onun elini tuttum hep ben sarıldım. sıcak diye beni iterdi. en son başka bir ülkeye taşınmaya karar verdik. herşey hazırken valizleri topladığımız gün ben tr de 2 ay kalmak istiyorum dedim. hayır tedavi ol gel dedi. bende ısrar ettim. daha önce böyle konuşmadığımızı söyleyince ayır valizini defol git dedi. sonra görüntülü olarak annesini araıyp "ben bunla uğraşamam gönderiyorum başlatın işlemleri" dedi. arkasından " annesine "bunun ne kadınlığı var ne yemeği ne temizliği ne itaati" dedi. üstüne dini zaaflarım yüzümden müslüman bile değilsin dedi. ondan sonrasını kaldıramadım nefesim kesildi zaten. babamı arayp anlattım biletini alacak mıymış edi babam. eşim de sana vereek param yok dedi. babam da aldı biletimi ve geldim. 8 ayda toplasan 1 hafta yüzüm gülmedi. cicim haftası bile yaşamadım. aşağılama eleştirme sürekli memnuniyetsizlik canıma tak etti. buraya geldikten 15 gün sonra yazdı ne zaman geliyosun diye ben de kafamda bitirdiğimi söyledim. ben seni çok seviyorum asla boşamam gibisinden maço laflar etti cevap vermedim. numaramı değiştirdim. ve 15 gün geçti bana bi daha hiç ulaşmaya çalışmadı. ne anesi ne kendisi üstlerine bi kusur kondurmadan yurtdışı zor geldi sizin kız kontes e getirdiler mevzuyu. daha neler neler. bu kısa bir özetti sadece.şu an antidepresan kullanıyorum. tr ye geldiğimde annemler gece uyurken bakmışlar. tamamen yüzüm ağlamaklı dişlerim ellerim kaskatı uyumuşum 10 gün. mide ve hastasıyım ve inanılmaz zayıfladım. bu haldeyim ablalarım kardeşlerim. siz olsanız napardınız sizin içn çaba bile göstermekten aciz sevgisi sadece dilinde biriyle?



edit: 2 dil biliyorum. iki bölüm bitirdim. ailemin maddi durumu da iyiydi. ailemi kariyerimi sosyal çevremi herşeyi bırakıp gittim

Genişletmek için tıkla...

bsrgunes .!.:

22 yaşında iki bölüm?

Genişletmek için tıkla...