Yazdıklarının çoğunda kendime okur gibi oldumm :)) Bende böyleydim ama insan aşıyor geççiyor gidiyor. Mutsuz olacağını biliyorsun ve yinede onu seviyorsun bu kadar yakıyor ki insanı. Biliyorum çok zor sevdiğinden ayrılmak ama onunla mutsuz olmak yerine onsuz mutlu olmak daha iyi bence. Hani yazmışsın ya yıllardır istemiyorum demiş, resmen senin hatrına katlanıyormuş senin çabanla ayakta duruyormuş bu ilişki tıpkı benimki gibi.
Ama ben anladım ki hiçbir erkek insanın kendisinden değerli değil. Yani sakin yolunda sana saygı duyan değer veren kadir kıymet bilen biriyle olmak varken neden bile bile acı çektiriyoruz kendimize..
Üzülme, sevin lütfen.. Biraz zor olucak elbet ama alışıyor insan.. İnanıyorum ki senin gibi biri çok daha iyi birini hakediyor arkadaşımm o tatlı canını sıkma
aynı sorun bendede vardı canım ilgisizlik bi kadını en çok yaralayan şey oluyo sanırım neyseki ben erken kurtuldum canım yansada bitirdim şimdi istediği kadar özgür olsun
Canim oncelikle sunu bil, senin yaptigin hatalari yapan o kadar cok kadin varki.. Bak burda bile 5 saatte kac tane benzer hikaye okuduk.. Bende onlardan biriyim, biriydim.. O yuzden hiic uzulme ben nasil boyle olabildim diye.. Biz kadinlarin zayif noktasi, ask.. Aslinda dediginiz gibi adama degil, aska asigiz biz. Senin, benim ornegimde de aski yakistirdigimiz adamlar yanlis, hem de cok yanlis.
Ben o kotu iliskiyi 1,5 yil yasadim. Yasadiklarimiz cok cok benzer.. Ve bu iliskiyi yasarken norolojik bir hastalik dahi gecirdim ki kendisiyle ayrildiktan 1 ay sonra duzelen bi hastalik, aglamaktan olan bi hastalik, dusun..
O yuzden senin adina o kadar sevindimki. Kotu bi iliski kadar insani bogan bir sey yok. Konusmandan anliyorum ki guclu bi kizsin. Su an hala o esaretin etkisindesin canin yaniyo. Merak etme cok yakinda ozgurlugunun, mutlulugunun tadina varacaksin ve kurtulduguna o kadar sevineceksinki. Sadece 1kac ay, belli bi kac hafta dayan.. Bizler burdayiz, konusmak istersen bana da ozelden ulasabilirsin..
Zaten arkadaslar yazmis sosyallesmen gerektigini. Anladigim kadariyla yalniz yasiyosun. Bunun yaninda benimde bi tawsiyem var. Saracak yabanci diziler izle bol bol. O kadar kafa dagitiyo vakit gecirtiyoki..
Öylesine bakınırken başlık dikkatimi çekti.3 yıllık sevgilimden ayrıldım.Dedim tesadüfün böylesi.Henüz 1-2 saat oldu ben de 3 yıllık ilişkimi sonlandıralı.Garip...
Fikir ayrılıklarımız çok fazlaydı.Hatta hiç fikir birlikteliğimiz yoktu.Hakkında hayırlısı olur umarım. Özel değilse senin sebebin neydi öğrenebilir miyim?
canım kardeşim seninki sevgi değil bağımlılık adam sana hiç değer vermemiş ki senin zorlaman ile yürümüş zaten.aynı sorunu ben de yaşadım evlendim ayrıldım.evlenmeden bittiği için şanslısın.anladım ki bir kişiye haketmediği değeri vermek hep alttan almak hakaretlerine katlanmak iyi huylu olmak değil!!!!bir özgüven problemi!!!!!!!!!!!!!!!!sen kendine değer vermezsen kimse sana değer vermez emin ol bundan sonra karşına çıkan adam da kesinlikle aynı karakterde olur.önce kendini düzelt.ben öyle yaptım.kişisel gelişim kitapları okudum.alabilirsen psikolojik destek al.eminim çok iyi niyetli bir insansın.önce kendini çok değerli görebilecek seviyeye gel.göreceksin ki sana değer verenler çıkacak karşına.yoksa bu kısır döngü devam eder.dualarım seninle.
Fikir ayrılıklarımız çok fazlaydı.Hatta hiç fikir birlikteliğimiz yoktu.
Amin.Çok teşekkür ederim.Durumu çok güzel özetlemişsiniz.Sevgi tek başına yeterli değil.Ben ileride çocuğum olunca bizim fikir ayrılıklarımızdan etkilenecek diye bu işi bitirdim.Ben farklı söylerim babası farklı söyler.Ben farklı yetiştirmek isterim babası farklı.Bunlar olmasın diye bitirdim.Ama zor gerçekten 3 yılın ardından çok zor.Anlıyorum. Bazen sevgi gerçekten yetmiyor... İlişkinin başlarında sevince" samanlık bile seyran olur" diyorsun ama işin aslı öyle değil. İlişki ciddileştikçe, evleneceğin adamı hatta çocuğunun babası olacak adamı görmek istiyorsun. Gerçekten zor bir karar. Allah yardımcımız olsun.
Başlıktan da anlaşılacağı üzere 3 yıldır birlikte olduğum sevgilimden ayrıldım. Ayrı şehirlerdeyiz, bu yüzden zaten görüşmek büyük bir sıkıntıydı bizim için. İlk iki yıl en azından ayda bir kere ya da 2 haftada bir muhakkak görüşürdük. Ama bu yıl kpss bahanesiyle neredeyse 3 ayda bir görüştük. Sınav bitti gitti ama hala gelmek istemiyor yanıma. Ben ise zaten gidemiyorum çünkü ailesiyle yaşıyor. 3 yıl içerisinde sürekli ayrılıp barıştık. En çok da ben dayanamadığım için barıştık. Yani kendisinin barışma konusunda çok da hevesli olduğunu söyleyemiycem. Geçen sene evlenme teklif etmişti ama arkasından benden soğuduğunu söyleyip tekrar ayrılmıştı. Çok karışık anlatıyorum farkındayım ama hangi birini anlatayım ben de bilmiyorum.
Bu geceki ayrılığa gelirsek. Konu benim yanıma bir türlü gelmeyişinden ve benimle ilgilenmemesinden açıldı. Ben de beni istemiyorsan söyle, seni hiç bir şey için zorlamam dedim. "İstemediğimi yıllardır biliyorsun ama acı çekiceğim diye korkundan bırakmıyorsun beni" dedi. 3 yıllık ilişkimi sonsuza dek bitiren cümle de bu oldu.
Açıkçası mükemmel bir sevgili olduğunu da söyleyemeyeceğim. Çok sorumsuz, bencil, sözünde durmaz ve cimri. İyi yönleri de var yok değil ama kötü tarafları zaten her şeyi bitiriyor gözümde. Madem bu kadar kötüydü, niye bunca sene çektin diyeceksiniz? Çok sevdim hem de kendimden çok. Belki de annemin vefatından sonraki boşluğu onunla kapatmaya çalıştım ve hak etmediği halde çok fazla değer verdim ona. Hayatımın merkezine koydum, şımarttım ve hep destek oldum. Biraz da kendim hazırladım galiba bu ilişkinin sonunu. Şımarta şımarta tepeme çıkardım. Beni kaybetme korkusu yok, çünkü her seferinde ben geri döndüm ona. Kabullenemedim ayrılığı, emeklerime acıdım hep. Aslında biliyordum bu şekilde ilişki yürütemeyeceğimi ama yine de hata yapmaya devam ettim. Karşılık beklemeden verdim verdim verdim. Yani ben öyle düşünüyordum. Ama içten içe meğer bir şeyler bekliyormuşum. Bir tatlı söz, özel günlerde ufak da olsa hediyeler, tatlı bir günaydın mesajı... En azından son 2 senem ondan bunları bekleyerek geçti. Defalarca söyledim ona ama hep ters tepti. Zorla yapınca burnumdan getirdi. Ben de saldım artık. Sonuçta ona doğum gününde özenip bezenip aylar öncesinden hediyeler alıyordum ama benim doğum günüm gelince ellerim bomboş kalıyordu. Ben de almamaya, onun gibi davranmaya başladım ama içten içe üzülüyordum. Beni bu hale getirdiği için de kızıyordum çünkü ben hep romantik bir ilişkim olsun istedim ama onunla böyle bir ilişki imkansız.
Sonuç olarak hiç de içaçıcı olmayan bir ilişkinin içindeydim zaten. Evlensem de mutlu olacağımı düşünmüyordum hatta kesin boşanırız diyordum. Yine de üzülüyorum işte. "Niye böyle oldu?" demekten kendimi alamıyorum. O benim kangren olmuş kolum gibi. Yaşamak için ondan kurtulmam gerek ama yine de kıyamıyorum işte. Lütfen bana yorumlarınızla destek olun. Bu sürece atlatmama yardımcı olun. Gerçekten çok ihtiyacım var. Şimdiden herkese teşekkürler.
Benimki de kuş kadar özgür olmak istiyorum derdi. Sanki ben kafese koymuştum adamı. Zaten benden uzakta yaşıyor, gezi tozuyor, hiç karışmıyorum. Daha ne özgürlük istiyordu hiç anlamadım.
Başlıktan da anlaşılacağı üzere 3 yıldır birlikte olduğum sevgilimden ayrıldım. Ayrı şehirlerdeyiz, bu yüzden zaten görüşmek büyük bir sıkıntıydı bizim için. İlk iki yıl en azından ayda bir kere ya da 2 haftada bir muhakkak görüşürdük. Ama bu yıl kpss bahanesiyle neredeyse 3 ayda bir görüştük. Sınav bitti gitti ama hala gelmek istemiyor yanıma. Ben ise zaten gidemiyorum çünkü ailesiyle yaşıyor. 3 yıl içerisinde sürekli ayrılıp barıştık. En çok da ben dayanamadığım için barıştık. Yani kendisinin barışma konusunda çok da hevesli olduğunu söyleyemiycem. Geçen sene evlenme teklif etmişti ama arkasından benden soğuduğunu söyleyip tekrar ayrılmıştı. Çok karışık anlatıyorum farkındayım ama hangi birini anlatayım ben de bilmiyorum.
Bu geceki ayrılığa gelirsek. Konu benim yanıma bir türlü gelmeyişinden ve benimle ilgilenmemesinden açıldı. Ben de beni istemiyorsan söyle, seni hiç bir şey için zorlamam dedim. "İstemediğimi yıllardır biliyorsun ama acı çekiceğim diye korkundan bırakmıyorsun beni" dedi. 3 yıllık ilişkimi sonsuza dek bitiren cümle de bu oldu.
Açıkçası mükemmel bir sevgili olduğunu da söyleyemeyeceğim. Çok sorumsuz, bencil, sözünde durmaz ve cimri. İyi yönleri de var yok değil ama kötü tarafları zaten her şeyi bitiriyor gözümde. Madem bu kadar kötüydü, niye bunca sene çektin diyeceksiniz? Çok sevdim hem de kendimden çok. Belki de annemin vefatından sonraki boşluğu onunla kapatmaya çalıştım ve hak etmediği halde çok fazla değer verdim ona. Hayatımın merkezine koydum, şımarttım ve hep destek oldum. Biraz da kendim hazırladım galiba bu ilişkinin sonunu. Şımarta şımarta tepeme çıkardım. Beni kaybetme korkusu yok, çünkü her seferinde ben geri döndüm ona. Kabullenemedim ayrılığı, emeklerime acıdım hep. Aslında biliyordum bu şekilde ilişki yürütemeyeceğimi ama yine de hata yapmaya devam ettim. Karşılık beklemeden verdim verdim verdim. Yani ben öyle düşünüyordum. Ama içten içe meğer bir şeyler bekliyormuşum. Bir tatlı söz, özel günlerde ufak da olsa hediyeler, tatlı bir günaydın mesajı... En azından son 2 senem ondan bunları bekleyerek geçti. Defalarca söyledim ona ama hep ters tepti. Zorla yapınca burnumdan getirdi. Ben de saldım artık. Sonuçta ona doğum gününde özenip bezenip aylar öncesinden hediyeler alıyordum ama benim doğum günüm gelince ellerim bomboş kalıyordu. Ben de almamaya, onun gibi davranmaya başladım ama içten içe üzülüyordum. Beni bu hale getirdiği için de kızıyordum çünkü ben hep romantik bir ilişkim olsun istedim ama onunla böyle bir ilişki imkansız.
Sonuç olarak hiç de içaçıcı olmayan bir ilişkinin içindeydim zaten. Evlensem de mutlu olacağımı düşünmüyordum hatta kesin boşanırız diyordum. Yine de üzülüyorum işte. "Niye böyle oldu?" demekten kendimi alamıyorum. O benim kangren olmuş kolum gibi. Yaşamak için ondan kurtulmam gerek ama yine de kıyamıyorum işte. Lütfen bana yorumlarınızla destek olun. Bu sürece atlatmama yardımcı olun. Gerçekten çok ihtiyacım var. Şimdiden herkese teşekkürler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?