- 20 Mayıs 2013
- 30.143
- 19.954
- 248
Bi tebrikte benden : )merak etme @okypete hiç öyle bir niyetim yok ... allah korusun öyle birşey yapacak olsam ailem çevrem bırakmazlar sağolsunlar.. ben boşandım insanlar tebrik etmeye geldiler beni o derece:)
Bu dediklerinizi ben de yaşıyorum boşanmış bir anne olarak
Ben kötü polis, babaları iyi polis
Ben evde sürekli hadi yemek zamanı diyen, ayağına çorap giy diyen, istemediği halde banyo yaptıran, istemediği halde yatıran, ödevini yap diyen, istediği oyuncağı yeteri kadar var diyerek almayan, yemek öncesi abur cubur yemesine izin vermeyen ANNE
Diğer tarafta bunların hepsini yapan BABA, ama sadece haftasonu gören, ödevlerini "boşver kızım annenin evinde yaparsın" diyen, istedikleri her oyuncağı, kırtasiye malzemesini alan, tırnaklarını bile kesmeyen, bana geri getireceği zaman pijamaları ile getiren stresten uzak, eğlenceli baba.
Bundan 2 sene önce büyük kızım bana tavırlı idi, çünkü babaları boşanma sebebi olarak ve ailemizin yıkılması sebebi olarak sürekli beni gösteriyordu. Boşanma davasını ben açtığım için ve geri adım atmadığım için. Ayrıca onunla boşandıktan sonra da barışmaya (yeniden evlenmeye) yanaşmadığım için 2. kez suçluydum. Kızlarıma sürekli benim onları babalarından ayırdığımı, uzaklaştırdığımı, aynı evde yaşama hakkından mahrum ettiğimi söylüyordu.
O dönemde ben de psikolog önerisi ile sömestr tatilinin sadece ilk haftası değil tamamında babalarına yolladım. Vermek istediğim mesaj şuydu: Bakın sizi babanızdan ayırmıyorum. Tüm tatilde kalabilirsiniz. Bu şekilde ayrıca uzun dönem sorumluluklarla da tanışıp hayatın lay lay lom olmadığını göreceklerdi. 2 hafta yetti açıkçası, çünkü neticede bir erkek, 2 çocuğum sorumluluğu ile başa çıkması zordu. Çocuklar da bunu gördü. Daha sonraları da ne zaman babalarına gidip kalmak isteseler kabul ettim.
Benim kendi çocuklarıma verdiğim kesin mesajlardan biri şuydu: Küçük çocuklar anneleri ile yaşar. O yüzden ben sizi bırakamam. Ama büyüyüp babanızla yaşamak isterseniz elbette gidebilirsiniz, ama şimdi küçüksünüz, size benden daha iyi kimse bakamaz, sizi benden daha çok kimse sevemez.
4 yaşındaki çocuğu bırakın biz bile kötü polisle yaşamaktansa hiç bir kuralın olmadığı ve serbestçe yaşayabildiğimiz bir ortamı seçeriz. Çocuğunuzun bunu dile getirmesi çok normal. Ama 4 yaşındaki çocuğun sözü ile hareket etmek hiç normal değil. Mahkemeler bile belli bir yaştan sonra çocuklara soruyor kiminle yaşamak istediğini, 4 yaşındakini direkt anneye veriyor. Çocuğunuzu babaya vermeniz hem çocuğunuz için hem sizin için hata olur.
Aklıma gelen başka bir şey de çocuğunuzun sizin sevginizi test etmeye çalışması. Bu yaşta çocuklar bunu çok sık yapıyor. Yaramazlık yapsam bile annem beni sever mi konusunu çooooooooooooookkkkkkkk sık test ediyor. Bu gibi durumlarda annelere düşen görev: Sen ne kadar yaramaz olursan ol, ne kadar ....... (olumsuz herhangi birşey) olursan ol, sen yine de benim çocuğumsun ve ben seni sonsuza kadar çok seveceğim. Ben büyük kızımla bu şekilde tekrar yakınlaştım ve beni suçlamasından kurtulabildim.
E EBRU 72 'ye katılıyorum, kesinlikle çocuğunuza yalan söylemeyin. Kesinlikle ama kesinlikle. Çocuğunuzun şu anda en az sevgi kadar ihtiyaç duyduğu ikinci bir şey de GÜVENMEK. Sakın güvenini sarsmayın.
Babanı arayalım dediyseniz arayın. Aramayacaksanız ararız demeyin.
Ben sizde kararsızlık ve güvensizlik sezdim sanki. Bence siz kararlı olursanız oğlunuz da bu söyleminden vazgeçecek. Kararlı olacağınız nokta şu: Ben seni asla bırakmam.
Oğlunuzu ikna etmek için de şimdi kreşe gitmesi gerektiğini ama kreş tatil olur olmaz babasına gidebileceğini, yazın kooooskoca bir ay onda kalabileceklerini, bayram gelince gidebileceğini, ayrıca babası ne zaman isterse (haftasonu) ona gidebileceklerini, ama herkesin bir evi olduğunu, onun evinin de sizin olduğunuz yer olduğunu söyleyebilirsiniz. Ben öyle yaptım, zaten babaları bir süre sonra bıkıp bu savaştan vazgeçti.
merak etme @okypete hiç öyle bir niyetim yok ... allah korusun öyle birşey yapacak olsam ailem çevrem bırakmazlar sağolsunlar.. ben boşandım insanlar tebrik etmeye geldiler beni o derece:)
Ne kadar guzel yazmişsiniz. Sizi de konu sahibini de tebrik ederim, azminizden sabrinizdan çaliskanliginizdan ötürü. Buarada ilgisini ceken olursa dun tv'de Oprah'nin single moms diye bir programina rastladim, izlemek isteyen olursa guzeldi...Bu dediklerinizi ben de yaşıyorum boşanmış bir anne olarak
Ben kötü polis, babaları iyi polis
Ben evde sürekli hadi yemek zamanı diyen, ayağına çorap giy diyen, istemediği halde banyo yaptıran, istemediği halde yatıran, ödevini yap diyen, istediği oyuncağı yeteri kadar var diyerek almayan, yemek öncesi abur cubur yemesine izin vermeyen ANNE
Diğer tarafta bunların hepsini yapan BABA, ama sadece haftasonu gören, ödevlerini "boşver kızım annenin evinde yaparsın" diyen, istedikleri her oyuncağı, kırtasiye malzemesini alan, tırnaklarını bile kesmeyen, bana geri getireceği zaman pijamaları ile getiren stresten uzak, eğlenceli baba.
Bundan 2 sene önce büyük kızım bana tavırlı idi, çünkü babaları boşanma sebebi olarak ve ailemizin yıkılması sebebi olarak sürekli beni gösteriyordu. Boşanma davasını ben açtığım için ve geri adım atmadığım için. Ayrıca onunla boşandıktan sonra da barışmaya (yeniden evlenmeye) yanaşmadığım için 2. kez suçluydum. Kızlarıma sürekli benim onları babalarından ayırdığımı, uzaklaştırdığımı, aynı evde yaşama hakkından mahrum ettiğimi söylüyordu.
O dönemde ben de psikolog önerisi ile sömestr tatilinin sadece ilk haftası değil tamamında babalarına yolladım. Vermek istediğim mesaj şuydu: Bakın sizi babanızdan ayırmıyorum. Tüm tatilde kalabilirsiniz. Bu şekilde ayrıca uzun dönem sorumluluklarla da tanışıp hayatın lay lay lom olmadığını göreceklerdi. 2 hafta yetti açıkçası, çünkü neticede bir erkek, 2 çocuğum sorumluluğu ile başa çıkması zordu. Çocuklar da bunu gördü. Daha sonraları da ne zaman babalarına gidip kalmak isteseler kabul ettim.
Benim kendi çocuklarıma verdiğim kesin mesajlardan biri şuydu: Küçük çocuklar anneleri ile yaşar. O yüzden ben sizi bırakamam. Ama büyüyüp babanızla yaşamak isterseniz elbette gidebilirsiniz, ama şimdi küçüksünüz, size benden daha iyi kimse bakamaz, sizi benden daha çok kimse sevemez.
4 yaşındaki çocuğu bırakın biz bile kötü polisle yaşamaktansa hiç bir kuralın olmadığı ve serbestçe yaşayabildiğimiz bir ortamı seçeriz. Çocuğunuzun bunu dile getirmesi çok normal. Ama 4 yaşındaki çocuğun sözü ile hareket etmek hiç normal değil. Mahkemeler bile belli bir yaştan sonra çocuklara soruyor kiminle yaşamak istediğini, 4 yaşındakini direkt anneye veriyor. Çocuğunuzu babaya vermeniz hem çocuğunuz için hem sizin için hata olur.
Aklıma gelen başka bir şey de çocuğunuzun sizin sevginizi test etmeye çalışması. Bu yaşta çocuklar bunu çok sık yapıyor. Yaramazlık yapsam bile annem beni sever mi konusunu çooooooooooooookkkkkkkk sık test ediyor. Bu gibi durumlarda annelere düşen görev: Sen ne kadar yaramaz olursan ol, ne kadar ....... (olumsuz herhangi birşey) olursan ol, sen yine de benim çocuğumsun ve ben seni sonsuza kadar çok seveceğim. Ben büyük kızımla bu şekilde tekrar yakınlaştım ve beni suçlamasından kurtulabildim.
E EBRU 72 'ye katılıyorum, kesinlikle çocuğunuza yalan söylemeyin. Kesinlikle ama kesinlikle. Çocuğunuzun şu anda en az sevgi kadar ihtiyaç duyduğu ikinci bir şey de GÜVENMEK. Sakın güvenini sarsmayın.
Babanı arayalım dediyseniz arayın. Aramayacaksanız ararız demeyin.
Ben sizde kararsızlık ve güvensizlik sezdim sanki. Bence siz kararlı olursanız oğlunuz da bu söyleminden vazgeçecek. Kararlı olacağınız nokta şu: Ben seni asla bırakmam.
Oğlunuzu ikna etmek için de şimdi kreşe gitmesi gerektiğini ama kreş tatil olur olmaz babasına gidebileceğini, yazın kooooskoca bir ay onda kalabileceklerini, bayram gelince gidebileceğini, ayrıca babası ne zaman isterse (haftasonu) ona gidebileceklerini, ama herkesin bir evi olduğunu, onun evinin de sizin olduğunuz yer olduğunu söyleyebilirsiniz. Ben öyle yaptım, zaten babaları bir süre sonra bıkıp bu savaştan vazgeçti.
Evet ben de ayrıyım. Babaları hakkında olumlu olumsuz yorum yapmam..
Ben babalarını kendilerini tanısınlar, kendi fikirlerini kendileri versinler istiyorum.
Psikoloğumuz bunu önerdi çünkü..
Çok büyük bir risk..
Çünkü babalarının sizin anlattığınız gibi olmadığını görürlerse eğer bu kez size bunun hesabını soracaklar ve sonrasında sen bize yalan mı söyledin diyecekler..
En sonunda da aa bak annem yalan söyleyebiliyor diyebilecekler..
Sizi anlıyorum çocuğunuzun babası tarafından sevildiğini reddedilmediğini bilmesini istiyorsunuz.
O üzülmesin tek amacınız ama gerçekler de var ortada..
Siz babayı kötülemediniz iyilediniz onlar da belki sizi kötülediler henüz değerlendiremiyor ki yavrunuz olayları..
Ben psikoloğumuzla konuşup size na yapmanız gerektiğini öğreneceğim olur mu?
Eşinin bir işi yok mu?
Yani nasıl geçiniyor?
Bunu kullanması çok yanlış.
Çok kötü durum yani.bir mesleği var fakat kısa yoldan zengin olmak ruhunda varmış.. evlendim birkaç ay sonra işten çıktı ve başka kısa yolların peşine düştü..
şuan ailesiyle yaşıyor birkaç ay sgksız çalıştı çünkü nafaka icra davası açmıştım. şimdi ordan da çıkmış.. çocukların bütün giderlerini ben karşılıyorum.
hatta çocuk babasında kalsa bile okul parasını ben ödüyorum.
çocuk sünnet olacaktı sağlık için arayıp bilgi verdim sünnet olması gerekiyor diye. tamam olsun ama sünnet ücretini ödeyemem dedi ödeyemem dediği ücret 170 tl. siz düşünün artık
GelenKutusu E EBRU 72 aslında babasında kalırken okula gitmesini sağlayabilsem 1 ay kadarda babasında kalsa belkide kafasında herşey dahada netleşir.. ama okulla babasının evi çok uzak
bir arkadaşta yorumda böyle tavsiye etmiş...
Ne olursa olsun onun size ihtiyacı var belli ki babası ilgilendiği için aklı karışmış normal ama o daha anne kuzusu baba görsün elbet ama sizin yanınızda kalmaya ikna edin tatlı dillemerhaba kızlar
artık tanımayan kalmadı beni ve sorunlarımı.. bilmeyenler için yazayım iki yıldır eşimden ayrıyım biri 2 biri4 yaşında iki oğlum var.
sömestr tatilinde babasına gitti çocuklar bir haftalığına hakim böyle karar verdi yazın 1 ay-sömestrda 1 hafta bayramlarda 1 gün şeklinde..
oğlum babasındayken aradım ''oğlum eğer birazdaha kalmak istersen kalabilirsin'' dedim. yani sadece mahkemenin belirlediği günlere bağlı kalacağız diye bir şart koşmuyorum.babasıyla istediği gibi görüşebilir.
babası hakkında ailecek kötü konuşmayız.. ve babamı özledim dediği zaman telefon edebilir görüşebilir ayrıca bende telkin ediyorum babanızda sizi çok seviyor diye.
daha önce böyle uzun süreli almamışlardı yatılı haftasonları gibi kısa süreli alıyorlardı çünkü çocukların yaşı küçük diye..eski eşim barışmak istedi bende reddedince çocukları mahkemenişn belirlediği günlerde alırım ozaman dedi.. yani çocuklar zaafım olduğu için bunu kullanıyor.. ama yapabileceğim birşey yok babaları görecekler hasret giderecekler..
büyük oğlum 4 yaşında olan kreşe gitmeyi çok seviyordu ama babası işsiz ve sürekli evde orda ilgilenmişler belliki.. sen kötüsün beni okula gönderiyorsun babam beni çok seviyor ben onunla yaşamak istiyorum diyor..
yatma saati geliyor akşam 22 oluyor mesela ''hadi annecim uyku vakti diyorum'' 'ben yatmıcam babamla yaşıcam oraya gidicem ve seni hiç aramayacağım 'diyor.
yada izin vermediğim birşey için hemen tehdit eder gibi ''bende babama giderim o zaman gelsin beni burdan alsın diyor..''
gittiği kreşin pedagogu var haftaya salı için randevu aldım. ama daha bir hafta var.. ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilemiyorum..
siz diyeceksiniz ki biz pedagogmuyuz nerden bilelim.. birçoğumuz yıkılmış ailelerin bireyleriyiz belki tecrübe eden gören bilen vardır.. görüşleriniz benim için çok değerli çünkü hayat herkesi farklı farklı sınıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?