artık kabullendim durumu....
sorgulama, neden arama,suçlu ya da bir sorumlu arama durumunu geçtim çoktan. ama içim hala buruk.
düğün günümüz geçti,hem de nasıl geçti .... çok kötüydüm, o gece yasin okudum, ikimiz için hayırlı neyse o olsun diye. artık elden gelen birşey yok. alnıma ne yazılı ise onu yaşacağım, ister ağlayayım ister bağırayım ister üzüleyim....
ben düğün gününe kadar beklemek içn söz vermiştim kendime. ailecek altınları ve bohçalarını yollamak için düğününün geçmesini beklemiştik, çünkü bana bekle demişti, bende sözümü tuttum ve bekledim. en azından bir özür bir açıklama için ama yapılmadı.
ne garip bunca zaman bir açıklama ya da bir helallik için aramadılar ama altınları istemek için aradılar...canları sağolsun....
biz de zaten bugün yarın yollayacaktık zamanını bekledik,biz sizden kırgın değiliz hakkımız varsa helal olsun, siz de helal edin,biz oğlunuzdan da razıyız kader buymuş bi sorumlu yok bundan sonra elinize ulaşması için ne gerekiyosa biz yapacağız dedik.ben bu kadar nezaketli olmak zorundamıydık diye biraz sitem ettim aileme ama babam herkes kendine yakışanı yapar, önemli olan zor zamanlarda düzgün davranabilemek,biz kimseye zorla kız vermedik dedi.
sonra bana döndü babam, başlarken de söz etmedim biterken de söz etmedim ama son sözüm şudur ki eğer bundan sonra istersen kızım beni yok say dedi. o an çok üzüldüm.oysa ne çok sever sayarlardı onu. yazık oldu....
durum bu arkadaşlar. artık olmaz olmaz diye bi söz yok lugatımda. hayat olmazı olur yapıyormuş.
yine de söylüyorum hakkım varsa helal olsun, hem ona hem ailesine.kızgın değilim kinli değilim ah etmiyorum. ama kırgınım...hem de en ağırından kırgınım.....
iyi dileklerle uğurluyorum onca yılı, hayallerimi,sevgimi....