- 22 Eylül 2022
- 5.885
- 16.932
- 178
- Konu Sahibi Turunc chemist
-
- #41
Hayır, sebepsizce kalbi durdu. En başından beri kontrolümü o doktor yapıyordu zaten. Hiçbir sebebi yok dedi sadece
Hayır, sebepsizce kalbi durdu. En başından beri kontrolümü o doktor yapıyordu zaten. Hiçbir sebebi yok dedi sadecekorkuların sizi ele geçirmesine izin vermeyin yaşamadan bilemezsiniz . biraz zaman tanıyın kendinize toparlanınca tekrar olur . özel olacak belki de ama kaybnıza bir neden sundu mu dr nuz ?
Kayıp yaşamayı linçleyecek kimseyi tanımıyorum yapan da kendinin ne olduğunu ortaya koyar. Ne hissettiğini anlayamam kayıp yaşamadım ama nasıl hissettiğini anlıyorum. Maddi olarak zora sokacak gibi duruyor bu yardımı almak ama inan verdiğin para gözüne gelmeyecek.Şimdi tarif etmeye kalksam haddini bilmeyecek insanlar linç atacak. Ancak şöyle ki, sanki dünya tamamen üstüme yıkılmışta ben kalkmak için ittirdikçe diğer gezegenlerde üstüme yıkılıyormuş gibi. Hiç çıkamayacağım derinliklere kadar inmişim gibi.
Maddi olarak gözüm hiçbir şey görmüyor. Bebeğimi kurtarma imkanım %1 bile olsaydı tüm mal varlığımı herşeyimi verirdim. Ancak psikolojik olarak dipleri yaşıyorum ne kadar süreceğini bilmiyorum yeniden yap diyenlere derdimi anlatamıyorum.Kayıp yaşamayı linçleyecek kimseyi tanımıyorum yapan da kendinin ne olduğunu ortaya koyar. Ne hissettiğini anlayamam kayıp yaşamadım ama nasıl hissettiğini anlıyorum. Maddi olarak zora sokacak gibi duruyor bu yardımı almak ama inan verdiğin para gözüne gelmeyecek.
Maddi olarak gözüm hiçbir şey görmüyor. Bebeğimi kurtarma imkanım %1 bile olsaydı tüm mal varlığımı herşeyimi verirdim. Ancak psikolojik olarak dipleri yaşıyorum ne kadar süreceğini bilmiyorum yeniden yap diyenlere derdimi anlatamıyorum.
Güzel dileklerimin ve dualarımın seninle olduğunu paylaşmak için yazıyorum. Acın yerini mutluğuğa bıraksın,duam seninleArkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
Mayıs ayında kürtaj oldum bende,bebeğimin kalbi sebepsiz durmuştu 8+3. Haftada.. yaşamayan bilemez,o ilk öğrendiğim test çubuğunu hala çantamda taşırım,o zaman yanimda gibi hissediyorum.icinizdekileri anlatmaktan korkmayin,ağlamak istiyorsaniz ağlayın,daha çok yeni,bunlari hissetmeniz normal.Hayır, sebepsizce kalbi durdu. En başından beri kontrolümü o doktor yapıyordu zaten. Hiçbir sebebi yok dedi sadece
Teşekkür ederimGüzel dileklerimin ve dualarımın seninle olduğunu paylaşmak için yazıyorum. Acın yerini mutluğuğa bıraksın,duam seninle
Sizinde başınız sağolsunMayıs ayında kürtaj oldum bende,bebeğimin kalbi sebepsiz durmuştu 8+3. Haftada.. yaşamayan bilemez,o ilk öğrendiğim test çubuğunu hala çantamda taşırım,o zaman yanimda gibi hissediyorum.icinizdekileri anlatmaktan korkmayin,ağlamak istiyorsaniz ağlayın,daha çok yeni,bunlari hissetmeniz normal.
Hem eşiniz size destekmis ne güzel. Biz şimdi eşimle ayrıyız mesela,o zor günlerimi tek başıma yaşadım.. inşallah bundan sonra sağlıcakla evlatlarınızı kucağınıza alırsınız..
Umarım ilerde bu günlere de öylesine bi tebessüm ile bakıp geçti diyebileceğimŞu durumda zaten düşünme çocuk. Çünkü sağlıklı bir hamilelik geçiremezsin. hamilelikte zaten hormonlar coşuyor. İlk önce psikolojini düzeltmelisin sonra sağlıklı bir hamilelik geçirirsin. Sebepsiz kalp durması ile vefat etmiş bebeğin yani tekrar hamile kalmak için bir sorunun olmadığı belli.
Lütfen koyvermeyin.Daha yolun başındasınız çok güzel bebekleriniz olacak,bu biraz da moral işi,umudunuzu kaybetmeyinArkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
İş ne yazık ki bambaşka boyut atladı. Destek almaya çalışacağımLütfen koyvermeyin.Daha yolun başındasınız çok güzel bebekleriniz olacak,bu biraz da moral işi,umudunuzu kaybetmeyin
Çok geçmiş olsun. Aynı acıyı yaşadım 3 ay önce hem de bebeğimin hala kalbi atarken doğum yaparak kaybetmek zorunda kaldım onu. Çok zor tabii ki acısı tamamen hiç geçmiyor. İlk 1 ay kafayı yiyecek gibi hissediyordum bende ama zaman geçtikçe kafamdan atmaya düşünmemeye çalıştım. Bir evladım daha var ona sarıldım tutundum. Siz de kendinize düşünmeye dahi vaktinizin kalmayacağı bir meşgale bulmalısınız, düşünerek geçmiyor maalesef çünkü. İlk çocukta kayıpların atlatılması daha zordur belki, Rabbim kucağınızı doldursun yaranızı saracak sağlıklı bir evlat nasip etsin size deArkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
evet konu sahibi ben de çok ender dua ederim ama sizin için bu gece uzun uzun dua edeceğimGüzel dileklerimin ve dualarımın seninle olduğunu paylaşmak için yazıyorum. Acın yerini mutluğuğa bıraksın,duam seninle
Kesinlikle destek alın ben bugün iyi ve tekrar deniyorsam sebebi eşim ve doktor desteği .Profesyonel yardım alın ve kendinize zaman verin . Sizi çok iyi anlıyorum . Tekrarlı dusuklerim var hem doğal yoldan hem de tüp bebek tedavileri ile . Yaşadığınızı asla unutun ya da az önemseyin diyemem . Sadece yasamimizi daha iyi bir noktaya taşımamiz gerek . Çok ,çok geçmiş olsun ..İş ne yazık ki bambaşka boyut atladı. Destek almaya çalışacağım
Çok teşekkür ederimÇok geçmiş olsun. Aynı acıyı yaşadım 3 ay önce hem de bebeğimin hala kalbi atarken doğum yaparak kaybetmek zorunda kaldım onu. Çok zor tabii ki acısı tamamen hiç geçmiyor. İlk 1 ay kafayı yiyecek gibi hissediyordum bende ama zaman geçtikçe kafamdan atmaya düşünmemeye çalıştım. Bir evladım daha var ona sarıldım tutundum. Siz de kendinize düşünmeye dahi vaktinizin kalmayacağı bir meşgale bulmalısınız, düşünerek geçmiyor maalesef çünkü. İlk çocukta kayıpların atlatılması daha zordur belki, Rabbim kucağınızı doldursun yaranızı saracak sağlıklı bir evlat nasip etsin size de
Çok teşekkür ederimKesinlikle destek alın ben bugün iyi ve tekrar deniyorsam sebebi eşim ve doktor desteği .Profesyonel yardım alın ve kendinize zaman verin . Sizi çok iyi anlıyorum . Tekrarlı dusuklerim var hem doğal yoldan hem de tüp bebek tedavileri ile . Yaşadığınızı asla unutun ya da az önemseyin diyemem . Sadece yasamimizi daha iyi bir noktaya taşımamiz gerek . Çok ,çok geçmiş olsun ..
Çok teşekkür ederim güzel düşünceleriniz için Allah razı olsunevet konu sahibi ben de çok ender dua ederim ama sizin için bu gece uzun uzun dua edeceğim
bu acı zamanla hafifleyecek ve sonra yeniden anne olacaksınız
diğer bebeğiniz hep kalbinizde olacak orada büyüyecek , bu günler geçecek
sadece ama sadece biraz daha sabır
Başınız sağolsunArkadaşlar merhaba.
Birçoğunuz beni az çok tanıyor, kürtajım. Hamile kalmaya çalışmam. Birçoğuna burda şahit oldunuz. Zorunlu bir kürtaj yaşadım 2.5 ay önce.
Demiştim ki ölmek istedim o an.
Arkadaşlar aşamıyorum. Acım dinmiyor, bazen gülüyorum eğleniyorum yada ben eğlendiğimi sanıyorum. Sonra pıt bir anda ağlamaya başlıyorum. Eşim destekçim. O olmasa zaten bu 2.5ayı bile geçiremezdim. Şuanda benimle beraber hamile kalan üyeleri görüyorum. Cinsiyetleri öğrenmişler, hazırlık yapıyorlar. İçim acıyor. Durup dururken bi an geliyor böyle kalbimi biri tutup parçalamış gibi acıyor. Sebepsiz gözlerim doluyor. Bunlar normal günlük sohbet ortamlarında oluyor. Psikolojik desteği de denedim. Geçecek, yeniden olacak vs vs vs bir ton boş söz.
Mail kutuma arada bakıyorum. Primadan mail geliyor, 20.haftanız kutlu olsun bebeğiniz sağlıkla büyüyor ediyor vs. Ama büyümüyor işte. herşeyden mi acı çeker insan. Çekiyorum, eşime artık yansıtmamaya çalışıyorum. Eşim halimden korkar duruma geldi. Yeniden cesaret edemiyorum. Aynı şeylerden geçmeye korkuyorum. Korunmayı bırakmaya korkuyorum. Bazen de o kadar çok ağlıyorum ki eşime, lütfen diyorum bırakalım korunmayı acım geçmiyor. İçim içimi yiyor. Hamilelik topiğine girdiğimde göğsüm sızlıyor. Buraya defalarca yazdım yazdım sildim. Dedim ki ya insanlar ne acı çekti seninki de acı mı. Sonra dedim evet benimde acı benimde kayıp. Aldığım herşeyi dağıttım. Başkalarına verdim gözüm görmesin istedim. Birtek kalp atışının olduğu ultrasonu atamadım. İçim el vermedi. Allah rızası için, bu kaybı yaşayıp devam edebildiniz mi? Ben devam edemiyorum. Her saniye ölmek istiyorum. Nasıl başa çıkacağım ben bu acıyla?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?