Babamı kaybettim bir süre önce. Çok üzgünüm. Çok ağladım. Hala da gözyaşım dinmedi. O kadar garip bir his ki, insan sevdiklerine dört elle sarılıyor, sevmediklerine aşırı öfke duyuyor. İnsanlar bir anda benim için siyah ya da beyaz oldu.
Eşimin 30 yıllık arkadaşı (adı can olsun) bizde kaldı taziye zamanı. Can'ı çok severim. Eşinden boşandı. Boşandığı eşinin adı ela olsun. Bu ela, ben eşimle tanıştığım zaman bizim sevgili olmamızı hiç istememiş. Bana pek bir şey yansıtmasa da insanlardan defalarca duydum. Ela, 4 kişilik arkadaş grubunun tek kadınıymış ben hayatlarına girmeden önce. Biri can, biri benim sevgilim, biri de Ahmet. 3 erkeğin yanında piremses modunda mutlu mesut takılmış. Beni de hiç istemedi. Ahmetin hayatında biri olmasını da hiç istemedi. Kendi mutsuz evliliğindeki eksiklikleri 3 erkekle takılarak doyurmuş hep.
Can çok beyefendi bir çocuk. Onu hep aşağılardı ortamlarda. Ben konuyu değiştirmeye, elayı susturmaya çalışırdım. İçki içince bizim mutlu ilişkimize saldırırdı. Hem mutlu olmamızı, hem de eşimin hayatında bir kadın olmasını kıskanırdı Ve herkes Can'ın hatırına susardı.
1 yıl önce boşandılar. Beni taziye için aramıştı, açmamıştım. Dün yine aradı Zaten başta söylediğim gibi öfkeliyim. Açtım.
Dedim ki beni bir daha arama. Sen iyi yürekli bir kadın değilsin. Sen bizim sevgili olmamızı hiç istemedin. Arkadaşlarının mutluluğunu kıskanan birisin. Kıskanç ve hasetsin. O 3 erkek de bunun farkında. Kendi mutsuz evliliğinin acısını bizden çıkarmaya çalıştın. Ben aptal değilim. İçki masalarında sarhoş olup bize saldırdın. Bizi birbirimize düşürmeye çalıştın. Babamı kaybettim, artık kaybedecek daha değerli bir şeyim yok. İyi yürekli bir kadın olmadığın için seni bir daha görmek istemiyorum.
Bunları dedim. Şok oldu. Sesi çıkmadı Çat kapattım
Söylediklerimin arkasındayım. Can'ı ve Ahmeti arayıp bıdı bıdı konuşmuş. Ahmetle konuştum demin.
Ne düşünüyorsunuz.
Benim düşüncem şu: AĞZIMA SAĞLIK
Neden insanları sırtımızda taşıyoruz ki. Yük olan insanları. Hak ettikleri bu.