Ailenizden birini kaybettiğinizde bununla nasıl baş ediyorsunuz?

Offf bende babamı kaybettim kalp krizinden . 3 ay olmak üzere . 5 yaşıma kadar yanında büyüdüm. Mükemmel bi babaydı. Sonrası yok. Annemle ayrıldılar. Çok kısa süreler babamın yanında kaldığım zamanlar oldu. Gerisi hep bölük pörçük. Düştüğümde hiç kaldırmadı. Maddi manevi desteği hiç olmadı. Elimden geldiğince ben ona destek olmaya çalıştım. Yeterli miydi ? Hayır. Vicdanım rahat mı? Hayır. Onun da son zamanlarında çok maddi sıkıntısı oldu. Yorulmuştum artık. Bıraktım. Şimdi keşke yapsaydım diyorum. Son 2 sene kırgındık. Annem hakkında kötü konuşuyordu. Bir gün yanına gitsem 2. Gün beni azarlıyordu. Yeni evliydim. Huzursuzluğum eşime yansıyordu. Görüşmeyeceğim dedim en son. 2 sene geçti. Şaka gibi ama babamı özledim, babama gideceğim dediğim vakit babamın ölüm haberini aldım . Kimbilir ne kadar bekledi beni? Sosyal medya hesabında “ölürsem kimse mezarıma gelmesin” diye bi şiir paylaşmış. Vicdan azabından kafayı yemek üzereyim . Fakat anneme, bana yaşattıklarını düşününce yine de elimden gelenin fazlasını yaptım diyorum. Hiç arkamı dönmedim babama. Çocukluğumun travmalarla geçmesine sebep olmasına rağmen. Yine de hiç ölmeyecekmiş gibi geliyordu . Yıkıldım o ölüm haberini aldığım an. Tüm kemiklerim birbirine girdi sanki. Keşkelerim çok fazla . Ama bu keşkeler benim hatalarımın değil babamın hatalarının sonucu. Keşke babama doyabilseydim. Ama diyorum ya bu benim değil, onun elindeydi. Allah mekanlarını cennet etsin nur içinde yatsınlar
 
Hislerimi öyle güzel özetlemişsiniz ki, babam toprağa gömülürken beni de yanına gömün demiştim aileme.
Mezarlıktan beni sürüklüye sürüklüye çıkarırlarken babam burda tek başına korkar gitmeyelim diyip hüngür hüngür ağlamıştım. Zamanla azalıyor gibi ama hiç geçmiyor.
Eşim belki yeniden bi sevinç olur diye bir bebişimiz olsun istedi, o da olmadı aylardır.
 
Babacimin uykusunda bir melek gibi ucup gitmesinden bu yana 10 ay gecti.. daha dun gibi. Onsuz koskoca 10 ay..

sesi, gozleri, gulusu.. herseyi sanki daha dun gormusum gibi aklimda..

Nasil basediyorsun diye sormussun.. bunun bir tarifi, anlatimi yok.. her gun olmasa bile haftada iki uc gun gitmeye calisiyorum mezarina, konusuyorum onunla, anlatiyorum olaylari, olanlari..

Bazen sanki bu dunyadan gitmemis gibi onun lafi geciyor konusma arasinda, babam soyle derdi, soyle yapardi gibi..hatta guluyoruz onu taklit ediyoruz..

Bazen de icimi tamamen kapliyor ozlemi, bir sesini duysadim diyorum, keske olsaydi yanimda sarilsaydim diyorum.. ya da bazen sadece seslenmek istiyorum baba demek..

Ama en cok ne oluyor biliyor musun.. anilar aklina geliyor.. sicacik, dolu dolu yasanmis anilar.. bedenen yok ama o anilarin icindeki sevgi, o isik hic yok olmuyor.. ben yasadikca da yok olmayacak.. iste o zaman cok mutlu oluyorum iyi ki babam olmus, iyi ki ben de onun kizi olmusum diyorum
 
Basiniz sagolsun. Allah babanizin mekanini cennet etsin. Ben babami 19 yasindayken kaybettim. Bunca sene aradan gectigi halde hala o kanadimin kirik oldugunu hissediyorum. Acisi gecmiyor, ama mecbur onunla yasiyoruz. Hani derler ya herseyin ilaci zaman diye. Bence degil. Herseyin bir ilaci yok, ama sabretmeyi ögreniyorsun.
 
17 ay oldu babamı kaybedeli. Hayatımda yaşadığım en büyük acı. Başka hiç bir şeyle kıyaslanılmıyor ama zamanla baş etmeyi öğrendim. Ölümde hayat kadar doğal. Babam 10 sene daha yaşasaydı da doydum demezdim. Başkalarının acılarını düşündüm. Bazısı babasını hiç tanıyamadan kaybediyor. Bazısı çocuğunu kaybediyor. Yine buna da şükür. Babam iyi kötü 67 sene yaşadı. Şunu da yapmadı diyebileceğim hiçbir şey yok.
Veren de Allah alanda. Bazı şeyleri kabullenmekten başka çaremiz yok. Hepimizin gideceği yer aynı. Ben hissediyorum bir gün babamla yine beraber olacağız. Bayram sofrasına oturacağız.
O zamana kadar tüm ölmüşlerimizin mekanı cennet olsun. Huzur içinde yatsınlar
 
Öncelikle başınız sağolsun. Ben kaybedeli 16 sene oldu ben babamı 10 yaşında kaybettim doğru düzgün resmi yok anım yok ben babamın sadece hasta olduğu zamanları hatırlıyorum karaciğer kanseriydi son zamanlarda tuvalete bile gidemiyordu inlemelerini halen duyuyor gibiyim bazen düşünce hasta olsaydı başımızda olsaydı diyorum ama sonra iyi ki Rabb'im yanına aldı acidan kurtuldu tek tesellim bu benim. Yakı gibi yapıştırmalı ağrı keçisi kullanıyordu 3gun işe yarıyor sonra ağrıları devam ediyordu . Annenize kendinize yuklenjp hayatı yaşanmaz hale sokmayın anneniz için güçlü olun onun jcin çok çok zor bı durum ona yuklenmeyi bırakın ben küçükken bilmezdim ama şimdi anneminim ne yaşadığını tahmin edebiliyorum sizin için zorsa onun içinde . Allah hepinize sabır versin. Mekanı cennet olsun inşallah
 
Basınız sag olsun, sabırlar dilerim.

Aileden 4 sene önce babannemi kaybettim. Aramız hasır nesir degildi, sogukkanlı bir kadınım. Cok severdi beni ama ben öyle sevgiyle yaklasmazdım pek. O büyüttü beni, her seyime kosardı rahmetli. Lisans zamanlarımda derste almıstım ölüm haberini. Cok sogukkanlı durmam lazım dedim ama baktım gücsüzüm, savunmasızım döküldüm. O an orda bendeki yerini anladım ona cok düskünmüsümde haberim yokmus. Hastanedeykende yanına gidip helallik alamadım diye icime cok oturdu. 1 sene aralıksız rüyalarımda gördüm bana darıldıgını söylüyordu.

Umarım hakkını helal etmistir. Tekrar sabırlar dilerim.
 
İnşallah olur,bebeğiniz…
 
Sizin de başınız sağolsun, mekanı cennet olsun babacığınızın. Benim babamda uykusunda bir melek gibi bırakmış gitmiş bizi, hastaneye götürmeye bile fırsat olmamış. Beni aradıklarında durumu kötü gel demişlerdi, halbuki babam ölmüş söylememişler. Kapıya kavuşup o kalabalığı görünce eşime dönüp ağlayarak babam ölmüş diye bağıra bağıra bayılmışım. Unutamıyorum evden battaniye ile çıkarılışını, son gülüşünü, morgtaki yüzünü, elinden hiç düşmeyen sigarasını... Babam olsaydı şöyle yapardı, babam olsa böyle söylerdi.... Hiç bitmiyor hiç....
 
başınız sağolsun.
annemi kaybedeli 4 sene oluyor. evet benim de ona karşı yanlışlarım olmuştur, keşke dediğim şeyler de var ancak bunlara takılmak insanı gerçekten hasta ediyor.
ben benim, ve karşımdakiler ailem olsa da kendi karakterimce davrandım.
tabi ki yüz kızartıcı şeyler yapmış olmak farklıdır ancak sizin de yaptıklarınız bu tip şeyler değil.
sadece ne istediyseniz ona göre hareket etmişsiniz.
bu hayırsız evlat olmak demek değil.
bana da ilk başlarda bunu düşünmek tuhaf geliyordu ama bence anne yada babayı kaybetmenin acısı çok büyük olduğu için onu taşıyabilmek için insan kendine kızacak şeyler buluyor.
ama mevzu bu değil kesinlikle. sağlıklı bir şekilde yas tutmayı öğrenmek gerekiyor.
belki psikiyatriste değil önce bir psikoloğa gitmek iyi olur. o gerekirse psikiyatriye yönlendirir sizi.
ayrıca ilaç kullanmak kötü bir şey değil. bağımlı olmayacaksınız, kullanıp doktorun planladığı şekilde de zamanla bırakacaksınız.
 
Benimde babam kanser durumu günden güne kötüye gidiyor. Bende onunla beraber hergün ölüyorum. Aniden kaybetseydim daha kötü olurdum belki diyorum ama böyle de hergün ölüyorum 1 senedir sürekli ağlıyorum psikolojim hiç iyi değil.. Bide bunun kaybettikten sonraki süreci var nasıl dayanacağım hiç bilmiyorum..
 
Ben de öyleydim, gerçeğini görünce çok daha zor şeyler yaşadım. Bununla baş etmek mümkün değil ne yazık ki, her günü azap gibi
 

lütfen yasınızı yaşayıp atlatmadan bebek sahibi olmayın. bu yaranızı bebeğinizde iyileştirmeye çalışırken ona da psikolojik olarak ciddi yükler yükleyebilirsiniz.
insan tabi ki yıllar geçse de üzülüyor, çok özlüyor. bu geçmiyor. ama süreci sağlıklı bir hale getirmezseniz kendinizi çok fazla yıpratırsınız.
annesinin, babasının ölüm acısını atlatmak için dünyaya getirdiği bir bebek olmak ister miydiniz ?
 
Annemi 3 yıl önce kaybettim acısı hala içimde ama alıştım sadece bazı anlar çok kötü oluyorum, özellikle özel günler, aile toplantıları, kısacası o hep benimle...
 
Rabbim şifalar nasip etsin canım. Ani ölüm ayrı zor, beklenen ölüm ayrı zor. Rabbim dayanma gücü versin, baban hayattayken sımsıkı tut ellerinden hiç bırakma
 
A R Y A .!.:
Rabbim şifalar nasip etsin canım. Ani ölüm ayrı zor, beklenen ölüm ayrı zor. Rabbim dayanma gücü versin, baban hayattayken sımsıkı tut ellerinden hiç bırakma
Genişletmek için tıkla...
Elimden geleni yapıyorum ama acı cektigini görmek elimden hiç bişey gelmemesi çaresizlik mahvediyor..
 
A R Y A .!.:
Gerçekten kolum kanadım kırıldı...
Çoğu zaman elim kolum bile tutmuyor ki kalkıp bir bir iş yapayım. Dediğin gibi sanki artık eskisi gibi olamayacakmışım gibi, çok zor.
Genişletmek için tıkla...
Gerçekten büyük sabır diliyorum, size, bana, bizim gibi sevdiğini toprağa koyan herkese…

Ben de sizin gibiyim, kendimi sürüklüyorum adeta. Yaşama ayak uydurmaya çalışıyorum diyelim. Ama daha iyi olacağız, geçmemiz gereken evrelerden geçiyoruz. Her şeye rağmen hayat devam ediyor, onları aklımızda, yüreğimizde anılarıyla yaşatacağız.
 
Ah canım...
Senin de başın sağolsun, yaşadığımız şeyler okadar zor şeyler ki... Düşününce kafayı yiyecek gibi oluyor insan, acaba babam son nefesini verirken bizi çağırdı mı, gözleri bizi aradı mı, korktu mu, bekledi mi bizi
 
Bu duygu bende de var. Babamla olan anılarımı düşününce kalbimde bir sıcaklık oluyor. İşte o zaman ben yaşadıkça babamda benle yaşıyor gibi hissediyorum.
Babamın gençlik fotoğrafı var başucumda. Ben onu hep öyle hatırlamak istiyorum. Son senelerde çok yaşlanmıştı. Böbrek nakli olmuştu. Başı sürekli sallanıyordu. Belki çok acı çekiyordu, bize söylemiyordu.
Mezarına 2 kere gittim. Ama orda hissetmiyorum ben. Orda yatan bedeni çoktan çürüdü. Benim aklımın ermediği bir yerde bekliyor gibi hissediyorum.
Rüyalarıma giriyor çoğu zaman. Hep mutlu görüyorum. İşte o zaman dünyalar benim oluyor.
 
Hayat sana yasamayi da alismayi da dayanmayi da ögretiyor. Sen ögrenmek istemesende kafana vura vura ögretiyor. Babami kaybettigimde bundan daha aci ne olabilir ki demistim 2 ay sonra 6 aylik yegenimi kaybettim babamin daha senesi dolmadan da kizimi kaybettim. Bir sene icinde 3 kayip yasadim. Hala hayattayim. Pismanliklar bahaneler vicdan azaplari sebepler vs inanki hicbiri işe yaramiyor. Insan her ölûme bir sebep ve suçlu ariyor bu suclu da hep kendisi oluyor ama ne sebebin ne de suçlunun zamanla önemi kalmiyor. Üzûlerek aglayarak gideni getirmek mumkun olsa burda hepimiz toplanir gunlerce aglar geri getirirdik gidenlerimizi. Ama maalesef hicbirinin faydasi olmuyor. 5 dakika òncesine kadar ben de oturmus gidenlerime agliyordum böyle yazdigima bakma ben de senden farkli ruh halinde degilim. Senle kendimi de teselli ediyorum iste.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Gerçeklikten koptum ve geri dönemiyorum.
2 3 4
Yorumlar
77
Görüntüleme
6K
notredam
N
P
Okuduğum bölümden nefret ediyorum ama 2. üniversite okumaya korkuyorum. tavsiyeniz var mı?
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
2K
gunestenalelektrigini
G
B
çok severek evlendim ama çok mutsuzum eşimle vakit geçirmek istemiyorum
7 8 9
Yorumlar
161
Görüntüleme
26K
Mayalartakvimi
M
P
  • Kilitli
Çok kötüyüm okuyun lütfen
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
9K
Umurumdaydi
U
S
İzmir Meme Büyütme ve Dikleştirme Ameliyat Öncesi ve Sonrası Sürecim
5 6 7
Yorumlar
136
Görüntüleme
23K
kizsalkonulardan
K
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…