Sevgili kadınlar ben 34 yaşındayım . 31 yaşında bir evlilik geçirdim fakat malum pandemi şartları , düğün vs olmadı. Farklı sehirlerdeydik benim tayinim olunca onun olduğu yere gittim . 6 ayda işkencenin her türlüsünü gördüm . Güvenlik mazereti ile şu an bulunduğum şehire ani bir şekilde tayinim çıktı .
Yani başıma gelmeyen kalmadı anlayacağınız . O sırada sen ne yapıyorsun diye sahip çıkan bir anne,baba , abi ,dayı da olmadı.
Geldim bu hiç bilmediğim şehire ,geçmişten tanıdığım bir arkadaşımı bana ev bulmakta yardımcı olması için aradım. Çok mutlu oldu sesimi duyunca o da zor bir süreçten geçiyormuş , babasını kaybetmiş birkaç ay önce . Sevgilisi terketmiş vs.
Geçmişte olduğu gibi yaralarımızı sardık. Gezdik ,tozduk ,kahve içtik ,sinemaya gittik
O bana aşık olduğunu söyledi . Ben istemedim. Onun zor zamanlarimda bana destek çıkan çok değer verdiğim bir arkadaşım olarak kalmasını istedim. 1 sene hiç bikmadi usanmadi. Geldi , gitti.
En önemli kısım şu ki bu adam 45 yaşında ve hiç evlenmedi. Hiç doğru dürüst bır ilişkisi olduğunu duymadım 10 senede.
Bana geldiğinde söyledim .ben bugün iyi değilim ama bir gün iyi olduğumda bir ailem olsun , bir çocuğum olsun istiyorum biz çok farklıyız dedim. Evleniriz dedi. ben kimseyi senin gibi sevmedim dedi.
Güzel de sevdi 2 sene boyunca Allah var. İncitmedi. Ne istersem yaptı. Kocamla gezmedigim kadar onunla gezdim. Kocamla yemedigim yemeğiol onunla yedim, gitmedigim sinemaya onunla gittim. Her hafta cam kavanozlara yemek yapıp sağlıklı besleneyim diye getirdi . Depremzede aileme sahip çıktı maddi manevi yanımda oldu.
Tüm bunların sonunda ben artık evliliğe hazır olduğumu söyledim .
Ne dedi biliyor musunuz ?
Sen yanımda kal gitme diye yalan söyledim.
Seni seviyorum kaybetmek istemiyorum ama ben evlilik adamı değilim
Zaten aynı evde bana ne kadar katlanabilir sin ki dedi.
Ben ilk gün bana bunu söyleseydi onunla bu yola hiç çıkmayacağımı söyledim , biliyordum dedi .
Gitme dedi ,bırakma dedi. 80 yaşına kadar sevgili olup farklı evlerde kalabilirmişiz.
Bıraktım tabi . Ugrasamam dedim . Sabah günaydın yazmış cevap vermedim ve bugün 1 hafta oldu
Kendime soruyorum evlilik şart mı diye, aslında delice istediğim bir şey değil. Yani dese ki seneye olsun bir bahane söylese tamam derdim. Ne bileyim gerçekten evim güzel, hayatım güzel evet evlilik şart değil . Ama diğer tarafımda madem evlilik yok yolun sonunda ne diye yıllarını vereceksin diyor.
Siz ne düşünüyorsunuz ? Bu ayrılık sürecini nasıl yönetmeliyim. Küt diye konuyu açarak yanlış mı yaptım ? Terk ederek doğru mu yaptım ? Bugünden sonra ne olmalı...
Yani başıma gelmeyen kalmadı anlayacağınız . O sırada sen ne yapıyorsun diye sahip çıkan bir anne,baba , abi ,dayı da olmadı.
Geldim bu hiç bilmediğim şehire ,geçmişten tanıdığım bir arkadaşımı bana ev bulmakta yardımcı olması için aradım. Çok mutlu oldu sesimi duyunca o da zor bir süreçten geçiyormuş , babasını kaybetmiş birkaç ay önce . Sevgilisi terketmiş vs.
Geçmişte olduğu gibi yaralarımızı sardık. Gezdik ,tozduk ,kahve içtik ,sinemaya gittik
O bana aşık olduğunu söyledi . Ben istemedim. Onun zor zamanlarimda bana destek çıkan çok değer verdiğim bir arkadaşım olarak kalmasını istedim. 1 sene hiç bikmadi usanmadi. Geldi , gitti.
En önemli kısım şu ki bu adam 45 yaşında ve hiç evlenmedi. Hiç doğru dürüst bır ilişkisi olduğunu duymadım 10 senede.
Bana geldiğinde söyledim .ben bugün iyi değilim ama bir gün iyi olduğumda bir ailem olsun , bir çocuğum olsun istiyorum biz çok farklıyız dedim. Evleniriz dedi. ben kimseyi senin gibi sevmedim dedi.
Güzel de sevdi 2 sene boyunca Allah var. İncitmedi. Ne istersem yaptı. Kocamla gezmedigim kadar onunla gezdim. Kocamla yemedigim yemeğiol onunla yedim, gitmedigim sinemaya onunla gittim. Her hafta cam kavanozlara yemek yapıp sağlıklı besleneyim diye getirdi . Depremzede aileme sahip çıktı maddi manevi yanımda oldu.
Tüm bunların sonunda ben artık evliliğe hazır olduğumu söyledim .
Ne dedi biliyor musunuz ?
Sen yanımda kal gitme diye yalan söyledim.
Seni seviyorum kaybetmek istemiyorum ama ben evlilik adamı değilim
Zaten aynı evde bana ne kadar katlanabilir sin ki dedi.
Ben ilk gün bana bunu söyleseydi onunla bu yola hiç çıkmayacağımı söyledim , biliyordum dedi .
Gitme dedi ,bırakma dedi. 80 yaşına kadar sevgili olup farklı evlerde kalabilirmişiz.
Bıraktım tabi . Ugrasamam dedim . Sabah günaydın yazmış cevap vermedim ve bugün 1 hafta oldu
Kendime soruyorum evlilik şart mı diye, aslında delice istediğim bir şey değil. Yani dese ki seneye olsun bir bahane söylese tamam derdim. Ne bileyim gerçekten evim güzel, hayatım güzel evet evlilik şart değil . Ama diğer tarafımda madem evlilik yok yolun sonunda ne diye yıllarını vereceksin diyor.
Siz ne düşünüyorsunuz ? Bu ayrılık sürecini nasıl yönetmeliyim. Küt diye konuyu açarak yanlış mı yaptım ? Terk ederek doğru mu yaptım ? Bugünden sonra ne olmalı...