Çalışan anne olmak kötüdür demek istemedim, boşuna eksilemeyin hemen. Eğer oğlumu emanet edebileceğim birini bulsam ben de çalışacaktım...
Ve tüm günü akşam saatlerine sığdıramak mümkün değil. Işe giderken çocuğu Off konumuna alamıyoruz sonuçta. Çocuğun bakımı/beslenmesi büyük ölçüde başkası tarafından karşılanıyor.
Çalışmayan bir anne çocuğun gündüz yaptığı bütün gürültü, patırtı, ağlama, hırçınlık gibi şeylerine şahit oluyor. Yemeği, bezi, uykusu gibi ihtiyaçlarıyla uğraşıyor. Ve bazen bunalıyor. Çalışan anne ise bunların sadece belli bir kısmıyla uğraşıyor, ki o da akşam birkaç saatten ibaret. Nasıl aynı sayabiliriz ki bu durumda?
Oğlunuzla geçirdiğiniz günü başka hangi konulara kopyala yapıştır yapacaksınız bilmiyorum.
Ben fikrimi yazdım, aynı fikirde değilseniz siz de kendi fikrinizi yazıp geçin lütfen. Sizin anne-oğul ilişkiniz mükemmel olabilir, ağlamasından da keyif alıyor olabilirsiniz. Ben öyle değilim, konu sahibi de öyle olmayabilir.
Konu sahibine anneliğin harika taraflarından bahsedip, zor kısımlarından bahsetmeyerek vebal altına girmek istemeyiz değil mi? Çünkü hazır olmadığı halde aaa annelik harikaymış diye bebek sahibi olup, sonra ona iyi bir anne olamazsa, yeni hayata adapte olamayıp depresyona girerse, sosyal hayattan geri kalmanın hıncını çocuğundan çıkarırsa bunda kk üyelerinin de suçu olur.
vuavv çok ağır bi laf bu "akşam birkaç saatten ibaret. Nasıl aynı sayabiliriz ki bu durumda?" ne kadar saçma gereksiz bir cümle olmuş....
2 yeğenim var, onlar küçükken ablam hep sıkıntıdaydı ben bekardım rahat rahat gezerdim. Şimdi ben bebekliyim evde hapisim resmen. Ablam rahat siz gibi büyüttü çocukları okula bırakıyor gidiyor arkadaşlarıyla kafeye:) o günleri görmek nasip olur inşallah bize de,sağlıcakla büyüsünlerBu soru çok genel olmuş. Bu açıdan bakmamak lazım.
Çünkü hazır bir halde anne olduysanız eğer bu sorunun cevabı her zaman için "HAYIR"dır.
Ama tek tek faaliyet bazında sorarsanız tabi ki özlenen çok şey var.
Mesela poponuz sandalyede iken hiç kalkmadan 30 dk boyunca aynı sandalyede kalarak yemek yiyebilmek.
Aman dökülecek, aman biri yanacak, aman kenara koyalım demeden çay içebilmek, çayı sıcakken içebilmek.
Deliksiz uyuyabilmek. Geç kalkabilmek.
Uzun uzun duş alabilmek.
Spor yapabilmek.
gibi bir sürü şey.
Amma ve lakin çocuğunuz büyüdükçe bunların çoğunu tekrar yapabilmeye başlıyorsunuz zaten.
Benimkiler 6-9 yaşlarındalar. Bebekken uyumalarını beklerdim banyoya girebilmek için. Şimdi onlar ödevlerini yaparken bile girip banyo yapabiliyorum. Rahatça çayımı içebiliyorum.
Bir restorana gidince herkes kendi yemeğini yiyor, kimseye yedirmek zorunda kalmıyorum.
Totale bakınca bunları yapamamanıza değen bir tecrübe annelik. O yüzden kimse keşke çocuk doğurmasaydım demez.
Başka açıdan bakınca da annelikle yaşanabilen tecrübeler var, anne olmasaydık onları yaşayamayacaktık. Bunlardan zevk almaya bakarsak, eşimiz de destekse hiç sorun olmaz.
Eminim konu sahibi anneliğin zor taraflarını ilk kez burada okuyacaktır. Üstelik bir de çalışanların anneliği toz pembe gördüğünü de vurgulamak gerekir ki afallamasin. Ha bu arada yazisirken geçen vakitte tuvalete gidip yüzümüzü de yikayabilirdik. Demek ki tüm vakit bebekle geçmiyor.Oğlunuzla geçirdiğiniz günü başka hangi konulara kopyala yapıştır yapacaksınız bilmiyorum.
Ben fikrimi yazdım, aynı fikirde değilseniz siz de kendi fikrinizi yazıp geçin lütfen. Sizin anne-oğul ilişkiniz mükemmel olabilir, ağlamasından da keyif alıyor olabilirsiniz. Ben öyle değilim, konu sahibi de öyle olmayabilir.
Konu sahibine anneliğin harika taraflarından bahsedip, zor kısımlarından bahsetmeyerek vebal altına girmek istemeyiz değil mi? Çünkü hazır olmadığı halde aaa annelik harikaymış diye bebek sahibi olup, sonra ona iyi bir anne olamazsa, yeni hayata adapte olamayıp depresyona girerse, sosyal hayattan geri kalmanın hıncını çocuğundan çıkarırsa bunda kk üyelerinin de suçu olur.
Hiç farkında değilsin biliyor musun o saydığın şeylerin güzelliğinden...
Keşke ben de çocuğumun her haline tanıklık edebilsem, neye hırçınlaşıyor ne için ağlıyor ne yapmayı daha çok seviyor hangi yaramazlığı yaparken daha çok zevk alıyor vs vs...
Bebiş gürültüsü bir evin en güzel gürültüsüdür..
Ben de çalışan bir anneyim...
Her öğlen kar kış soğuk demeden oğlumun yanında gidiyorum (Erzurum gibi yerde her yerim donarak)
Ama onu göreceğim için ya herşey vız geliyor...
Araba beklerken bile "hadiii nerde kaldınız oğluma gidicemmm" diyorum...
Her gün o kadar yol yürüyorum ki sabah öğlen akşam...
O yorgunluğumu oğluma hiç yansıtmıyorum...
Bir günümden örnek vereyim istersen...
Akşamdan oğlumun bakıcı çantasını hazırlıyorum, dolapta da vereceğim malzemeleri ayarlıyorum..
Sabah oğlumu ve onları verip işe geliyorum..
Öğlen evime gidiyorum oğlumla vakit geçirme şansım oluyor..
O arada oğluma çorbasını yapıyorum.. Akşam yemeğinin temelini hazırlıyorum (Tüm sebzeleri doğrayıp suya bırakıyorum ya da etim pişecekse düdüklüde pişiriyorum ya da artık ne yapabileceksem.. Et tavuk vs pişirirsem suyunu hemen alıyorum cam kavanoza diğer gün için çorba suyu ya da yemek suyu olarak hazır oluyor çok lezzetli de oluyor)
Akşam işten çıktıktan sonra oğlumu alıyorum...
Akşam yemeğimi ocağa koymam en fazla 15 dakikamı alıyor..
Sonrası oğlumla hep...
Doyasıya oyunlar oynuyoruz..
Kendine zarar vermediği sürece çoğu şey serbest..
- Çamaşır asıyoruz bayılıyor asmaya.. Makine bitince o bana haber veriyor sepeti getiriyor sonra da asıyoruz..
- Sonra elektrik süpürgesinle oynuyoruz biraz..
- Sonra gölge oyununu çok seviyor.. Gölgesini yakalamaya çalışıyor benim elimin gölgesinin peşine düşüyor : )
- Mutfaktayken de valla karıştırmayı seviyor kendi kabına nohut felan koyuyorum kendi kaşığıyla karıştırıyor boş su kabına tek tek elleriyle dolduruyor.. Güzel vakit geçiriyor.. Tabi sonra mutfağın haliiiiiii uuvvvvvv..Tabi çok fazla koymadığım için artık o kadarını da topluyorum sonra(o bunlarla oyalanırken ben mutfağımı çok güzel toplayıp temizleyebiliyorum)
- Astığımız çamaşırlar kurumuşsa uzun şeyler varsa özellikle onların arasına girip saklambaç oynamaya bayılıyor müthiş kahkahasıyla doluyor yuvam..
- Onun dolabı ve çekmecesi var onları karıştırıp dökmesi oynaması serbest..
- Kendi oyuncakları da ayrı.. Bunun gibi bir sürü şey...
- Çekmeceme geçen gün süt tozunu dökmüş haberim yoktu parmaklarını bulamış ona ve mutfak dolaplarıma resim yaptı : ) Kızmadım.. Mutlu oluyorum onun her halinden..
Yani bazı ev işlerini oğlumla oyuna çevirdiğim için ben de zevkle yapıyorum oğlum da güzel vakit geçiriyor bir şeyler öğreniyor (Öyle sanıyorum : ) )
Oğlumu uyutmadan önce muhakkak dağıttığımız oyuncaklarımız varsa beraber topluyoruz o da nasıl? ( Basket oyunu oynuyoruz.. O her oyuncağını kutusuna attıkça "baskeeett" diyorum bayılıyor.. Bu yüzden beraber topluyoruz) Yoksa o uyuduktan sonra toplayamam ses oluyor..
Böylelikle bebeğimle beraber bir çok işi yapmış oluyorum.. Tabi ki yoruluyorum gündüz iş felan ama oğlum herşeyim öncelik onun annesiyle güzel vakit geçirebilmesi sıkılmadan..
Oğlum uyuduktan sonra da diğer işlerime bakabiliyorum...
Haftasonları detay temizliği oluyor babası evde olduğu için..
O onla top oynarken oyun oynarken detaylı temizliğimi yapabiliyorum..
Dediğim gibi eşim düzenli bir insan..
O da hafta boyu nerde dağınıklık varsa toplamaya çabalar...
En azından kendi kıyafetlerini bile her gün düzenli dolabına asması ortalıkta bırakmaması çorabını banyoya kirli sepetine atması bile benim için kar : )
Hayatımı böyle yoğun bir tempoda yaşamak zorundayım ki bişi aksamasın oğlumla kaliteli vakitten çalmayayım... Sen bunları evde zamana yaya yaya çok da güzel yapabilirsin... Yorulmadan, bebeişini gözlemleyip neleri sevdiğini keşfedersen bunalmazsın..
Annelik tabi ki çalışan çalışmayan diye asla kıyaslanamaz ama ben hiçbir zaman oğlumdan bunaldığımı hatırlamıyorum... Her tatil fırsatında "Oh ya oğlumla keyif yapacağım" diyorum...
Çalışan bir anne olarak bu kadar şeyi bir arada yapıp bir "off" demiyorsam ev kadınlarının en azından daha lükse sahip olduklarını bilmelerini isterdim..
Valla bilmiyorum ondan mı ama benim oğlum da şükürler olsun tabi ki yaramaz ama gören maşallah diyor ama okuduysan zaten ağlamasına fırsat vermemeye çabalıyorum : )
Daha ne denir bilemedimKız güldürdün beni parttime he : )
Oğlunuz anaokulu yaşına gelince çalışırsınız belki, ya da çalışmazsınız 4-5 yaşında kreşe verirseniz evde kendinize ait zamanınız kalır. Hem 4'ü istemezseniz bile 5 yaş tam kreş yaşı, okul zamanları başlayınca evde kendi zaman diliminiz olur. Annelik çok zor, fedakarlıklar çok fazla. Ben de abim de artık farklı evlerde yaşıyoruz, anneme diyorum karı koca baş başasınız gidin gezin tatile çıkın, ev artık sizin. Benim evimin neşesi sizsiniz sizi özlüyorum diyor
Ben ne demek istediğini anlıyorum ben de 2 senedir Batman'da tek başıma bakıyorum çocuğuma,hastane işimiz oldu annemin gelmesini bekledik ki çocuğu hastanede süründürmeyelim diye, hiçbir şey stres yapmasa yetememe düşüncesi stres yapıyo insanda,bilmem bu stresi yaşamayan anne var mı, bu çok büyük bir sorumluluk bu sorumluluğun olmadığı günleri ara ara özlüyorum evet
Kötü anneyiz demek ki biz asllaaaaaaa özlemiyorum annelik über kutsal demeliydik ama gel gör ki ben mekanik değilim
Bu soru çok genel olmuş. Bu açıdan bakmamak lazım.
Çünkü hazır bir halde anne olduysanız eğer bu sorunun cevabı her zaman için "HAYIR"dır.
Ama tek tek faaliyet bazında sorarsanız tabi ki özlenen çok şey var.
Mesela poponuz sandalyede iken hiç kalkmadan 30 dk boyunca aynı sandalyede kalarak yemek yiyebilmek.
Aman dökülecek, aman biri yanacak, aman kenara koyalım demeden çay içebilmek, çayı sıcakken içebilmek.
Deliksiz uyuyabilmek. Geç kalkabilmek.
Uzun uzun duş alabilmek.
Spor yapabilmek.
gibi bir sürü şey.
Amma ve lakin çocuğunuz büyüdükçe bunların çoğunu tekrar yapabilmeye başlıyorsunuz zaten.
Benimkiler 6-9 yaşlarındalar. Bebekken uyumalarını beklerdim banyoya girebilmek için. Şimdi onlar ödevlerini yaparken bile girip banyo yapabiliyorum. Rahatça çayımı içebiliyorum.
Bir restorana gidince herkes kendi yemeğini yiyor, kimseye yedirmek zorunda kalmıyorum.
Totale bakınca bunları yapamamanıza değen bir tecrübe annelik. O yüzden kimse keşke çocuk doğurmasaydım demez.
Başka açıdan bakınca da annelikle yaşanabilen tecrübeler var, anne olmasaydık onları yaşayamayacaktık. Bunlardan zevk almaya bakarsak, eşimiz de destekse hiç sorun olmaz.
Ben şahsi olarak cevaplarsam, 30 yaşında evlenip 31'de anne olduğum için, bekarlık hayatımı DOYASIYA yaşadığımı düşünüyorum. Gezdim, eğlendim, sadece kendim için para harcadım, sinemaya da gittim, tatile de. Artık tek eksiğim bebekti.
Çok tatlı bir annesiniz. Doğru da söylüyorsunuz evde olduğu halde çocuğuyla kaliteli vakit geçirmeyi başaramayan bir çok anne var. Yazınızı gülümseyerek okudum
Daha ne denir bilemedim
Bu gece biri bekarlık hayatımı geri istiyorum diye konu açmış, benimde aklıma geldi, aceba aranizda anne olmadan onceki hayatini ozleyen varmi? Geri donuşu olmayan bi karar sonucta...Ben 3 yildir evliyim bebek dusunuyorum ama pisman olmaktan korkuyorum biraz rahatima duskunumdur sikintiya gelemiyorum, canim istediginde yatiyorum'istedigimde kalkiyorum cikiyorum falan... Esimde karismaz, mutlu bir evliligim' olmasina ragmen, evlilige zor alistim , sorumluluk alma acisindan, birde simdi bebege alisma suresi mi yasiyacagim, bu arada esim cok'anlayisli ve bana destek her konuda o benden cok daha olgun ve sorumlu bir erkek o yuzden bebege bakar ilgilenir cok iyi biliyorum yani o konuda yalniz olmiyacagimi biliyorum, ne düşünüyorsunuz, bu arada 24 yaşındayım
Çalışan Anne çalışmayan anne olayina girersek çıkamayız pembe tablolar da elimizde patlar bence herkes olumlu olumsuz tecrübelerini yazarsa daha faydalı oluruz
Ben gibi tembellik söz konusu ise heykeli yapılsı insan çocuk yapıp gece gündüz uyumadan bakan kişi . Evliligim den çok pişman olduğum dönem oldu hatta doğduğumdan bile. Ama 4 yıldır hiç doğurduğumdan pişman olmadım. İyiki de yaptım. Çok zor evet. Ama o benim hayatta başıma gelen tek iyi şey. Ne arkadaş gezmesinde 2 geyige tercih ederim ne sabahtan akşama Fink Fink gezmeye nede tembelliğe . Hepsini de yaşadım zamanında bekarlik ta evlilikte ama o tüm eğlenceyi dinlenceyi bir yana koy bir yanada tüm gece viyak viyak ağlayan oğlumun o pıııırrrt sesiyle rahatlamasını koy çok daha iyi geliyor insana. :)Bu gece biri bekarlık hayatımı geri istiyorum diye konu açmış, benimde aklıma geldi, aceba aranizda anne olmadan onceki hayatini ozleyen varmi? Geri donuşu olmayan bi karar sonucta...Ben 3 yildir evliyim bebek dusunuyorum ama pisman olmaktan korkuyorum biraz rahatima duskunumdur sikintiya gelemiyorum, canim istediginde yatiyorum'istedigimde kalkiyorum cikiyorum falan... Esimde karismaz, mutlu bir evliligim' olmasina ragmen, evlilige zor alistim , sorumluluk alma acisindan, birde simdi bebege alisma suresi mi yasiyacagim, bu arada esim cok'anlayisli ve bana destek her konuda o benden cok daha olgun ve sorumlu bir erkek o yuzden bebege bakar ilgilenir cok iyi biliyorum yani o konuda yalniz olmiyacagimi biliyorum, ne düşünüyorsunuz, bu arada 24 yaşındayım
pişman olucaksınız bu geçirdiğiniz zamana ahh diceksiniz niye evlenince hemen yapmamışım.o minnaklar dünyaya bedel :)) aayyy kızçemi özledimmmBu gece biri bekarlık hayatımı geri istiyorum diye konu açmış, benimde aklıma geldi, aceba aranizda anne olmadan onceki hayatini ozleyen varmi? Geri donuşu olmayan bi karar sonucta...Ben 3 yildir evliyim bebek dusunuyorum ama pisman olmaktan korkuyorum biraz rahatima duskunumdur sikintiya gelemiyorum, canim istediginde yatiyorum'istedigimde kalkiyorum cikiyorum falan... Esimde karismaz, mutlu bir evliligim' olmasina ragmen, evlilige zor alistim , sorumluluk alma acisindan, birde simdi bebege alisma suresi mi yasiyacagim, bu arada esim cok'anlayisli ve bana destek her konuda o benden cok daha olgun ve sorumlu bir erkek o yuzden bebege bakar ilgilenir cok iyi biliyorum yani o konuda yalniz olmiyacagimi biliyorum, ne düşünüyorsunuz, bu arada 24 yaşındayım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?